ပညာေရး ။

ပညာေရး ပညာေရး နဲ႔ လူေတြအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစကားေျပာေနႀကတယ္

ပိုိက္ဆံတက္နို္င္တဲ့မိသားစုေတြကေတာ့နို္င္ငံတကာပညာေရးဆုိတာကိုေျပာေနႀကတယ္
နို္င္ငံတကာပညာေရး ၊ နို္င္ငံတကာပညာေရးအခြင့္အလန္းမ်ား ၊ စသည္ စသည္ေပါ့
စင္ကာပူပညာေရးကဘယ္လုိလဲ ၊?
UK ပညာေရးကဘယ္လုိ႔လဲ ၊ ?
 Austraila ပညာေရးကဘယ္လုိလဲ ?
ထို္င္းနို္င္ငံပညာေရးကေကာဘယ္လုိလဲ ?
သူတို႔ဆီမွာပညာသြားသင္ရင္အလုပ္တန္းရမလား၊ ပညာသင္ေနစဥ္အလုပ္အလုပ္လုပ္ဘုိ႔ အခြင့္အလမ္းေတြရွိသလား ?
စသျဖင့္  လားေပါင္းမ်ားစြားနဲ႔ ေမးျမန္စုံစမ္းႀကတာေတြရွိတယ္ ၊


ဒီေနအုိင္တီတုိးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာကိုယ္လုိခ်င္တာကိုအင္တာနက္မွာအလြယ္တကူရတယ္
အဲဒိိမွာရွာပါလုိ႔ေျပာရင္ အခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာအင္တာနက္မသုံးနိုင္တာရယ္ တခ်ိဳက်ေတာ့ကြန္ျပဴတာ
ေတာင္မသုံးနို္င္ေသးတဲ့သူေတြအတြက္ အခက္အခဲရွိမွာျဖစ္ပါတယ္ ၊

ပညာေရး
ပညာေရးဆုိတဲ့အေႀကာင္းမျပာခင္ ပညာဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကိုအရင္အဓိပါယ္ဖြင့္ဆိုႀကည့္ရေအာင္
ပညာေရးဆုိတာကို ပညာရွင္ေတြက သူ႔အျမင္နဲ႔ သူ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိႀက
ပါတယ္ ၊
အေနာက္တို္င္းဒႆနပညာရွင္ႀကီး ristotle(BC 384) ကေတာ့
ပညာေရးသည္ လူသားတို႔၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိသည္။
လုိ႔ဖြင့္ဆုိပါတယ္ ၊
ပညာရွင္ John Dewey(1859-1952)  ကေတာ့
ပညာေရးသည္ သင္ၾကားျခင္းမဟုတ္။ ကေလးဘာသာသင္ယူတတ္ရန္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။လုိ႔ဆိုပါတယ္ ၊
ပညာရွင္ Bertrand Russel (1872-1970) ကေတာ့
ပညာေရးသည္ ကမၻာကို ဖြင့္လွစ္မည့္ ေသာ့တေခ်ာင္း ျဖစ္သည္။
လုိ႔ဖြင့္ဆိုပါတယ္ ၊

ျမန္မာနို္င္ငံက စာေပသမားတခ်ိဳ႔ကေတာ့
ပညာေရးဆိုတာအနာဂတ္လူငယ္လူရြယ္ေတြအေနရဲ႔ဘ၀ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္
 ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ ဘာသာရပ္အလိုက္သင္ၾကားပို႔ခ် ေပးတဲ့ အရာအျဖစ္ တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္ ၊
ဒီလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွဳဴျမင္ႀကတာေတြဟာ သူ႔အျမင္သူတို္င္းအတာနဲ႔ေတာ့မွန္္မယ္လုိ႔ဆိုခ်င္လဲဆိုနို္င္ပါတယ္
ကဲအခု ပညာေရးနဲပတ္သက္လုိ႔ က်ြန္ေတာ္ရွာေဖြေတြ႔ရွိသေလာက္ အဓိပါယ္ဖြင့္ဆိုႀကည္ရေအာင္၊

ပညာ ဆိုတာ
           အသိ ၊ ဥာဏ္ ( အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား တက္တဲ့ ဥာဏ္
          အေကာင္းအဆိုး အေႀကာင္းအက်ိဴးကိုေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတက္တဲ့ဥာဏ္ )
          ကုိပညာလုိ႔ေခၚပါတယ္ ၊

အတက္ပညာ
          အတက္ပညာဆိုတာကေတာ့ အမ်ိဳးအစား အမ်ိဳးမ်ဳိးရွိပါတယ္ ၊ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာပညာရပ္မ်ား ၊ဆရာ၀န္ပညာ၊အင္ဂ်င္နီယာပညာ၊စာရင္းကိုင္စတဲ့ပညာရပ္
ရပ္မ်ားနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေႀကာင္းဆို္င္ရာလုပ္ငန္းအတက္ပညာမ်ားျဖစ္တဲ့ ေမာ္ေတာ္ကားျပင္
တာ၊ ကားေမာင္းတာ၊စက္ခ်ဳပ္တာ ၊ လယ္ထြန္တာ၊ရက္ကန္းရက္တာ ပန္းခ်ိပန္းပု စတဲ့လက္မွဳ
အတက္ပညာအမ်ဳိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊

အသိပညာ
          အသိပညာဆိုတာကေတာ့ ပညာရပ္တခု ၊ဘာသာရပ္တခုကို ဦးေဏွာက္နဲ့အသိဥာဏ္
ကိုအသုံးျပဳျပီး စဥ္းစားေတြးေခၚျုပီး အေျဖရွာတည္ေဆာက္နိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းမ်ိဳး၊ စာေရးဆရာ၊
ဥပေဒပညာရွင္၊အေတြးအခၚပညာရွင္မ်ား
ေယ်ဘုံယ်အေနနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ကို္ယ္ကာယကိုအသုံးျပဳျပိးလုပ္ကို္င္ရတဲ့ပညာရပ္မ်ိုး နဲ႔
ဦးေဏွာက္နဲ႔ဥာဏ္ရည္ကိုအသုံးျပဳျပီးလုပ္ကိုင္တဲ့ပညာရပ္မ်ိဳးလုိ႔ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္ ၊
ဒီလုပ္ငန္း ပညာရပ္ ဘာသာရပ္ ၂ ခုစလုံးမွာ အသိဥာဏ္ ဆိုတဲ့ပညာဟာပါေနတယ္ဆိုတာ
ကိုေတာ့ သတိ ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္ ၊

စာ
          စာဆုိတာကေတာ့ အထက္ေျပာခဲ့တဲ့ အတက္ပညာမ်ား ၊ အသိပညာမ်ား
ကုိတက္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူတဲ့ေနရာမွာအသုံးျပဳတဲ့ ပစၥည္းကရိယာတခုျဖစ္ပါတယ္ ၊

ေက်ာင္းဆိုတာကေတာ့
အထက္ေျပာခဲ့တဲ့ အတက္ပညာမ်ား ၊ အသိပညာမ်ားကုိတက္ေျမာက္ေအာင္သင္ယူတဲ႔ေနရာ
မွာ စာဆိုတဲ့ ကိရယာကို သင္ရိုးမ်ား ျပဳစုျပီး စံနစ္တက် အခ်ိန္ဇယား ၊ သပ္မွတ္ျပီး သင္ႀကား
ပို႔ခ်ေပးတဲ့ေနရာဌာနတခုျဖစ္ပါတယ္ ၊ ေခာတ္မွ နည္းပညာမ်ားေပၚေပါက္လာတဲ့အခုလိုေခာတ္
မွာ ေတာ့ ေနရာဌာနသတ္မွတ္ျပီး သင္တာထက္ အေ၀းသင္ စံနစ္ အင္တာနက္ နဲ အြန္လို္င္းနဲ႔
သင္ႀကားျခင္း ေလ့လာျခင္းမ်ားျပဳလုပ္နို္င္တဲ့အတြက္  ေက်ာင္းဆိုတာကို  အဓီပါယ္ဖြင့္ဆုိမွဳေျပာင္း
လဲလာနို္င္ပါတယ္ ၊

ဘာျဖစ္လုိ႔က်ြန္ေတာ္ ဒီလုိေျပာရသလဲဆိုေတာ့ အတက္ပညာတခုခုကုိ
သင္ယူတဲ့ေနရာမွာ စာမတက္ေပမဲ့လဲသင္ယူလုိ႔ရတယ္၊ ဥပမာ ၊ နားနဲ႔နားေထာင္
ရင္းနဲ႔လဲ ဒီအသိတရားတခုခု ကို ရနို္င္တယ္ ၊ တက္နိ္င္တယ္ ၊ ေနာက္ မ်က္စိနဲ႔
ႀကည့္ရုံနဲ့လဲ့အတက္ပညာ တခုခုကို အသိပညာတခုခုကို တက္သြားနိုင္တယ္ ၊သိ
သြားနုိင္တယ္ ဒါေႀကာင့္ ပညာဆိုတာ အသိဥာဏ္ ထိုးထြင္းသိျမင္တဲ့ပညာ အေကာင္း
အဆုိးအႀကာင္းအက်ိဳးကိုေ၀ဖန္ကပိုင္းျခားတက္တဲ့ ပညာလုိ႔ဆုိခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္ ၊

စာေပဆုိတာမေပၚေပါက္ေသးတဲ့အခ်ိန္တုန္းကဆုိရင္ပညာတခုကိုဘယ္လုိသင္ယူ
တက္ေျမာက္ႀကသလဲ အျမင္နဲ႔ အႀကားနဲ႔ သင္ယူတက္ေျမာက္ခဲ့ႀကတာျဖစ္ပါတယ္ ၊    
စာေပေပၚေပါက္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာမွဘာသာရပ္တခုကို စံနစ္တက်သင္ယူနို္င္ဘုိ႔အတြက္
အစီအစဥ္မ်ား( သင္ရုုိးမ်ား) ခ်မွတ္ေရးဆဲြျပီး သင္ယူတဲ့အေလ့အက်င့္ကို၊ စံနစ္ကိုတီထြင္အ
သုံးျပဳလာႀကတာျဖစ္ပါတယ္ ၊

ေက်ာင္းဆိုတာ အဲဒီ စာေပမ်ား မွတ္တမ္းမ်ား ကုိ ႀကည့္ျပိး သင္ယူျခင္း သင္ေပးျခင္း
စံနစ္ ကုိုျပဳလုပ္ေပးတဲ့ေနရာဌာနတခုျဖစ္ပါတယ္ ၊
ဒါေတြကေတာ့ ပညာေရး ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုတာတာေတြပါ
ကဲ က်ြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကို ဆက္ႀကပါစုိ႔

ပညာသင္တယ္ ေက်ာင္းထားတယ္ဆိုတာ  ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေႀကာင္းတခုခု လုပ္ျပီး 
ထမင္းစားဘို႔ဘဲ အဟုတ္လား
ဟုိ တုန္းက  ၈ တန္း ကို Premetric  လို႔ေခၚတယ္  ၉ တန္းမရွိဘူး  ၈ တန္းေအာင္ရင္ ၁၀ တန္းတက္လုိ႔ရမယ္ 
၊ ၁၀ တန္းေအာင္ရင္ေတာ့ တကၠသိုလ္ဆက္တက္ေပါ့ ၊ ေက်ာင္းဆက္
မတက္ခ်င္ဘူး  မတက္နို္င္ဘူးဆိုရင္ အလုပ္၀င္လုပ္လုိ႔ရတယ္ ၈ တန္းးေအာင္ရင္
ေအာက္တန္းစာေရးေလွ်ာက္လုိ႔ရတယ္ ၊

ေနာက္ေတာ့ အစုိးရက ပညာေရးစံနစ္ေျပာင္းတယ္  ၉ တန္းထားမယ္ ဆုိုျပိး လုပ္လာ
တယ္ ၊ အဲဒီေတာ့ ၉ တန္းေအာင္မွ  ၁၀ တန္း ( တကၠသိုလ္၀င္တန္း ဆိုျပီး ) ေရာက္မယ္
၉ တန္းေအာင္မွ တကၠသိုလ္ပညာဆက္တက္ခ်င္တဲ့သူေတြက တက္ မတက္နို္င္တဲ့သူ
က အလုပ္၀င္လုပ္မယ္ဆိုရင္  ရတယ္  ဒီေတာ့ ေအာက္တန္းစေရး ၀င္လုပ္မယ္ဆိုင္ေတာင္
၉ တန္းေအာင္ရမယ္ ျဖစ္လာတယ္ ၊ နိဂုံးခ်ုပ္လုိက္ေတာ့ အလုပ္ လုပ္ခ်င္တဲ့သူ က ပိုျပီး တနွစ္
ႀကာ သြားတယ္ ဒါဘဲ  ( အဲဒါကုိ ဦးေက်ာ္ရင္ ကဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့  သူက ဒီလိုေျပာင္းတာကို
လက္မခံဘူး အေရးႀကီးတာက ျမန္ျမန္အလုပ္ရျပိး ထမင္းစားရဘုိ႔ ဘဲ မဟုတ္လာတဲ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္ ဆဲြမွာလဲတဲ့ )

ဒါေႀကာင့္ ပညာေရးဆိုတာကို
က်ြန္ေတာ္က  မိသားစုတို္င္းက သားသမီးတေယာက္ေမြးလာရင္ မျဖစ္မေနျပဳလုပ္ႀကရတဲ့
ေရရွည္ရင္းနွီးျမဳပ္နွံရတဲ့စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းတခုဘဲလုိ႔ဆိုခ်င္ပါတယ္
တက္နို္င္သူေတြကတက္နို္င္သလုိ ဆ၇ာ၀န္တို႔အဂၤ်င္နီယာ တို႔ ပညာရပ္ေတြမွာရင္းနွိိီးမယ္ ၊
မတက္နို္င္သူေတြကဘာဘဲြ႔ဘဲရရ ၊ ဘဲြ႔တခုရရင္ျပီးေရာ လူေတာထဲ၀င္ဆန့္တယ္ ၊
အလုပ္ခန္႔မဲ့ေနရာေတြကလဲအနဲဆုံးေတာ့ ဘြဲ႔တခုတခုရမွဆိုေတာ့ ဘဲြ႔ရဘုိ႔အဓိကထားျပိး
ပညာသင္ႀကတယ္၊ေက်ာင္းတက္ႀကတယ္ေပါံ့။

မတက္နို္င္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေသစာရွင္စာဘတ္တက္ရင္ေတာ္ပါျပီးမူလတန္းအလယ္တန္း
ေလာက္ဘဲသင္ျပီး၊ရရာအလုပ္ကေလးေတြနဲ႔မိသားစုစိီးပြါေးရးျပႆနာကိုေျဖရွင္းေနႀကရတာ
လဲရွိတယ္၊သူတို႔အတြက္ကေတာ့မတက္နို္င္လုိ႔ေရတိုရင္းနွွီွးလုိက္ရတဲ့လုပ္ငန္းေပါ့
ဒီလုိေျပာရင္လြန္ရာက်မလား 

ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ သိပၸံေမာင္၀ေရးထားတဲ့
ေက်ာင္းထားေရးဆိုတဲ့ေဆာင္းပါး နဲ႔
ရြာ့က်က္သေရ ဆုိတဲ့ေဆာင္းပါ  နွစ္ပုဒ္ကို တင္ျပလုိက္ပါတယ္
ေမာင္သုည တို႔ ၁၀ တန္းတုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ သိပၸံေမာင္၀ ၀တၱဳေဆာင္းပါးမ်ားထဲက ပါ
ဘတ္ႀကည့္ျပီး ပညာေရး ဆုိတာ ဘာလဲ ေက်ာင္းထားတယ္ဆိုတာဘာလဲ ဟိုတုန္းက ျမန္မာနို္င္ငံပညာ
ေရးစံနစ္ဆိုတာေတြကို သိျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္

ဘတ္ႀကည့္ဘုိ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္
ေမာင္သုည
ေက်ာင္းထားေရး     (    သိပၸံေမာင္၀  )

တရံတခါေသာ္ေမာင္လူေအးနွင့္ခင္သန္းျမင့္တုိ႔သည္ညစာစားျပိးေနာက္အိမ္ေရွ႔၀ရန္တာ လသာတြင္ထြက္၍ထိုင္ႀကေလသည္၊သူတိုိ႔ေနာက္ဆက္တဲြေမာင္လူေမြးလည္းသူတို႔နွင့္
အတူပါလာေလ၏၊
          ခင္သန္းျမင့္သည္ေန႔ခင္းကေရာက္လာေသာမဂၢဇင္းတအုပ္ကိုပက္လက္ကလားထိုင္
ေပၚတြင္ထိုင္၍ဖတ္ေနေလသည္၊ေမာင္လူေအးမွာလဘက္ရည္ႀကမ္းကိုေျမပဲဆားေလွာ္နွင့္
ျမည္းရင္းအလုပ္အေႀကာင္းစဥ္းစားခန္းထုတ္ေန၏၊ေမာင္လူေမြွးကားမိဘနွစ္ေယာက္အနား
ႀကမ္းျပင္ေပၚတြင္အရုပ္ကေလးမ်ားနွင့္ကစားေနေလသည္၊သူတို႔သုံးေယာက္အဘုိ႔ညသည္
ေအးျမသာယာေသာညတညျဖစ္လသည္၊
          ေမာင္လူေမြးသည္မိမိအနားကစားေနရာမွမႀကာမႀကာထထသြားျပိးလွ်င္ဓါတ္မိးေရာင္
ေအာက္တြင္ေျပးလွြားေနႀကေသာပိုးေကာင္ပလူေကာင္ကေလးမ်ားကိုဖမ္းကာကစား၏၊
သူ႔အားေခ်ာ့ေခၚ၍မရ၊ေျခာက္ေခၚ၍မရ၊ေငါက္ေခၚ၍လည္းမရ၊ခက္ေလေတာ့၏၊ေမာင္လူ
ေအးတလွည့္၊ခင္သန္းျမင့္တလွည့္ထိုင္ရာမွထျပီးဆဲြေခၚရ၏၊ေမာင္လူေမြွးမွာမလုိက္ခ်င္
လုိက္ခ်င္နွင့္ရုန္းကန္ရုန္းကန္နွင့္ပါလာတက္သည္၊သူအားထထေခၚရသျဖင့္ခင္သန္းျမင့္
မွာမဂၢဇင္းကိုေကာင္းေကာင္းမဘတ္ရ၊ေမာင္လူေအးမွာလည္းစဥ္းစားခန္းကုိေကာင္းေကာင္း
မထုတ္ရ၊ေတာ္ေတာ္ေတတဲ့ေကာင္ကေလး၊
          အတန္ႀကာလ်ွင္ခင္သန္းျမင့္သည္ေမာင္လူေမွြးအားစုိက္ႀကည့္ျပိးလွွ်င္ ပီတီသံျဖင့္
” ေမ်ြးေလးဟာ တေန႔တျခား၀လာလုိက္တာေနာ္ - အားရစရာႀကီး ” ဟုဆို၏
” ေမွြးစတုန္းကဆုိရင္ငယ္ငယ္ေလးရယ္” ဟုေမာင္လူေအးကေထာက္ခံလုိက္၏၊
” စကားေျပာမယ္မႀကံေသးဘူးေနာက္ဘုိ႔က အရင္ဘဲ ”
” ဘယ္ေနာက္ရမွာတုန္း - ဟုတ္တာကိုေျပာတာ - ဟုတ္တာေျပာရင္ ဥစၥာေပါဆို      
ေပါမဟုတ္လား  နုိ႔ေပမဲ့ထီမေပါက္တာခက္တယ္ ”

” ဒါေတြကုိထားပါအုံး ေမြးကေလးကိုေက်ာင္းထားဘုိ႔စီမံရေတာ့မယ္ ”
” ေအင္မယ္ေလး ဟဲ့ အခုမွတနွစ္ခဲြရွိေသးတယ္ဘယ္ကလာေက်ာင္းထားဘုိ႔စီမံရမွာလဲ”
” အခုကထည္းကစီမံမွေတာ္ကာက်မယ္ - အဂၤလန္ကနာမယ္ေက်ာ္ေက်ာင္းေတြထားဘုိ႔က
မေမြးခင္ကထည္းက နာမယ္စာရင္းသြင္းထားရတယ္ဆိုမဟုတ္လား ”
” ဒါကေတာ့ လြန္လြန္အားႀကီးပါတယ္ဗ်ာ- ကုိင္းသူ႔ကုိဘယ္လုိစီမံခ်င္သလဲေျပာ ”
” ျမင့္သေဘာျမင့္ ငယ္ငယ္ကေလးထဲက ဘိလပ္ အီတန္တုိ႔ ဟားရုိး တို႔လုိေက်ာင္းေတြမွာ
သြားထားခ်င္ေနတာဘဲ ”
” ဟာ ကိုယ္ကေတာ့ သေဘာမတူေပါင္ - သည္ေက်ာင္းေတြကို၀င္ခြင့္ရဘုိ႔ဟာလဲအင္မတန္
ခက္- ၀င္ခြင့္ရေစဦးေတာ့ မထားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ ”
” ဘာျဖစ္လုိလဲ - သူေဌးဦးနုတို႔ ၀န္ေထာက္ဦးစားတို႔သားေတြ ကုိဒီလုိငယ္ငယ္ကေလးထဲက
ဘိလပ္ေက်ာင္းေတြမွာသြားထားတယ္မဟုတ္လား - ဂုဏ္လဲရွိ အဂၤလိပ္အေလ့အထကိုလဲက်က်နန
တက္လာတယ္၊အဂၤလိပ္စကားဆုိလဲအဂၤလိပ္နဲ႔မျခားေျပာနိုင္တယ္-ကိုင္းမေကာင္းဘူးလား”
” မေကာင္းေပါင္ ဦးနုသားျပန္လာတုန္းကအဂၤလိပ္မပါလာလုိ႔ ဦးနုႀကီးရင္ကဲြမတက္
ျဖစ္ေနတာမျမင္ဘူးလား၊ဦးစားသာျပန္လာေတာ့အဂၤလိပ္စကားေတာ့ေကာင္းေကာင္းေျပာ
တက္ပါရဲ႔ျမန္မာစကားက်ေတာ့ဟုိမက်သည္မက်နဲ႔ေျပာရီစရာႀကီးျဖစ္ေနတယ္၊ျမန္မာစကား
မေျပာတက္ဘူးဆုိတာရွက္စရာအေကာင္းဆုံးမဟုတ္လား၊သူတိုိ႔ရွက္မရွက္ေတာ့မေျပာတက္
ဘူး၊ကိုယ္ေတာ့ရွက္လြန္းလုိ႔ေနာက္ျပီးေတာ့ျမန္မာေတြကိုဘဲသူတို႔နဲ႔အဖက္မတန္သလုိျမန္မာ
ဓေလ့ကုိ ဘဲကဲ့ရဲ႔ရျပန္ျပီ၊ကုိယ္႔သားကေလးဒီေကာင္ေတြနဲ႔တူမွာကိုေႀကာက္သဗ်ာ ”

          ”ဒါျဖင့္ရင္လဲ ေမာင္ေမြး ၅ နွစ္ ၆ နွစ္သားအရြယ္ေရာက္ရင္စိန္ေပါမွာျဖစ္ျဖစ္၊ဒုိင္အုိမွာျဖစ္
ျဖစ္ထားရေအာင္ သေဘာတူမလား ”

          ” မတူေပါင္ ”

          ” လုပ္ျပန္ျပီ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ”
          ”ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ဒီလုိအဂၤလိပ္ေက်ာင္းေတြကထြက္လာတဲ့ငနဲေတြဟာလဲအမ်ားအားျဖင့္
ဟိုမက်ဒီမက်နဲ႔ - လိေမၼာ္သီးဖြင့္လုိက္ပါလုိဆုိလုိဆုိ - ၀မ္းဘဲဥမွည့္ျပီလားလုိ႔ေမးလုိေမး-ေရးခ်မ္း
ခ်မ္းေလးတခြက္ေပးပါလုိ႔ေတာင္းလုိေတာင္းနဲ႔-ဘယ္လုိငနဲေတြလဲမေျပာတက္ပါဘုူးဗ်ာ ”
          ”အားလုံးလဲဒီလုိဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး-ျမန္မာမိဘေတြကေမြးျပိးျမန္မာျပည္မွာႀကီးႀကတာ
ဘဲ-ဒီေလာက္ေတာင္ဆိုးမယ္မဟုတ္ပါဘူး - ကိုယ္ကကဲတာ”
          ” တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ျမန္မာစကားေတာ့ေကာင္းေကာင္းေျပာတက္ေပမဲ့အဂၤလိပ္ဆန္ဆန္ေလး
ေျပာလုိက္ရရင္ဂုဏ္ရွိတယ္ထင္ျပီးေျပာႀကတာဘဲ-ကုိယ္တုိ႔ေကာလိပ္မွာတုန္းကဒီလုိငနဲေတြနဲ

ေကာင္းေကာင္းေတြ႔ရတယ္၊ဒီေကာင္ေတြကိုခ်ဥ္လြန္းလုိ႔မေျပာပါနဲ့ေတာ့ ”
          ”ကုိကိုတုိ႔ေခာတ္က ဒီလုိျဖစ္ေပမဲ့အခုေတာ့ ေမာင္ေမြးတို႔ေခာတ္က်ေတာ့ဒီလုိျဖစ္မယ္
မထင္ပါဘူး ”
          ”ကိုယ္ေတာ့ အရင္ကလုိဘဲျဖစ္မယ္ထင္တာဘဲဗ်ာ - ေနာက္မွေျပာင္းသြားရင္ေတာ့-
မေျပာတက္ဘူး-ျမန္မာဆိုရင္လဲျမန္မာပီသမွႀကို္က္တယ္-အဂၤလိပ္ဆိုရင္လဲအဂၤပီပီသသမွႀကိဳက္
တယ္-ဟုိမက်ဒီမက်ဂြစာ ကိုေတာ့ ခ်ဥ္လြန္းလုိ႔ ”
          ” ကိုင္းဒါျဖင့္ရွိေစေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႔မေက်ာင္းမွာသြားထားရင္မေကာင္းဘူးလား-ဆရာႀကီး
ဦးလြင္လဲရွိတယ္-ဆရာကိုေအာင္မင္းတို႔-ကုိေအးသြယ္တို႔ကိုစံထားတုိ႔လဲရွိတယ္-ကုိတို႔မိတ္ေဆြ
ေတြမဟုတ္လား-သူတို႔လက္ေအာက္မွာဆိုေတာ့စိတ္လဲခ်ရတယ္-ငယ္ေပမဲ့ကိစၥမရွိဘူး ”
          ”ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါရဲ႔ ”
          ”ဘာေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႔လဲ - ဟုိမက်ဒီမက်ေက်ာင္းမွာမထားခ်င္ဘူးဆုိ-ျမိဳ႔မေက်ာင္း
ဟာျမန္မာပီသတဲ့ေက်ာင္းမဟုတ္လားဦးေဖာ္ဂ်ီတို႔သခင္နဳတို႔ဟာျမိဳ႔မေက်ာင္းထြက္ေတြမဟုတ္ဘူး
လား၊သူတုိ႔ထက္ျမန္မာပိီသတာရွိေသးလုိ႔လား၊”
          ”အင္း ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါရဲ႔ေက်ာင္းကိုခဏခဏဘြိဳင္းေကာက္လုပ္တာခက္တယ္ ”
          ” ဘြိဳင္းေကာက္လုပ္တာကေတာ့ ဒီေက်ာင္းတေက်ာင္းထဲမွမဟုတ္ဘဲ-တျခားေက်ာင္းေတြ
လဲလုပ္တာမဟုတ္ဘူးလား-တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြေတာင္ခဏခဏဘြိဳင္းေကာက္လုပ္ေနတာမျမင္
ဘူးလား ”
          ” ျမင္သားေပါ့ ”
          ” ျမင္ရင္ဘာဆင္ေျခေပးေနစရာလုိေသးလဲ - ဘိြဳင္းေကာက္လုပ္တာကိုေကာအျပစ္ဆုိခ်င္
ေသးလား ကဲေလ ”
          ” အျပစ္ေတာ့မဆိုခ်င္ဘာဘူးဗ်ာ-နို႔ေပမဲ့ဘြိဳင္းေကာက္လုပ္ျပိးအစာငတ္ခံႀကဘာႀကနဲ႔-မိဘ
လုပ္သူေတြကဘယ္ေလာက္စိတ္ပူႀကမယ္ဆိုတာစဥ္းစားႀကည့္ေလ-ေမာင္ေမွြးကိုျမိဳ႔ေက်ာင္းထားပါ
ျပီတဲ့-ေမာင္ေမွြးကဘြိဳင္းေကာက္မွာေခါင္းေဆာင္လုပ္ပါျပီတဲ့-သူတို႔ေတာင္းတာမရေတာ့အစာငတ္ခံ
ေနပါျပီတဲ့ - ကိုင္းျမင့္ဘယ္နဲ႔ေနမလဲ - ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ”
          ”ဒီလုိဆုိေတာ့ေက်ာင္းကိုျမန္ျမန္လုိ္က္သြားျပီး ဘုိေကေလးကိုဆဲြေခၚခဲ့မွာေပါ့”
          ”အဲဒီလုိေခၚလုိ႔လုိက္ရင္ေကာင္းပါရဲ႔ - ေမေမရယ္ျပန္မလုိက္ပါရေစနဲ႔ေတာ့-တိုင္းျပည္ႀကီးအ
တြက္အသက္အေသခံေတာ့မယ္-က်ြန္ေတာ့ကိုသနားရင္အိမ္ျပန္မခၚပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔သားကဆီးေျပာရင္
ဘယ့္နဲ႔လုပ္မလဲ ”
          ” အတင္းေခၚမွာေပါ့ ”
          ”အတင္းေခၚလုိ႔မရရင္ဘယ့္နဲ႔လုပ္မလဲ”
          ”သည္ေတာ့လဲ အလုိက္အထုိက္ေပါ့ေလ-သူတုိ႔လဲအေသခံမွာမဟုတ္ပါဘူး-မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ
က၀ိုင္း၀န္းျပီးေတာင္ပန္ရင္ရမွာပါ-သတင္းစာေတြကလဲလန္႔ျဖန္႔ျပိး၀ုိင္းေတာင္းပန္ႀကမွာေပါ့-အာဏာ

ရွင္ကိုလွေရွြကိုဘဲႀကည့္ေတာ့”
          ”ဒါလဲဟုတ္တုတ္တုတ္ဘဲ--နုိ႔ေပမဲ့မလုိတဲ့ဘက္က ငနဲေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးစြပ္စဲြျပိးေမာင္လွေရြ
ကိုဆဲသလုိ ကိုယ့္သားကိုဆဲရင္ေတာ့ ခံခ်င္ပါ့မလား ”
          ”ဒါကေတာ့ဘာကိစၥရွိလဲ - မနာလုိလုိ႔ဆဲတာ ဆဲပါေစလား - ေတာ္ေတာ္ႀကာေပ်ာက္သြား
မွာဘဲ ”
          နုိ႔ တခ်ိဳ႔ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသာေတြ ျဖစ္ပ်က္ျပိး ထြက္ေျပးႀကရင္ေတာ့ဘယ့္နဲ႔လုပ္မလဲ ”
          ”ဒါကေတာ့ဘယ္တက္နို္င္မလဲ - ဘယ္ေက်ာင္းမွာဘဲထားထား - ဘိြ္ဳင္ေကာက္လုပ္ခ်င္လုပ္
မလုပ္ခ်င္လုပ္ေနျဖစ္တာမ်ိဳူးဘဲ-ဒါေတြကိုေတြးျပီးပူမေနစမ္းပါနဲ႔ ”
          ”ပူရသဗ်ာ -အခုကထဲက ပူထားမွအေတာ္က်မယ္”
          ” ကိုင္းသည္ေလာက္ေတာက္ အစုိးရိမ္ႀကီးလွတာ ဘယ္ေက်ာင္းထားမယ္စိတ္ကူးသလဲ”
          ” ကုိယ္ကေတာ့ အိမ္မကြာ ႀကမ္းမကြာ အိမ္ေရွ႔ကမွန္သာေက်ာင္းမွာထားမယ္စိတ္ကူးတာ
ဘဲ”
          ”လုပ္ျပီသူလုပ္လုိက္မွဒီလုိခ်ည္းဘဲ - အတည္ေျပာေနရင္အတည္ေပါက္ေျပာစမ္းပါ-
အေနာက္ေတြမညွပ္စမ္းပါနဲ႔ ”
          ” နို႔ အတည္ေျပာေနတာဘဲဟာ - မွန္သာေက်ာင္းတို္က္မွာဆိုေတာ့ အိမ္နဲ႔လဲနီးတယ္-ပိုက္
ဆံလဲအကုန္သက္သာတယ္-ကုသိုလ္လဲရတယ္-စာလဲတက္တယ္ ”
          ”မဟုတ္တဲ့စကားကိုမေျပာစမ္းပါနဲ႔ - အခုေခာတ္ႀကီးထဲမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထားတယ္ဆို
တာေနရာလား ”
          ” ေက်ာင္းထားတယ္ဆိုတာစာတက္တာလုိရင္းမဟုတ္ဘူးလား-အေျမွာ္အျမင္တိုးပြါးတာလုိ
ရင္းမဟုတ္ဘူးလား-လိမၼာေရးျခားရွိတာလုိရင္းမဟုတ္ဘူးလား-အဲဒီလုိ လုိရင္းခ်က္ေတြကိုရရင္
ေက်ာင္းထားရက်ိဳးနပ္ျပီမဆုိနိဳင္ဘူးလား - မွန္သာေက်ာင္းမွာထားရင္ခုနေျပာတဲ့လုိရင္းခ်က္ေတြကုိ
မရဘူးလုိ႔ေျပာနို္င္မလား”
          ” ကုိကုိေျပာလုိက္မွျဖင့္ေဘာက္ခ်ည္းဘဲ - ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာထားလုိ႔ႀကီးလာရင္ဘာလုပ္
စားမလဲ”
          ” အုိဒါကေတာ့သူ႔ကုသိုလ္နဲ႔သူုျဖစ္လာမွာေပါ့ - စာတက္တာကတျခား - အလုပ္အကို္င္ကတ
ျခားပါ-စာတက္တို္င္းလဲအလုပ္အကိုင္ေကာင္းေကာင္းရတာမဟုတ္ပါဘူး-အလုပ္အကိုင္ေကာင္း
ေကာင္းရသူတို္င္းလဲစာတက္တာမဟုတ္ပါဘူး-ပဲြစားႀကိီးဥိီးခ်မ္းသာဟာဘယ္ေလာက္ပိုက္ဆံရွိသလဲ
အဂၤလိပ္စာ ေအ ဘီ စီ ဒီေတာင္ တတ္လုိ႔လား - သူေဌးႀကီးႀကြယ္၀ဟာဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာလဲ-
ဘီေအ ေအာင္လုိ႔လား ”
          ”သည္လုိ ေဘာက္စကားေတြမေျပာနဲ႔ေလ-ေရွးေခာတ္နဲ႔မတူဘူး-အခုေခာတ္မွာေခာတ္စာ
ေတြတက္မွအလုပ္ေကာင္းေကာင္းရတယ္ -သိရဲ႔လား ကုိေဘာက္ႀကီးရဲ႔ ”
          ” ဟာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရတာတျခား စာတက္တာမတျခားဘဲ -အလုပ္ေကာင္းေကာင္း

လုိခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔စာသင္ႀကားႀကတဲ့အတြကတိုင္းျပည္မွာဆူပူေနႀကတာမဟုတ္လား-အလုပ္လက္
မဲ့ပညာရွိႀကီးေတြမ်ားေနႀကတယ္မဟုတ္ဘူးလား-အဲဒီစိတ္ေတြကုိေဖ်ာက္လုိက္မွေနရာက်မယ္၊
အလုပ္လက္မဲ့ေတြေပ်ာက္ကုန္မယ္-”
          ”ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာေနတယ္ မသိပါဘူး ”
          ” အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရေအာင္ဆိုျပီးပညာသင္ႀကေရာ-အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမရေတာ့
ဘယ္အလုပ္ကိုမွမလုပ္ခ်င္ႀကေတာ့ဘူး-ဟုိလပ္ရား - ဒီလပ္ရား နဲ႔ျဖစ္ေနျပီး-လူေတလူေလေတြျဖစ္
ကုန္ပါေရာ-တိုင္္းျပည္လဲဆူကုန္ပါေရာ၊”
          ” ဒါေတြကိုနားမည္ဘူး ကိုကိုေျပာတဲ့အတို္င္းဘဲထားပါဥိး-ဘုန္းႀကိးေက်ာင္းမွာထားျပီး-ေနာင္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကထြက္ေတာ့ဘာလုပ္စားမတဲ့လဲ ”
          ” ကိုယ့္သေဘာေတာ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာစာသင္လုိစာတက္ေတာ့-သကၤန္း၀တ္ေစခ်င္ေတာ့
တာဘဲေလ-သကၤန္း၀တ္ရင္းနဲ႔သာသနာ၀န္ထမ္းသြားရင္လဲေကာင္းတာဘဲမဟုတ္လား၊သာသနာ့၀န္
ကုိမထမ္းခ်င္လုိ-႔တို္င္းေရးျပည္ေရးလုိက္စားသြားမယ္ဆိုရင္လဲ-ေနာင္ကိုႀကီးပါြးဘုိ႔အမ်ားႀကိးျမင္
တယ္”
          ” အမိန္႔ရွိပါအုံး ”
          ” မေနာက္နဲ႔အတည္ေျပာတာ-အခုဘဲႀကည့္ပါလား-ရဟန္းပ်ိဳေတြဘယ္ေလာက္တန္ခုိးႀကီး
ႀကသလဲ-တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိသူတို႔ႀကိဳးကိုင္ေနႀကတယ္မဟုတ္လား-အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ
နန္းရင္၀န္ႀကီးေတြေတာင္သူတို႔ကုိဘယ္ေလာက္ေႀကာက္ရသလဲ-အခုေခာတ္မွာရဟန္းပ်ိဳေတြဒီ
ေလာက္တန္ခုိးႀကိးေနရင္-ေနာင္ေမာင္ေမြးတုိ႔ေခာတ္က်ရင္ဘယ္ေလာက္တန္ခုိးႀကီးမလဲဆိုတာစဥ္း
စားႀကည့္ေပေတာ့-ေရွးတုန္းကေတာ့ ဘီေအ-အမ္ေအ၀တ္လုံဆိုရင္အင္မတန္တန္ခုိးႀကီးတယ္
မဟုတ္လား-အခုဘယ္မွာတန္ခုိးႀကိီးေတာ့လုိ႔လဲ-ေနာင္ေမြးတို႔လက္ထက္က်ရင္အဂၤလိပ္စာတက္
ေတြြအလကားျဖစ္ကုန္မယ္ဆိုတာမွတ္ပါ-ရဟန္းပ်ိဳေတြကအဂၤလိပ္စာတက္ေတြထက္အဆတရာ
မကတတန္းခုိးႀကီးမွာအမွန္ဘဲ-ဒီေတာ့ေမာင္ေမွြကိုအဂၤလိပ္ေက်ာင္းထားေပမဲ့အက်ိဳးထူးမွာမဟုတ္
ဘူး-ေရွ႔ေရးကိုျမင္မွေနရာက်မယ္-ေမာင္ေမြွးတို႔လက္ထက္က်ရင္-ရဟန္းပ်ိဳတင္တဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
သားမင္တို္င္ပင္အမတ္ေတြ-ရဟန္းပ်ိဳတင္တဲ့-ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြ-ရဟန္းပ်ိဳတင္
တဲ့ဘုန္းႀကိးေက်ာင္းသား-နန္းရင္း၀န္ေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ၊ေမာင္ေမွြးဟာ ပထမႀကီးတို႔ပထမေက်ာ္
တုိ႔ေအာင္ျပိး-ျမန္မာျပည္မွာ ပထမဥိီးဆုံးရဟန္းပ်ိဳတင္တဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားနန္းရင္း၀န္ႀကီးမျဖစ္
ဘူးလုိ႔ေျပာနို္င္မလား”
          ” ေတာ္ပါေတာ့ စကားရွည္ေနတာနဲ႔ ၁၁ နာရီေတာင္ထုိးသြားျပိ-သည္လုိမဟုတ္ကဟုတ္က
ေဘာက္စကားေတြကိုေျပာေနရမယ္ဆိုရင္-မုိးလင္းတာေတာင္ဆုံးမွာမဟုတ္ဘူး-သူ႔ေဘာက္စကား
ေတြကိုနားေထာင္ေနတာနဲ႔ဘဲ-၀တၱဳတပုဒ္ေတာင္ဘတ္လုိ႔မျပီးဘူး-”
ဟုဆိုကာေပါင္ေပၚတြင္အိပ္ေနေသာ ကေလးကုိခ်ီကာ အိမ္ထဲသုိ႔၀င္သြားေလေတာ့သတည္း

သိပၸံေမာင္၀ 
ဒဂုန္မဂၢဇင္း / စက္တင္ဘာလ ၁၉၃၉ .


ရြာက်က္သေရ
သိပၸံေမာင္၀

ကႀကီး ရရစ္ ကသတ္ ၾကက္၊ ကႀကီး ရရစ္ ငသတ္ ၾကင္။
ႏွစ္ တစ္လီ ႏွစ္၊ ႏွစ္ ႏွစ္လီ ေလး၊ ႏွစ္ သုံးလီ ေျခာက္။
သေ၀ထုိး ငေရးခ် ကသတ္ ေငါက္၊ သေ၀ထုိး ငေရးခ် ငသတ္ ေငါင္။
ကႀကီး ေရးက၊ ကႀကီး ေရးခ်ာ ကာ၊ ကႀကီးေရ လုံႀကီးတင္ ကိ၊ မရရစ္ လုံးတင္ တေခ်ာင္းငင္ ကသတ္ ျမိဳက္၊ မရရစ္ လုံႀကီးတင္ တေခ်ာင္းငယ္ ငသတ္ ၿမိဳင္။
ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သံမယံ။



ကႀကီး၊ ခေခြး၊ ဂငယ္၊ ဃႀကီး အစရွိေသာ အသံမ်ားသည္ မုိးသံႏွင့္ လုံးေထြးၿပီး သကာလ ကုကၠိဳ၀ သူႀကီးမင္း ဦးဖုိးထုံး၏ အိမ္ ေျမာက္ဘက္ အရပ္တြင္ ထၾကြ ေသာင္းက်န္းလ်က္ ေနၾက ေလသည္။ အခ်ိန္ကား နံနက္ (၆) နာရီခန္႔သာ ရွိေသး၏။ အဆုိပါ ဆူညံ လွစြာေသာ အသံကိုကား ကုကၠိဳ၀ ရြာအဖုိ႔ မဂၤလာ ရွိေသာ အသံ၊သာယာေသာ အသံ၊ က်က္သေရ ရွိေသာ အသံမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ရြာလူႀကီး၏ အိမ္တြင္ မုိးေအးေအးႏွင့္ ေကြး၍ အိပ္ေပ်ာ္ ေနေသာ ေမာင္လူေအး အဖုိ႔ကား ငွက္ဆုိး၏ အသံႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူလ်က္ေနေလ၏။

ထုိအသံမ်ား၏ ပိုင္ရွင္ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူ ကေလးတုိ႔ စုေ၀းရာ ရြာေက်ာင္းကား ဒိစႀတိတ္ ေကာင္စီ၏ အေထာက္ အပံ့ခံ ေက်ာင္းမဟုတ္၊
အစိုးရမင္းက အသိအမွတ္ ျပဳေသာ ေက်ာင္းလည္းမဟုတ္၊ အမ်ိဳးသား ပညာေရး အဖဲြ႕က 2

အားေပးေသာ ေက်ာင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ထုိေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူ ကေလးမ်ားက တေယာက္လွ်င္ တႏွစ္အတြက္ စပါး သုံးတင္းမွ်ေသာ အေထာက္ အပံ့ကိုသာ ခံယူကာ တည္ေထာင္ ထားေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ ေက်ာင္းသား ကေလးမ်ား၊ ေက်ာင္းသူ ကေလးမ်ားမွ တပါး၊ အျခား မည္သူ၏ အေထာက္ အပ့ံကိုမွ် ခံယူေသာ ေက်ာင္းမဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ ပညာအုပ္၊ ပညာ၀န္ေထာက္၊ ပညာ၀န္၊ ဒိစႀတိတ္ ေကာင္စီ လူႀကီးမင္းတုိ႔၏ စစ္ေဆးျခင္းမွ လုံးလုံး ကင္း၏။ ထုိေက်ာင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္း လုပ္ေနေသာ ဆရာေစာပင္ ပညာအုပ္၊ ပညာ၀န္ေထာက္၊ သူပင္ ပညာ၀န္၊ သူပင္ ပညာမင္းႀကီး၊ သူပင္ ပညာေရး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

ေႏြအခါ ေမၿမိဳ႕(ယခု - ျပင္ဦးလြင္) ၌ ရုံးစိုက္၍ မုိးအခါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ရုံးစိုက္ေတာ္ မူေသာ ပညာေရး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ထက္ပင္ ဆရာေစာမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ ရေသး၏။ ပညာေရး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ မင္းတုိင္ပင္ အမတ္တုိ႔၏ အေမးမ်ားကို ေျဖၾကား ရေသးသည္။ ကုကၠဳိလ္၀ရြာ ဆရာေစာကား မည္သူ၏ အေမးကိုမွ် ေျဖၾကားရန္မလုိ၊ စိတ္ထင္တုိင္း သင္ၾကားႏုိင္ေသာ ဂုဏ္ထူး ရွိ၏။ မိမိ သင္ၾကား လုိေသာ စာေပတုိ႔ကို သင္ၾကားႏုိင္၏။ မိမိ ေက်ာင္းလႊတ္ခ်င္ေသာ အခ်ိန္တြင္ လႊတ္ႏုိင္၏။ မိမိ ေက်ာင္းပိတ္ ခ်င္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ပိတ္ထားႏုိင္၏။ သူ႔အား မည္သူကမွ် လာ၍ ဒုကၡမေပးႏုိင္။ ပညာအုပ္မင္းမ်ား လာလွ်င္ ဆင္းႀကိဳ ရေသာ ဒုကၡ၊ သူတုိ႔ အတြက္ လွည္းတုိ႔၊ ေလွတုိ႔ စီမံေပးရေသာ ဒုကၡမ်ိဳးမွလည္း လုံးလုံးကင္းေပ၏။
ေက်ာင္း၏ ပုံပန္းကို အနည္းငယ္ ေရးပါရေစဦး။

ဆရာေစာ၏ ေက်ာင္းမွာ ဓနိကာ၊ ဓနိမုိး၊ ၀ါးလုံးတုိင္၊ ၀ါလုံးၾကမ္းခင္း၊ ျပတင္း ေပါက္ႏွစ္ေပါက္၊ တံခါးေပါက္ ႏွစ္ေပါက္မွ်သာ ရွိေလသည္။ ဤမွ်ႏွင့္ ပုံပန္း ေပၚေလာက္ၿပီ။

ဆရာေစာ၏ အေၾကာင္း ေရးသားရန္ လုိေသး၏။ ဆရာေစာကား အထက္သား ဇာတိ၊ ဘုန္းႀကီး လူထြက္ ျဖစ္ေလသည္။ မည္သည့္ၿမိဳ႕၊ မည္သည့္ အရပ္မွ ေရာက္လာသည္ ဟူ၍ကား မည္သူမွ် မေျပာႏုိင္။ ရဟန္း ဘ၀က မည္သည့္ စာအထိ ေပါက္ခဲ့သည္ ဟူ၍လည္း မည္သူမွ် မသိ။ ဆရာေစာ၏ အေျပာအဆုိ အတိုင္းကား သင္ရုိးေပါက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ရဟန္း ဘ၀တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္၍ လူထြက္ ရသည္မဟုတ္။ ၀ိနည္းအတုိင္း မက်င့္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္သာ လူထြက္၍ လာရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာေစာ၏ ပုံပန္းကား အသားနက္နက္၊ မ်က္လုံးက်ယ္က်ယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းတဲြတဲြ၊ ႏွာတံေကာက္ေကာက္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာက္စရာကား မေကာင္းေပ။ တထြာခန္႔ ရွည္ေသာ္ ဆံတုိမ်ားကို သိမ္းရုံးကာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါျဖင့္ ေပါင္း၍ ထား၏။ အက်ိီ ၤ ကားမရွိ။ လုံးကြင္းမွာ လက္ႏွီးေရာင္၊ ဖာေထးရာေတြမွာ အနႏၲ၊ ေအာက္ဘက္ အစတြင္ အကြဲက ႏွစ္ကဲြ၊ လက္ထဲတြင္ကား ႀကိမ္လုံး တလုံးကို ကုိင္လ်က္။ ပါးစပ္ကမူ ေဆးတံႀကီးကို ခဲထားေလသည္။ ထုိေဆးတံမွာ အရုိးက်ိဳး ေနပါၿပီ။ `သစ္မရွိခင္ စပ္ၾကား ၀ါးေပါင္းကြပ္´ဆုိေသာ စကားႏွင့္
အညီ က်ိဳး၍ သြားေသာ သစ္သားရုိး၏ ေနရာတြင္ ၀ါးရုိးကို တပ္၍ ထား၏။


ထိုေဆးတံႀကီးကို ဖြာကာ ဖြာကာ ဆယ္အိမ္ေခါင္း ဦးလူေမာ္ႏွင့္ တဲြေရး ခဲြေရး အေၾကာင္း ေဆြးေႏြး ေနၾကေလသည္။
ဤသို႔ ေဆြးေႏြး၍ ေကာင္းေန ၾကခုိက္တြင္ ေမာင္တင္ႏွင့္ မယ္ေအး တုိ႔သည္ တေယာက္ကို တေယာက္ ဆဲေရး ေနၾကေလသည္။
ငထြန္းကား စာမအံ၊ ယင္ေကာင္ေတြ ဖမ္းမိလွ်င္ ေနာက္တုိး၏ နားထဲသို႔ လႊတ္သြင္းသျဖင့္ ေနာက္တုိးႏွင့္ ငထြန္းတုိ႔ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ စကားမ်ား ၾကၿပီးေနာက္ တေယာက္ တခ်က္စီ ထုိးေန ၾကေလသည္။

စိန္ေဖကား ေဘသန္း ႏွင့္အတူ ေက်ာင္း ေနာက္ေဖး ကြင္းျပင္ ထဲတြင္ ေျပးလႊား ကစားကာ ဖားကေလး မ်ားကို ဖမ္းလ်က္ ေနၾက ေလသည္။ ေနာက္ေဖး အိမ္သာ တြင္ကား ဘထြန္း၊ သာေအး၊ ေငြလိႈင္၊ စံျမတုိ႔ လူစု ဦးတာေတ၏ ကၽြဲမ်ားကို ဖမ္း၍ စီးရန္ တုိင္ပင္ ေနၾက ေလသည္။

ထြန္းေ၀ႏွင့္ စံသိန္းတုိ႔ကား ေက်ာင္းေအာက္တြင္ နပန္း လုံးေနၾက ကုန္၏။ သာထြန္းႏွင့္ ညႊန္႔ေမာင္ တို႔က ဒုိင္လုပ္ ၾကေလသည္။
ေ၀လင္းကား မိမိ၏ ေက်ာက္ သင္ပုန္း ေပၚတြင္ ေခြးရုပ္၊ ေၾကာင္ရုပ္၊ ၾကက္ရုပ္ မ်ားကို ေရးၿပီးလွ်င္ တင္ေအးအား ျပေနေလသည္။ တင္ေအးသည္ ေ၀လင္းအား ခ်ီးမြမ္း၍ မဆုံးၿပီ။ မိေခြးႏွင့္ မမယ္သိန္းတို႔ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ ခရားေစ့ ေတာက္တမ္း ကစား ေနၾကေလသည္။ ဆရာေစာကား စကားေျပာ၍ ေကာင္းတုန္းပင္။

သုိ႔ႏွင့္ ယခင္က ဆူညံ၍ ေနေသာ စာအံသံ ႀကီးမွာ တစ တစ တုိး၍ တုိး၍ သြားေလ ေတာ့၏။ ေနာက္ဆုံး၌ စာအံသံ ဟူ၍ မၾကားရ ေတာ့ၿပီ။ ေဆာ့ေနၾကေသာ အသံ၊ ရန္ျဖစ္ေနၾကေသာ အသံ၊ ရယ္ေနၾကေသာ အသံတုိ႔ကိုသာ ၾကားရ ေလသည္။
ထိုအခါ က်မွ ဆရာေစာလည္း မိမိ၏ ညာလက္တြင္ ကိုင္ထားေသာ ႀကိမ္လုံးျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ကို ဘမ္းဘမ္း ျမည္ေအာင္ သုံးေလးခ်က္ ႏွက္ေလ၏။

ေက်ာင္းသား/ေက်ာငး္သူ အေပါင္း တုိ႔လည္း ရမိ ရာရာကို နားကြဲလုေအာင္ ဟစ္ေအာ္ျခင္း ျပဳၾကေလသည္။ အိမ္သာတြင္ တုိင္ပင္ေနသူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းေအာက္တြင္ နပန္းလုံး ေနသူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ေနရာမ်ားသို႔ ေရာက္ၾကေလၿပီ။ သူတုိ႔လည္း ထင္မိ ထင္ရာကို ေကာက္ကာ ေအာ္ဟစ္ ေနၾကကုန္၏။
ဆရာေစာကား တုိင္းေရး ျပည္ေရး အေၾကာင္း ဆက္လက္၍ ေဆြးေႏြးလ်က္ ေနျပန္ ေလသည္။
အတန္ၾကာလွ်င္ စာအံသံႀကီး တိတ္လွ်က္ သြားျပန္၏။ ဆရာေစာ၏ ႀကိမ္လုံးႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္၏ ၾကမ္းျပင္တို႔ စကား ေျပာၾကရ ျပန္၏။ ဤနည္းအတုိင္း တိတ္ခ်ည္၊ဆူခ်ည္ႏွင့္ ေနေလေတာ့သည္။


စာအံျခင္း သုံးႀကိမ္ေျမာက္ တိတ္၍ သြားေသာအခါ ေအးေမာင္ႏွင့္ လူလွတုိ႔ ေက်ာက္တံ လုရာမွ ရန္ျဖစ္ၾက၏။ ေအးေမာင္က ေက်ာက္တံျဖင့္ ထုိးလုိက္ရာ လူလွ လက္မွ ေသြးဖ်န္းဖ်န္း ထြက္ေလသည္။ လူလွ ျပန္၍ ေက်ာက္သင္ပုန္း ေစာင္းျဖင့္ ခုတ္လုိက္ရာ ေအးေမာင္၏ နဖူးတြင္ ကြမ္းသီးလုံးခန္႔ ဖူး၍ လာ၏။
အခ်ိဳ႕က ေအးေမာင္ လြန္သည္ဟု ဆုိၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕ကမူ လူလွအား သနားၾကေလသည္။ တုိးတုိး စုရုံး စုရုံးႏွင့္ ေနၾကကုန္၏။ ေအးေမာင္ႏွင့္ လူလွတုိ႔ က်ိတ္ကာ ငိုေနရ ရွာသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လြန္သူခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ဆရာေစာ သိသြားမွျဖင့္ ႀကိမ္လုံး ဓာတ္စာ ေကၽြးမည္ကို ေၾကာက္ၾကေလသည္။

ေအာင္သိန္းကား သူတကာ အရုိက္ခံရသည္ကို ျမင္လုိသူ ျဖစ္၏။ သူ၏ ပေယာဂေၾကာင့္ ေအးေမာင္တို႔ ရန္ပဲြအေၾကာင္း ဆရာေစာ ေခၚေလၿပီ။ ေရာက္ၾကကုန္၏။ အေၾကာင္းကို ေမးေလၿပီ ဟုတ္မွန္သည့္အတုိင္း ေျဖၾကကုန္၏။ ေရာက္ၾကကုန္၏။ ေအးေမာင္ ေက်ာေပၚသို႔ ဆရာေစာ၏ ႀကိမ္လုံးစၾကာ ငါးခ်က္ခေလၿပီ။ ေအးေမာင္မွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မထႏုိင္။

လူလွ၏ လက္၀ါးျပင္ေပၚသို႔လည္း ထုိႀကိမ္လုံး စၾကာပင္ ငါးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ဆင္းသက္ေလၿပီ။ လူလွလည္း စာအုပ္ကိုပင္ မကိုင္ႏိုင္။ ေအာင္သိန္းကား စုတ္တသပ္သပ္ႏွင့္ ၀မ္းနည္းလ်က္ ေန၏။ သို႔ေသာ္ သူ၏ စိတ္ထဲတြင္ကား ၀မ္းသာ၍ မဆုံးၿပီ။ အလြန္ညစ္ေသာ ေအာင္သိန္း ပါတကား။

ဟိုမွာ ၾကည့္ၾကပါဦး၊ လားလား စံေအာင္တို႔လူစု ေက်ာင္းေျပး ဖုိးေအာင္အား ဖမ္းလာၾကေလသည္။ ဖုိးေအာင္ကား မလုိက္ခ်င္ လုိက္ခ်င္ လိုက္ပါလာ ရရွာ၏။ သူ႔အား ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ တည္းထားေသာေၾကာင့္ ပါလာရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တကိုယ္လုံးလည္း ရႊဲရႊဲ စိုေနေတာ့၏။ ဖုိးေအာင္ကို မုိးေရထဲတြင္ ဆဲြလာၾကေလသည္။

ဖုိးေအာင္ ေက်ာင္းေျပး၊ အိမ္ေျပး လုပ္ေနသည္မွာ ေလးရက္ပင္ ၾကာေလၿပီ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦး၀ိမလ၏ ေက်ာင္းတြင္ ခုိကပ္ကာ ေနေလၿပီ။ စံေအာင္တုိ႔ လူစု ဖုိးေအာင္ကို သြား၍ အဖမ္းတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္ျဖစ္ခဲ့ ၾကရေသးသည္။ စံေအာင္ တုိ႔က မုိက္အားေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားမ်ား လက္ေလွ်ာ့ၾကရ ေလသည္။
ဆရာေစာ၏ ေက်ာင္းတေက်ာင္းလုံးတြင္ စံေအာင္ထက္ မုိက္ေသာသူ မရွိ။ စံေအာင္အား ဗုိလ္တင္၍ ထားၾကရေလသည္။ တေက်ာင္းလုံးတြင္ ဆရာေစာအျပင္ သု႔ကို အေၾကာက္ရဆုံး ျဖစ္၏။ 

ဆရာေစာကိုယ္တုိ�
by LAS Group - International Education Consultants