ေလွ်ာက္ေသာလမ္းႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ လူ

ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ ေလွ်ာက္သည့္လမ္းက လမ္းဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာလွ။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ ေလွ်ာက္သည့္ေျခေထာက္က လမ္းေလွ်ာက္မေလွ်ာက္ မေသခ်ာလွ။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ လမ္းက ေလွ်ာက္တာလား၊ ကၽြန္ေတာ္က ေလွ်ာက္တာလား မေသခ်ာလွ။ သို႕ေသာ္….။ သို႕ေသာ္….။

××××

ကုလားထိုင္လက္ရမ္းကို ကိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ ေလွ်ာက္ရင္းျဖင့္ လဲက်သည္။ ထို႕ေနာက္ မတ္တပ္ျပန္ထကာ ကုလားထိုင္ လက္ရမ္းကို ကိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ပါသည္။ ေလွ်ာက္သည့္လမ္းမွာ လမ္းမဟုတ္ခဲ႕ပါ။ အိမ္ထဲတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေလွ်ာက္ေနပါသည္။

ဘီဒိုကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ထားရာက လက္ကုိလြတ္၍ ကုလားထိုင္ဆီ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ လမ္းသည္ ထံုးစံအတိုင္း လမ္းမဟုတ္။ အိမ္ထဲတြင္ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ အိမ္ထဲက လူသြားလမ္းလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာကိုမွ မွီတြယ္၊ ကိုင္ထားျခင္းမျပဳဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ ေလွ်ာက္သည့္လမ္းက လမ္းမဟုတ္ျပန္။ အိမ္ထဲတြင္လည္း မဟုတ္ေတာ႕။ ျခံ၀န္းထဲတြင္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျခံေလွ်ာက္ေနသည္။

××××

ကၽြန္ေတာ္ အခန္းေလွ်ာက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေလွ်ာက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေနာက္ေဖးေလွ်ာက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ျခံေလွ်ာက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္လမ္းေလွ်ာက္သည္။
ထို႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ တကယ့္အစစ္အမွန္အားျဖင့္ လမ္းကို စေလွ်ာက္ရသည္။ လမ္းသည္ ပကတိတန္ဖိုးထက္ ခံစားမႈတန္ဖိုးက ပို၍ ျပင္းထန္ေနခဲ႕သည္။ လမ္းသည္ တစ္ေျဖာင့္တည္း ျဖစ္သည္။ ႏွင္းဆီေတြ မဖူး။ ခေရေတြ မေၾကြ။ တိမ္ေတြ ကင္းစင္ေနခဲ႕သည္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေသာ္လည္း လက္တြဲထားခံရသည္။ လက္မတြဲခ်င္ေသာ္လည္း ေခြးမ်ားကို ေၾကာက္ပါသည္။ ေခြးမ်ားကား ကၽြန္ေတာ္႕ထက္ လမ္းပို ေလွ်ာက္တတ္ၾကသည္။
ေခြးမ်ားကို ေၾကာက္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကား လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ႕သည္။ ပန္းတိုင္မရွိပါ။ သြားခ်င္တဲ႕ ေနရာ မရွိပါ။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေလွ်ာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ကို ပတ္သည္။ ျခံကို ပတ္သည္။ ရပ္ကြက္ကို ပတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ပါသည္။

××××

ဖိနပ္သည္ ေျခဖ၀ါးကို ပူးကပ္လ်က္ ေလွ်ာက္ေသာလမ္းတြင္ ခလုတ္မထိ ဆူးမညွိေအာင္ ကားကြယ္ေပးႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္က ထင္ခဲ႕သည္။ ထိုအထင္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေလွ်ာက္သည္။ လက္တြဲစရာ မလိုေတာ႕။ လြတ္လပ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ပါသည္။ လမ္းဆိုေသာ ေ၀ါဟာရတြင္ ေျခဖ၀ါးတို႕၏ အေငြ႕အသက္မ်ား ပါ၀င္ေနခဲ႕သည္။ ဖိနပ္တို႕၏ ေျခရာမ်ားစီးဆင္းေနခဲ႕သည္။ ေျခသလံုးတို႕၏ ၾသဇာမ်ား သက္၀င္ေနခဲ႕သည္။ ထိုအခါ လမ္းသည္ နည္းနည္းေစာင္းလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အတည့္တိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္လွ်င္ လမ္းေဘးက ေျမာင္းထဲသို႕ က်ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လမ္းကို လမ္းေစာင္းသည့္အတိုင္း လိုက္ေစာင္း၍ ေလွ်ာက္ရျပန္ပါသည္။
လမ္းသည္ လမ္းေဘးႏွစ္ခုကို ကာရံထားသည္ဟု ေျပာသည္။ အမွန္ေတာ႕ လမ္းကို လမ္းေဘးႏွစ္ခုက ေဘာင္ခတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းေဘးမ်ားသည္ လမ္းကို ကန္႕သတ္ထားၾကသည္။ ထိုအခါမွ စ၍ လမ္းတိုင္းသည္ လမ္းေဘးႏွစ္ခုၾကားတြင္ ျမစ္အေသၾကီးတစ္ခုလို စီးဆင္းေနၾကျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ျမစ္အေသၾကီးတြင္ အမိုက္ေတြ ေမွ်ာပါေနသလို စီးဆင္းရင္း လမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္သည္။
လမ္းႏွင့္ လမ္းေဘးသည္ အႏၲရာယ္ကို မာယာ၀တ္ရံုျခံဳထားၾကသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ပါသည္။ လမ္းေပၚတြင္ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံမ်ားရွိသည္။ ေခ်ာ္လဲႏိုင္သည္။ လမ္းေပၚတြင္ ေက်ာက္တုံး၊ ေက်ာက္ခဲမ်ားရွိသည္။ ခလုတ္တိုက္ႏိုင္သည္။ လမ္းေပၚတြင္ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားရွိသည္။ ျပဳတ္က်ႏိုင္သည္။ ယုတ္စြအဆံုး လမ္းေပၚတြင္ ေခြးေခ်းပံုမ်ားလည္း ရွိသည္။ လမ္းသည္ အႏၲရာယ္ကို ဟိုနားတစ္စ၊ သည္နားတစ္စျဖင့္ ျဖန္႕က်က္ထားတတ္သည္။

××××

လမ္းသည္ ေကြ႕တတ္သည္။
လမ္းသည္ ေျဖာင့္တတ္သည္။
လမ္းသည္ လမ္းဆံုမ်ားရွိသည္။
လမ္းသည္ မ်က္စိလည္ေအာင္ လုပ္တတ္သည္။
လမ္းသည္ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေကြ႕တတ္သည္။
လမ္းသည္ ဂငယ္ေကြ႕ ေကြ႕တတ္သည္။
လမ္းသည္ စက္၀ိုင္း၀ကၤပါလို အဆံုးသတ္ဖို႕ ခက္ခဲလွသည္။
ကၽြန္ေတာ္က လမ္းေလွ်ာက္ပါသည္။ လမ္းေကြ႕လွ်င္ လိုက္ေကြ႕ရသည္။ လမ္းေျဖာင့္လွ်င္ လိုက္ေျဖာင့္ရသည္။ သို႕မဟုတ္ပါက လမ္းေဘးေရာက္သြားႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လမ္းေဘးက လူမျဖစ္လို။ လမ္းေပၚက လမ္းေလွ်ာက္သူသာ ျဖစ္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။ ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္းျဖင့္ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လမ္းျဖစ္သြားသည္။ အျခားသူမ်ားက ကၽြန္ေတာ္႕ေပၚကို လာေလွ်ာက္ၾကပါသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖိနပ္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေလွ်ာက္ရပါသည္။ လမ္းသည္ ေနမထြက္ပါ။ ေနမ၀င္ပါ။ လမ္းသည္ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းအဆံုးကို ျမင္ရေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ႕မွ မဆံုးမသတ္တတ္။ လမ္းသည္ မာယာႏွင့္ အတၱကို အခ်ိဳးက်ေပါင္းစပ္ထားေသာ ၀ိုင္တစ္ခြက္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။

××××

အနီေရာင္လမ္းဟူ၍ ရွိသည္။ အ၀ါေရာင္လမ္းဟူ၍လည္း ရွိသည္။ အျဖဴေရာင္၊ အနက္ေရာင္ အစံုရွိသည္။ လမ္းမ်ားသည္ အေရာင္မတူသလို ရည္ရြယ္ခ်က္မတူ။ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ အိပ္မက္ေတြကို လြယ္၍ ေလွ်ာက္ရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေနာင္တေတြကို ထမ္း၍ ေလွ်ာက္ရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ မာနေတြကို ပစ္ခ်၍ ေလွ်ာက္ရပါသည္။
ေလွ်ာက္ .. ။ ေလွ်ာက္ …။
ဆက္ေလွ်ာက္ ..။
တစ္ေနရာေတာ႕ ေရာက္မွာပါ။
သို႕ေသာ္ ထိုေနရာသည္ ကၽြန္ေတာ္ သြားခ်င္တဲ႕ ေနရာလား။ မေသခ်ာလွ။
ထိုေနရာသည္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ရွိပါသလား။ မေသခ်ာလွ။
ေလွ်ာက္ပါသည္။ လမ္း။ လမ္း။ ေလွ်ာက္ပါသည္။ လမ္းသည္ နာမ္မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ၾကိယာမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ခံစားမႈမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ အိပ္မက္မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ပန္းတိုင္မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ျမစ္တစ္စင္းမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ စိတ္ဓါတ္မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ လံု႕လ၀ီရိယ မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ သင္ခန္းစာမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ပန္းပြင့္မ်ား မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ သီခ်င္းမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ျဒပ္ရွိမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ဗ်ာပါဒမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ စိတၱဇမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ကူးလူးဆက္သြယ္မႈမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ေဆာင္းရာသီမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ႏွလံုးသားမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ လိပ္စာမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ ေျမပံုမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္မဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ အရပ္မ်က္ႏွာမဟုတ္ပါ။ လမ္းသည္ …………………….။ လမ္းသည္…………………………။ မ.. ဟုတ္… ပါ။
လမ္းသည္ ေလွ်ာက္စရာသာ ျဖစ္ပါသည္။

××××

ကၽြန္ေတာ္ဟူေသာ နာမ္စားသည္ သကၤတမဟုတ္ေသာ အသံုးခံစကားလံုးေဗဒျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ပါသည္။ အစားထိုး၀ါက်တို႕၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘာသာျပန္သူမ်ား အခက္အခဲ ရွိေနႏိုင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ + လမ္း = ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ပါသည္။
ဖိနပ္ + ကၽြန္ေတာ္ = ကၽြန္ေတာ္ ဖိနပ္စီးပါသည္။
ဖိနပ္ + လမ္း = လမ္းေပၚတြင္ ဖိနပ္မေလွ်ာက္ပါ။
(လမ္း + ကၽြန္ေတာ္ + ေႏြရာသီ) - ဖိနပ္ = ေျခဖ၀ါး + မခံႏိုင္ေအာင္ ပူေလာင္ျခင္း
ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။

××××

အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားသည္ ရာဇ၀င္လမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားသည္ သမိုင္းလမ္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားသည္ ကမာၻမေၾကလမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားသည္ သပိတ္ေမွာက္ရန္ လမ္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ကိုယ္ပိုင္သည့္ လမ္းဟူ၍ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ရာ ေလွ်ာက္ခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္။
လမ္းမ်ားက ကိုယ္က်င့္တရား ရာသီဥတုမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပုဂၢလိက ေဖါက္ခြဲမႈမ်ားျဖစ္သည္။
လမ္းမ်ားေပၚတြင္ တခ်ိဳ႕က ရပ္ေနၾကသလိုႏွင့္ တကယ္တမ္း ဘယ္သူမွ ရပ္လို႕မရၾက။ လမ္းသည္ ရပ္ေနေသာ္လည္း ေခၚေဆာင္ေနမည္သာ ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားသည္ ဓါတ္ေလွခါးႏွင့္ တူသည္။ အတက္အက်မ်ားလွသည္။
အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားေပၚတြင္ အခ်ိဳ႕က သစၥာေဖါက္ေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က သစၥာအေဖါက္ခံေနရသည္။
လမ္းသည္ ပူသည္။ ေအးသည္။ မွ်တသည္။ ျမင့္သည္။ ႏွိမ့္သည္။
လမ္းေပၚတြင္ တစ္ခါတစ္ခါ အလုပ္ျပဳတ္ပါသည္။
လမ္းေပၚတြင္ တစ္ခါတစ္ခါ ေအာင္ျမင္ၾကပါသည္။
လမ္းသည္ ခလုတ္တိုက္လိုက္၊ လဲက်လိုက္၊ ျပန္ထလိုက္ျဖင့္ ကေမာက္ကမ ပြဲေစ်းတန္းလို ျဖစ္ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္
လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသည္။

××××

လမ္းသည္ ခရီးတစ္ခုမဟုတ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ႕။ လမ္းသည္ အိမ္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္သည္ လမ္းေဘးမဟုတ္ဘဲ လမ္းေပၚတြင္သာ ရွိပါသည္။ အခ်ိန္စကၠန္႕မ်ား၏ ေရြ႕လ်ားမႈတိုင္းတြင္ လမ္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္၊ မေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ ေရြ႕လ်ားခိုင္းထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရြ႕လ်ားေနသည္ (၀ါ) ကၽြန္ေတာ္ စီးေမွ်ာေနသည္ (၀ါ) ကၽြန္ေတာ္ အသက္ၾကီးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္တန္႕လုိ႕ မရပါ။ ဘယ္ေတာ႕မွ မရပါ။
လမ္းသည္ ေကြ႕လို႕ရသည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႕ရသည္။ တည့္တည့္သြားလို႕ရသည္။ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေကြ႕၊ ဂငယ္ေကြ႕ အစံုေကြ႕လို႕ရသည္။ သို႕ေသာ္ ေနာက္ဆံုးတစ္ေနရာတည္းကိုသာ ေရာက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ လမ္းေပၚက ပံုရိပ္ေတြကို ခ်န္ထားရမည္ျဖစ္သည္။ လမ္းသည္ တစ္ခ်ိန္တည္းႏွင့္ ႏွစ္လမ္း၊ သံုးလမ္းေလွ်ာက္လို႕ မရ။ လမ္းသည္ ေကာင္းကင္ရွိသည္။ ေျမၾကီးရွိသည္။ ဒုကၡႏွင့္ ဗ်ာပါဒ၊ ကတၱရာႏွင့္ ရြံ႕ဗြက္ရွိသည္။
ခုခ်ိန္ထိ။
အစကတည္းက။
အဆံုးမရွိ။
ပန္းတိုင္မဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္။
လမ္း။
ေလွ်ာက္ေနပါသည္။

ရင္နင့္ေအာင္