တစ္ခါတုန္းက
ခ်စ္တီးကုလားတစ္ေယာက္ဟာ လယ္သမားတစ္ဦးဆီကိုအေႂကြးလာေတာင္းတယ္။
အဲဒီခ်စ္တီးကုလားက အသက္(၇၀)ေက်ာ္ေနပါၿပီ။
ေငြေခ်း၊အတိုးစားၿပီးအရမ္းခ်မ္းသာေနသူေပါ့။
လယ္သမားဆီမွာ အရင္းက တစ္ေသာင္း၊အတုိးကေလးေသာင္း၊
စုစုေပါင္း အေႂကြး ငါးေသာင္းကိုတစ္ပတ္အတြင္းေပးရမယ္။
အေႂကြးမေပးႏိုင္ရင္ လယ္လည္းသိမ္းမယ္။
အိမ္လည္းသိမ္းမယ္။ႏြားေတြလည္းသိမ္းမယ္ ေပါ့။
တစ္ပတ္ျပည့္လို႕လာေတာ့ လယ္သမားကဘယ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။
ဒီႏွစ္လယ္ေတြ ေရႀကီးလို႕ပ်က္တယ္ေလ။
စားရဖို႕ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္၊
အဲဒီလယ္သမားဆီမွာအသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္သမီးပ်ဳိေလးရွိတယ္။
ခ်စ္တီးကုလားက အဲဒီသမီးပ်ိဳေလးကိုသေဘာက်တယ္။
ေနာက္ထပ္အေပးအယူတစ္ခုလုပ္ပါတယ္။
တကယ္လုိ႕သမီးနဲ႕သူ႕ကိုေပးစားရင္ အေႂကြးေတြအားလံုးကိုေလ်ာ္လိုက္မယ္ေပါ့။
လယ္သမားက ဘယ္မွာလိုက္ေလ်ာခ်င္မွာလဲ။
သူ႕ထက္အသက္ႀကီးေနတဲ့ကုလားအဖိုးအိုတစ္ေယာက္နဲ႕သမီးပ်ိဳနဲ႕ေပးစားရေအာင္
လူၾကားလို႕မွမေကာင္း၊ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တဲ့ကိစၥလည္းမဟုတ္၊
ဒီေတာ့ခ်စ္တီးကုလားက သိတယ္။
လိုက္ေလ်ာခ်င္လာေအာင္ အခြင့္အေရးတစ္ခုေပးပါတယ္။
အိပ္အမည္းထဲမွာ ေက်ာက္စရစ္ခဲႏွစ္လံုးထည့္ထားမယ္။
တစ္လံုးကအမည္း၊ေနာက္တစ္လံုးကအျဖဴ။
အဲဒီသမီးပ်ိဳက ေက်ာက္စရစ္ခဲကိုႏွိဳက္ရမယ္။
သမီးပ်ိဳေလးက အမည္းႏႈိက္မိရင္ သူ႕ကိုယူရမယ္။
အျဖဴႏႈိက္မိရင္ အေႂကြးေတြအားလံုးကိုေလ်ာ္ပစ္မယ္။
သမီးကိုလည္းလြတ္လပ္ခြင့္ေပးမယ္ေပါ့။
အခြင့္အေရးကေတာ့ ၅၀:၅၀ပဲ။
လယ္သမားအဖို႕ေရြးစရာကမရွိဘူးေလ။
သမီးပ်ိဳကလည္း ဒါကိုသေဘာတူလိုက္ဖို႕အေဖ့ကိုတိုက္တြန္းတယ္။
အေဖကေတာ့စိတ္ပူတာေပါ့။
ခ်စ္တီးကုလားဆိုတာ မတရားတာလုပ္ဖို႕ဝန္မေလးသူေတြ။
မတရားလုပ္ၿပီးခ်မ္းသာေနတာကိုၾကည့္ရင္သိႏိုင္တယ္။
အခုကိစၥမွာလည္း တရားနည္းလမ္းက်မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။
ဒါကိုလယ္သမားကသိသလို သမီးပ်ိဳေလးကလည္းသိပါတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ သက္ေသေတြအမ်ားႀကီးေရွ႕မွာ ေက်ာက္စရစ္ခဲကို
သမီးပ်ိဳေလးႏိႈက္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာပါတယ္။
သမီးပ်ိဳေလးက ေက်ာက္စရစ္ခဲတစ္လံုးကိုႏႈိက္လိုက္ပါတယ္။
သူတစ္ေယာက္ထဲျမင္ေအာင္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီေက်ာက္စရစ္ခဲကို အနီးမွာရွိတဲ့ေရတြင္းထဲပစ္ခ်လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့သမီးပ်ိဳေလးကေျပာတယ္။
“ က်မစိတ္လႈပ္ရွားေနတာမို႕ က်မႏႈိက္တဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲကို ေရတြင္းထဲပစ္ခ်မိၿပီ။
အိပ္ထဲမွာ က်န္တဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲကိုၾကည့္ေပးၾကပါ။
အကယ္၍ က်န္ခဲ့တာ အျဖဴဆိုရင္ က်မႏႈိက္မိတာအမည္းေပါ့။
က်မခ်စ္တီးကုလားကိုယူပါ့မယ္။
အကယ္၍ က်န္ခဲ့တာအမည္းဆိုရင္ က်မႏိႈက္မိတာအျဖဴေပါ့။
ဒါဆိုရင္ က်မရဲ႕အေဖအေပၚတင္တဲ့အေႂကြးေတြကိုေလ်ာ္ပစ္ရမယ္္”လို႕ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ ခ်စ္တီးကုလားလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
အိပ္ထဲမွာ ရွိတာကိုဖြင့္ျပရပါေတာ့တယ္။
ညစ္ပတ္တဲ့ခ်စ္တီးကုလားရဲ႕အိပ္ထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲက အမည္း။
နကိုကထဲက အမည္းႏွစ္လံုးကိုထည့္ထားတာေလ။
++++++++++++++++++
ဒီဇာတ္လမ္းကိုေျပာတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕အေတြးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္
သမီးပ်ိဳေလးရဲ႕လက္ထဲမွာရွိတဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲကိုသာအာရံုျပဳတာမ်ားပါတယ္။
သမီးပ်ိဳေလး ႏႈိက္လိုက္ၿပီးဆိုတာနဲ႕ ႏႈိက္လိုက္တဲ့လက္ထဲက
ေက်ာက္စရစ္ခဲဟာ အျဖဴလား၊အမည္းလား
ဆိုတာ ကိုပဲေတြးျဖစ္တယ္။
အိပ္ထဲမွာရွိတဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲကို ေမ့ထားလိုက္ၾကတယ္။
သမီးပ်ိဳေလးရဲ႕အေတြးက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ပါတယ္။
အိပ္ထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲကိုေတြးတယ္။
အေျဖကလည္း အဲဒီအိပ္ထဲမွာရွိတဲ့ေက်ာက္စရစ္ခဲပဲ။
ေျပာခ်င္တာက သမာရိုးက်အေတြးကေနၿပီး
ေျပာင္းျပန္ေတြးၾကည့္ပါ။
အေျဖတစ္မိိ်ဳးထြက္လာႏိုင္တယ္။
+++++++++++++++++
တစ္ခါတုန္းက ဆရာတစ္ဦးဟာ စာရြက္အျဖဴေပၚမွာ
မွင္အမည္းနဲ႕အစက္တစ္စက္ေရးျခစ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့အတန္းထဲမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြအားလံုးကိုေမးခြန္းတစ္ခုေမးတယ္။
“တပည့္တို႕ ဘာျမင္သလဲ” ေပါ့။
တပည့္ေတြအားလံုးရဲ႕အေျဖကအတူတူပါပဲ။
“အမည္းစက္တစ္ခု”
ဆရာကေျပာတယ္။
“ဘာေၾကာင့္အျဖဴကိုမျမင္ၾကေတာ့တာလဲ”
++++++++++++++++
သိပၸံပညာရွင္ႀကီးန်ဴတန္္ဟာ ပန္းသီးေျမေပၚျပဳတ္က်တာကိုေတြ႕ၿပီး
သမာရိုးက်အေတြးကေနေဖာက္ထြက္ၿပီးေတြးမိတဲ့အတြက္
ေျမဆြဲအားကိုေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။
ေျမဆြဲအားဆိုတာ န်ဴတန္္လက္ထက္က်မွေပၚေပါက္လာတာမဟုတ္ပါဘူး။
နကိုကထဲကရွိႏွင့္ၿပီးသားပါ။
ပန္းသီးကလည္းန်ဴတန္္တစ္ေယာက္ထဲေရွ႕မွာသာျပဳတ္က်တာမဟုတ္ပါဘူး။
ပန္းသီးအပါအဝင္ သစ္သီးတိုင္းဟာ အေပၚကိုတက္မသြားပဲ ေျမေပၚကို
ျပဳတ္က်တာကိုလူတိုင္းလိုလိုေတြ႕မိေပမယ့္
န်ဴတန္လိုေတာ့မေတြးမိခဲ့ၾကဘူး။
အေတြးကိုေဖာက္ထြက္ေတြးတတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ကိုလုပ္ရင္
အက်ိဳးမ်ားတာကိုေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
ဆန္းသစ္တဲ့တီထြင္မႈတိုင္းလိုလို
ေဖာက္ထြက္ၿပီးေတြးတတ္သူေတြရဲ႕အက်ိဳးရလာဒ္ေတြျဖစ္တယ္။
လူႀကီးမင္းကိုေျပာလိုတာက...
ေတြးပါ။
ေဖာက္ထြက္ၿပီးလည္းေတြးပါ။
ေျပာင္းျပန္လည္းေတြးၾကည့္ပါ။
အေတြးေတြေၾကာင့္ အေျဖေတြအမ်ားႀကီးရလာပါလိမ့္မယ္။
ေတြးရင္းနဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာကိုလည္း သိလာပါလိမ့္မယ္။
No comments:
Post a Comment