တစ္ခါတုန္းကေပါ့............။
နယ္ျမိဳ ့ေလးတစ္ျမိဳ ့မွာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္....။သူဟာ မည္းမည္း ပိန္ပိန္ေလးပါ...။ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ ့ကို ခ်စ္ၾကတယ္...။စာၾကိဳးစားျပီး လိမၼာေရးျခား ရွိၾကတဲ့အတြက္လည္း လူၾကီးမိဘေတြက သူ ့ကို ခ်စ္ခင္ၾကတယ္...။သူ ့မိဘေတြ ရဲ ့ျပည့္စံုတဲ့ အရိပ္အာ၀ါႆ ေအာက္မွာ ေကာင္မေလးဟာ အပူပင္မရွိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါတယ္....။
တစ္ေန ့.....။
သူ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ ေကာင္မေလးရဲ ့အိမ္မွာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ ့ ကံၾကမၼာထိုးႏွက္မႈ ကိုခံခဲ့ရတယ္.....။တိုေတာငိးတဲ့ ကာလအတြင္းမွာပဲ မူလေနထိုင္ရာ အိမ္ကေန ေခ်ာင္က်တဲ့ ရက္ကြက္ငယ္ေလးတစ္ခုကို ေကာင္မေလးတို ့မိသားစု ေရႊ ့ေျပာင္းခဲ့ၾကရတယ္.........။မီး
အဲဒီလိုနဲ ့ ခါးသီးတဲ့ေန ့ရက္မ်ားနဲ ့တကၠသိုလ္၀င္တန္းဆိုတဲ ့ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးကို ေကာင္မေလးဟာ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္.....။ေကာင္မေ
ညေနခင္းေတြမွာ ေကာင္မေလးဟာ သူ ့ဆရာမရဲ ့အိမ္ကို သြားရတယ္....။က်ဴရွင္မတက္ႏိုင္
ဆရာမက အၾကိမ္ၾကိမ္ တားေပမယ့္ (ဒီလို လုပ္တာကို သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္တဲ ့ဆရာမမိသားစု၀င္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္မေလးဟာ ေန ့စဥ္လိုလို အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေပးခဲ့တယ္.
ဒီလို ေန ့ရက္မ်ားကို ျဖတ္သန္းျပီး တကၠသိုလ္ ၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ျပီးတဲ ့ေနာက္မွာ အရည္အခ်င္းကို ဂုဏ္ထူး စတာေတြနဲ ့တိုင္းတာ တတ္တဲ့ မိဘတစ္ခ်ိဳ ့ေၾကာင့္ စာသင္ရတဲ ့အလုပ္တစ္ခုကို လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ ရရွိခဲ့ပါတယ္.....။အဆင္မေျပမႈေ
အေ၀းသင္ဆိုတဲ ့ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘြဲ ့တစ္လံုးရဖို ့ အိမ္စား၀တ္ေနေရးနဲ ့အတူ ရုန္းကန္ေနရတဲ ့ ေကာင္မေလးဟာ တကၠသီလာ ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိခဲ့ဘူး....။ျမကၽြန္းသာ ဆိုတာ လည္း ဘယ္နားမွန္း မသိခဲ့သလို ျမ၀ါးရံုဆိုတာလည္း သူနဲ ့သူစိမ္းျပင္ျပင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္.....။
ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္ကာလေတြ လြန္ေျမာက္ခဲ့ျပီး ေနာက္မွာေတာ့သူ ့ဘ၀ဟာ အတန္ငယ္ တည္ျငိမ္ခဲ့ပါျပီ.....။ဒီအခါ အႏွစ္ႏွစ္ကာလက ျမင္ရက္..မၾကင္ခဲ ့ရတဲ ့သင္တန္းမွန္သမွ် လိုက္တက္ရင္း လိုခ်င္ခဲ့တဲ ့ပညာေတြ အတြက္ ရေသ့စိတ္ေျဖ..အာသာေျပ လုပ္ခဲ့ျပန္တယ္....။လူတကာ ေျပာတဲံ အင္တာနက္ ဆိုတာလည္း ၀င္ၾကည့္ခဲ့တယ္....။အမွတ္မထင္ ဆိုရာက အထီးက်န္ တေဇာက္ကန္း ႏိုင္လွတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ မျမင္ရတဲ ့လူေတြ နဲ ့စကားေျပာရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္း..........၊ သူလိုခ်င္တဲ ပညာေတြ ဒီကလည္း ယူလို ့ရတာ အံ့ၾသဘနန္း ျဖစ္ရင္း ဒီအထဲမွာ တျဖည္းျဖည္း နစ္၀င္သြားမွန္း မသိ နစ္၀င္လာခဲ့တယ္.......။
ဟိုဟို သည္သည္ အလည္ အပတ္သြားရင္းက ေနရာေလးတစ္ေနရာကို သူ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္.....။အဲဒၤ့ေနရာ
“ ေၾသာ္.....ငါ့မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိပါလား “
ဒီလိုတိတ္တဆိတ္ ေရရြတ္ရင္း ေယာင္နန ရပ္ေနတဲ ့ေကာင္မေလးကို လူအုပ္စုထဲက တစ္ေယာက္က ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လိုက္ျပီး အျပံဳးနဲ ့ေမးဆတ္ျပတယ္...။
ဒီအျပံဳးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး သြားရတဲ ့ေကာင္မေလးဟာ အဲဒီ့အုပ္စု ထဲ ေရာက္မွန္း မသိေရာက္သြား ျပီး ေရာေယာင္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္.....။
အဲဒီ့ေနာက္မွာ........ေကာင္မေလး
လူေတြအမ်ားၾကီးန ့ဲ ဆက္ဆံရေတာ့မွ သူ ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တစစ သိျမင္လာခဲ့တယ္.....။ေမတၱာကို အာသာ ငမ္းငမ္းမက္ေမာတဲံ စိတ္နဲ ့ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ အတၱၾကီးခဲ့ သလို...၀န္တိုစိတ္ေတြလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္.........။ေကာ
ဒါဟာ....လူေတြရဲ ့အျပစ္ မဟုတ္ပဲ...သူ ့ရဲ ့အျပစ္လို ့နားလည္မိတဲ ့ေကာင္မေလးဟာ တစ္ေယာက္က စိတ္ပ်က္စကားဆိုတိုင္း........
“ေတာင္းပန္ပါတယ္....“
လို ့ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္ရင္း မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာတတ္ခဲ့တယ္....။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္“ ဆိုတဲ ့ေရရြတ္စကား အၾကိမ္အေရအတြက္ စိပ္လာတာနဲ ့အမွ် ေကာင္မေလးရဲ ့ကမၻာဟာ အရင္ကလိုပဲ တစစ ျပန္လည္ ေျခာက္ေသြ ့ေမွာင္မိုက္လာခဲ့ပါတယ္....။သူ ့ေနရာေလးကို လာေနက်လူေတြ ေရာက္မလာေတာ့တဲ့ အခါ......၊ သူ ့ကို ျပံဳးျပခဲံ့သူေတြ ျပံဳးမျပေတာ့တဲ ့အခါ...၊ ခ်စ္ခင္စကားဆို ခဲ့သူေတြ မဆိုၾကေတာ့တဲ ့အခါ....၊ လက္ေဆာင္ပို ့ေပးသူေတြ မပို ့ၾကေတာ့တဲ ့အခါ...........သူ ့ရဲ ့အတၱအဇၥ်တၳ ကို ျမင္မိရင္း ေကာင္မေလးဟာ နာနာက်င္က်င္ ျပံဳးခဲ့မိတယ္......။
အတၱကင္းမွ ၊ ၀န္တိုမႈ ကင္းမွ ၊ နားလည္မႈေတြ ေပးမွ ေမတၱာ ေတြ ျပန္ရမယ္လို ့ယံုၾကည္မိတဲ ့ေကာင္မေလးဟာ ေျခာက္ေသြ ့ေမွာင္မိုက္တဲ ့ကမၻာကေန ရုန္း ထြက္ဖို ့ ကေယာင္ကတမ္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစား ရင္း....၊ လုပ္မိလုပ္ရာေတြ လုပ္ရင္း......................
ညနက္နက္ ေတြမွာ ေကာင္မေလးဟာ ေနရာေလးတစ္ခု အေၾကာင္းေတြးမိရင္ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာတတ္ပါတယ္.....။
ျပီးေတာ့......
“နင္တို ့ကို ငါ ခ်စ္တယ္ “
လို ့လည္း ရိႈက္သံ ေတြနဲ ့ပလံုးပေထြး ေျပာမိေသးတယ္...။
သူ ့စကားကိုေတာ့ သူခ်စ္တဲ ့သူ........ဘယ္သူကမွ မၾကားၾကေတာ့ပါဘူး..............
နယ္ျမိဳ ့ေလးတစ္ျမိဳ ့မွာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္....။သူဟာ မည္းမည္း ပိန္ပိန္ေလးပါ...။ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ ့ကို ခ်စ္ၾကတယ္...။စာၾကိဳးစားျပီး လိမၼာေရးျခား ရွိၾကတဲ့အတြက္လည္း လူၾကီးမိဘေတြက သူ ့ကို ခ်စ္ခင္ၾကတယ္...။သူ ့မိဘေတြ ရဲ ့ျပည့္စံုတဲ့ အရိပ္အာ၀ါႆ ေအာက္မွာ ေကာင္မေလးဟာ အပူပင္မရွိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါတယ္....။
တစ္ေန ့.....။
သူ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ ေကာင္မေလးရဲ ့အိမ္မွာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ ့ ကံၾကမၼာထိုးႏွက္မႈ ကိုခံခဲ့ရတယ္.....။တိုေတာငိးတဲ့ ကာလအတြင္းမွာပဲ မူလေနထိုင္ရာ အိမ္ကေန ေခ်ာင္က်တဲ့ ရက္ကြက္ငယ္ေလးတစ္ခုကို ေကာင္မေလးတို ့မိသားစု ေရႊ ့ေျပာင္းခဲ့ၾကရတယ္.........။မီး
အဲဒီလိုနဲ ့ ခါးသီးတဲ့ေန ့ရက္မ်ားနဲ ့တကၠသိုလ္၀င္တန္းဆိုတဲ ့ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးကို ေကာင္မေလးဟာ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္.....။ေကာင္မေ
ညေနခင္းေတြမွာ ေကာင္မေလးဟာ သူ ့ဆရာမရဲ ့အိမ္ကို သြားရတယ္....။က်ဴရွင္မတက္ႏိုင္
ဆရာမက အၾကိမ္ၾကိမ္ တားေပမယ့္ (ဒီလို လုပ္တာကို သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္တဲ ့ဆရာမမိသားစု၀င္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္မေလးဟာ ေန ့စဥ္လိုလို အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေပးခဲ့တယ္.
ဒီလို ေန ့ရက္မ်ားကို ျဖတ္သန္းျပီး တကၠသိုလ္ ၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ျပီးတဲ ့ေနာက္မွာ အရည္အခ်င္းကို ဂုဏ္ထူး စတာေတြနဲ ့တိုင္းတာ တတ္တဲ့ မိဘတစ္ခ်ိဳ ့ေၾကာင့္ စာသင္ရတဲ ့အလုပ္တစ္ခုကို လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ ရရွိခဲ့ပါတယ္.....။အဆင္မေျပမႈေ
အေ၀းသင္ဆိုတဲ ့ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘြဲ ့တစ္လံုးရဖို ့ အိမ္စား၀တ္ေနေရးနဲ ့အတူ ရုန္းကန္ေနရတဲ ့ ေကာင္မေလးဟာ တကၠသီလာ ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိခဲ့ဘူး....။ျမကၽြန္းသာ ဆိုတာ လည္း ဘယ္နားမွန္း မသိခဲ့သလို ျမ၀ါးရံုဆိုတာလည္း သူနဲ ့သူစိမ္းျပင္ျပင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္.....။
ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္ကာလေတြ လြန္ေျမာက္ခဲ့ျပီး ေနာက္မွာေတာ့သူ ့ဘ၀ဟာ အတန္ငယ္ တည္ျငိမ္ခဲ့ပါျပီ.....။ဒီအခါ အႏွစ္ႏွစ္ကာလက ျမင္ရက္..မၾကင္ခဲ ့ရတဲ ့သင္တန္းမွန္သမွ် လိုက္တက္ရင္း လိုခ်င္ခဲ့တဲ ့ပညာေတြ အတြက္ ရေသ့စိတ္ေျဖ..အာသာေျပ လုပ္ခဲ့ျပန္တယ္....။လူတကာ ေျပာတဲံ အင္တာနက္ ဆိုတာလည္း ၀င္ၾကည့္ခဲ့တယ္....။အမွတ္မထင္ ဆိုရာက အထီးက်န္ တေဇာက္ကန္း ႏိုင္လွတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ မျမင္ရတဲ ့လူေတြ နဲ ့စကားေျပာရတာ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္း..........၊ သူလိုခ်င္တဲ ပညာေတြ ဒီကလည္း ယူလို ့ရတာ အံ့ၾသဘနန္း ျဖစ္ရင္း ဒီအထဲမွာ တျဖည္းျဖည္း နစ္၀င္သြားမွန္း မသိ နစ္၀င္လာခဲ့တယ္.......။
ဟိုဟို သည္သည္ အလည္ အပတ္သြားရင္းက ေနရာေလးတစ္ေနရာကို သူ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္.....။အဲဒၤ့ေနရာ
“ ေၾသာ္.....ငါ့မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိပါလား “
ဒီလိုတိတ္တဆိတ္ ေရရြတ္ရင္း ေယာင္နန ရပ္ေနတဲ ့ေကာင္မေလးကို လူအုပ္စုထဲက တစ္ေယာက္က ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လိုက္ျပီး အျပံဳးနဲ ့ေမးဆတ္ျပတယ္...။
ဒီအျပံဳးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး သြားရတဲ ့ေကာင္မေလးဟာ အဲဒီ့အုပ္စု ထဲ ေရာက္မွန္း မသိေရာက္သြား ျပီး ေရာေယာင္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္.....။
အဲဒီ့ေနာက္မွာ........ေကာင္မေလး
လူေတြအမ်ားၾကီးန ့ဲ ဆက္ဆံရေတာ့မွ သူ ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တစစ သိျမင္လာခဲ့တယ္.....။ေမတၱာကို အာသာ ငမ္းငမ္းမက္ေမာတဲံ စိတ္နဲ ့ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ အတၱၾကီးခဲ့ သလို...၀န္တိုစိတ္ေတြလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္.........။ေကာ
ဒါဟာ....လူေတြရဲ ့အျပစ္ မဟုတ္ပဲ...သူ ့ရဲ ့အျပစ္လို ့နားလည္မိတဲ ့ေကာင္မေလးဟာ တစ္ေယာက္က စိတ္ပ်က္စကားဆိုတိုင္း........
“ေတာင္းပန္ပါတယ္....“
လို ့ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္ရင္း မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာတတ္ခဲ့တယ္....။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္“ ဆိုတဲ ့ေရရြတ္စကား အၾကိမ္အေရအတြက္ စိပ္လာတာနဲ ့အမွ် ေကာင္မေလးရဲ ့ကမၻာဟာ အရင္ကလိုပဲ တစစ ျပန္လည္ ေျခာက္ေသြ ့ေမွာင္မိုက္လာခဲ့ပါတယ္....။သူ ့ေနရာေလးကို လာေနက်လူေတြ ေရာက္မလာေတာ့တဲ့ အခါ......၊ သူ ့ကို ျပံဳးျပခဲံ့သူေတြ ျပံဳးမျပေတာ့တဲ ့အခါ...၊ ခ်စ္ခင္စကားဆို ခဲ့သူေတြ မဆိုၾကေတာ့တဲ ့အခါ....၊ လက္ေဆာင္ပို ့ေပးသူေတြ မပို ့ၾကေတာ့တဲ ့အခါ...........သူ ့ရဲ ့အတၱအဇၥ်တၳ ကို ျမင္မိရင္း ေကာင္မေလးဟာ နာနာက်င္က်င္ ျပံဳးခဲ့မိတယ္......။
အတၱကင္းမွ ၊ ၀န္တိုမႈ ကင္းမွ ၊ နားလည္မႈေတြ ေပးမွ ေမတၱာ ေတြ ျပန္ရမယ္လို ့ယံုၾကည္မိတဲ ့ေကာင္မေလးဟာ ေျခာက္ေသြ ့ေမွာင္မိုက္တဲ ့ကမၻာကေန ရုန္း ထြက္ဖို ့ ကေယာင္ကတမ္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစား ရင္း....၊ လုပ္မိလုပ္ရာေတြ လုပ္ရင္း......................
ညနက္နက္ ေတြမွာ ေကာင္မေလးဟာ ေနရာေလးတစ္ခု အေၾကာင္းေတြးမိရင္ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာတတ္ပါတယ္.....။
ျပီးေတာ့......
“နင္တို ့ကို ငါ ခ်စ္တယ္ “
လို ့လည္း ရိႈက္သံ ေတြနဲ ့ပလံုးပေထြး ေျပာမိေသးတယ္...။
သူ ့စကားကိုေတာ့ သူခ်စ္တဲ ့သူ........ဘယ္သူကမွ မၾကားၾကေတာ့ပါဘူး..............
No comments:
Post a Comment