တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ စြမ္းရည္ေဖာ္ထုတ္ပဲြ

(၁၉၆ဝ)ခုႏွစ္က ဟားဗပ္တကၠသိုလ္ပါေမာကၡ Rosenthalဟာ ကယ္ရီဖိုးယားျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းစဖြင့္ခ်ိန္မွာ Rosenthalဟာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးထံ ခြင့္ပန္ၿပီး ဆရာ/ဆရာမသံုးဦးကို ရံုးခန္းထဲ ေစလႊတ္ေစခဲ့တယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို Rosenthalက "ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ဒီေက်ာင္းက အထူးခၽြန္ဆံုးသင္ၾကားႏိုင္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စီစစ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အထက္ျမက္ဆံုးေက်ာင္းသား အေယာက္(၁ဝဝ)ကို အတန္းသံုးတန္းခဲြၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ကို သင္ၾကားခိုင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အသိဉာဏ္က တျခားေက်ာင္းသားေတြထက္ ျမင့္ပါတယ္။ သူတို႔ဒီထက္အမွတ္ေကာင္းေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ သင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္" လို႔ေျပာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ဝမ္းသာအားရ "အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားမယ္"လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးကလည္း ဒီေက်ာင္းသားေတြကို တျခားေက်ာင္းသားေတြကို ဆက္ဆံသလိုပဲ သာမန္ဆက္ဆံရမယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကိုလည္း သူတို႔ဟာ စီစစ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေၾကာင္း မသိေစရပါဘူးလို႔ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို သတိေပးခဲ့ပါတယ္။

တစ္ႏွစ္ေနၿပီးေနာက္ အဲဒီအတန္းသံုးတန္းက ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေက်ာင္းလံုးရဲ႕ေရွ႕ဆံုးမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို အျဖစ္မွန္ေျပာျပပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေက်ာင္းသားေတြဟာ တမင္စီစစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ထက္ျမက္ေက်ာင္းသားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြထဲက ရရာ ေရြးေကာက္ယူလိုက္တဲ့ သာမန္ေက်ာင္းသားေတြပဲျဖစ္တယ္။

ဒီလိုျဖစ္မယ္လို႔ ထင္မွတ္မထားခဲ့တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သူတို႔ရဲ႕သင္ျပမႈ အဆင့္ျမင့္တယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူခဲ့ၾကတယ္။

ေက်ာင္းအုပ္က ေနာက္အျဖစ္မွန္တစ္ခုကို ေျပာျပျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို တစ္ေက်ာင္းလံုးထဲက အထူးခၽြန္ဆံုးကို ေရြးထုတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရရာ ေရြးေကာက္ယူလိုက္တဲ့ သာမန္ဆရာ၊ ဆရာမေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေလာကမွာ ေမြးရာပါ ဉာဏ္ႀကီးရွင္၊ ပါရမီရွင္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဉာဏ္ႀကီးရွင္၊ ပါရမီရွင္ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲ တိမ္ျမႇဳပ္ေနတဲ့စြမ္းရည္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ကိုယ့္ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲတာပဲျဖစ္တယ္။ မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ မျဖစ္ပါဘူးဆိုသူေတြက ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲက စြမ္းရည္ေတြကို ထုတ္မသံုးဘဲ ဆက္လက္တိမ္ျမႇဳပ္ထားေစတာပဲျဖစ္တယ္။ 

ႏုိင္းႏုိင္းစေန