ခုေခတ္လူငယ္ေတြကအလုပ္မရွိၾကတာလား?
မလုပ္ခ်င္ၾကတာလား?ခုလိုေမးေျပာေျပာရတာ
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့အျဖစ္ႀကီးပါအလုပ္မရွိတာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဘယ္အလုပ္လုပ္မဆိုလုပ္တတ္ရင္
ေအာင္ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာပါ။ဒါေပမယ့္ခုမွအလုပ္စလုပ္မယ့္သူတစ္ေယာက္က
ေအာက္ေျခကစရမွာပါ၊ဒါမွအေတြ႕အႀကံဳသစ္ေတြ
ျပင္ပကေနရမယ္၊အဲဒီလိုအျခားျပင္ပကေနရွာေဖြေလ့လာရင္းနဲ႕ မိမ္ိကိုယ္တိုင္ကလည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ ထြက္ေအာင္အေရာင္တင္ေပးရပါမည္။
ကိုယ္ကငယ္ေသးလို႕ အိမ္ကမခိုင္းေသးတာဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္တိုင္ကပ်င္းလို႔မလုပ္ခ်င္ေသးတာဟာ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမယ္ကိုယ္နဲ႕ဘယ္အလုပ္နဲ႔အံ၀င္ခြင္က်ရွိတယ္ဆိုတာမသိခင္ေလးမွာပဲလူတစ္ေယာက္မွာအပ်င္းေရာဂါစြဲကပ္တာပါ၊ ကိုယ္ေလ်ာက္ရမယ့္ လမ္းကို တိတိက်က်သိသြားတဲ့လူက ဘ၀ကို မၿငီးေငြ႔ပါဘူး။
အဲဒီလိုဘ၀ထဲမွာပဲ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ေရာက္တဲ့အထိ ကိုယ္သံုးဖို႔မိဘဆီကို လက္၀ါးျဖန္႔ၿပီး ဘ၀
ဆိုတာနားမလည္သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘ၀ဆိုတဲ့နယ္ပယ္က အက်ယ္ႀကီးပါ။ ေဟာ ပညာေရးနယ္
ပယ္ရွိတယ္၊ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ရွိတယ္၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ရွိတယ္။ ကဲ ဆိုပါေတာ့ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာပဲ ကိုယ္ကလူ
ငယ္ပဲ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ထဲကိုေရာက္ၿပီဆိုမွေတာ့ ဘယ္လိုနယ္ပယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားနဲ႔ၿပိဳင္ဆိုင္လႈပ္ရွားၿပီးဆိုရင္ ကိုယ္ကပိုၿပီးထူးျခားေနဖို႔အေရးႀကီးတယ္၊ ႏုိ႔မို႕ိုသူလိုကိုယ္လိုထဲမွာပါသြားမွာေပါ့၊ စီးပြားေရးေလာကကိုယ္ပဲၾကည့္ လုပ္ ငန္းခ်င္းတူတူအရည္အေသြးခ်င္းတူရင္ ေၾကာ္ျငာပိုေကာင္းတဲ့သူက စားသြားတာပဲ၊ ကိုယ္ကရႈံုးသြားၿပီဆိုရင္ တစ္ခါ ဆံုးရႈံုးမႈဟာ ေနာက္တစ္ခါေအာင္ျမင္ဖို႔ အေၾကာင္းျဖစ္ရမယ္။
ရႈံးရင္မမဲရဘူး ေဒါသမထြက္ရဘူး လူဆိုတာ ရႈံးတာကိုခံႏုိင္ရည္ရွိတဲ့သူမွ စိတ္ထားျပည့္သတဲ့သူလို႔ သတ္မွတ္လို႕
ရတာ။ အရႈံးကိုရင္မဆုိင္ႏုိင္တဲ့သူက အလကားပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုးလက္နပ္ဟာ စိတ္ဓာတ္ပါ။ အဲဒီ
ႊႊအေကာင္းဆံုးဆိုတာကို မလိုခ်င္တဲ့သူမရွိဘူး၊ အေတာ္ဆံုးသူမျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေတာ္တဲ့သူကို သေဘာၾကက်တာပဲ။
လူေတာ္ဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ အေ၀းႀကီးကိုသြားရွာစရာ မလိုပါဘူး၊ အနီးနားကသူေတြ အားလံုးလူေတာ္ေတြႀကီးပါ။
ေဟာ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ေရထမ္းေရာင္းတဲ့သူကုိၾကည့္ သူ႔လိုကိုယ္ကလုပ္ႏိုင္လား လုပ္ရဲလား? အ၀တ္ဖြတ္တဲ့သူကို
ၾကည့္လိုက္အံဳး သူ႔ရဲ႔အလုပ္ေကာ လုပ္ႏိုင္တာထက္ လုပ္ရဲရဲ႔လား ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနသူေတြဟာ လူ
ေတာ္ေတြႀကီးပါ။ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ လုပ္ႏုိင္ဖို႔ထက္ ဘယ္လိုအလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရဲဖို႔ပဲလိုပါတယ္။
ပထမပိုင္းစာေရးသူေျပာခဲ့သလိုေပါ့ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ နာမည္တစ္ခုရဖို႔ ဘြဲ႔ထူးဂုုုုဏ္ထူးေတြမလိုပါဘူး၊ စိတ္
ဓာတ္နဲ႔ေစတနာပဲ လိုအပ္တာပါ။ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္မဟုတ္ပဲ သူမ်ား၀န္ထမ္းေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းရွင္စိတ္မ
ေမြးရင္ အဲဒီလူဟာဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ငန္းရွင္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ငါ့ပစၥည္း ငါ့ဥစၥာလို ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ မေလလြင့္မပ်က္
ဆီးေအာင္ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ေအာင္ မႀကိဳးစားတဲ့သူဟာ သူတစ္ပါး၀န္ထမ္းဘ၀ကေန ဘယ္ေတာ့မွမလြတ္ေျမာက္
ဘူး၊ တစ္ခ်ဳိ႕ လူေတြကကိုယ္တိုင္မႀကီးပြားတာကို ကံတရားကိုအျဖစ္ပံုခ်တယ္၊လြဲခ်တယ္၊ အျမင့္ေရာက္တဲ့သူကိုအားက်
တယ္၊ အဲဒီလူအျမင့္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုတက္တယ္ မေလ့လာဘူး။ အဲဒီလူေတြက လူေပ်ာလူည့ံလူဖ်င္းေတြပဲ၊ၿပီး
ေတာ့ အျမင့္ေရာက္သြားတဲ့သူကို ဘာေၾကာင့္ပါကြာလို႔ ေ၀ဖန္တတ္သူကို အေပါင္းအသင္းမလုပ္ပါနဲ႔၊ ကိုယ္ပါအလုပ္မရွိ
လို႔ အတင္းအဖ်င္းထိုင္ေျပာတဲ့ လူစားထဲပါသြားလိမ့္မယ္။ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ တကယ္လုပ္ပါ၊ တကယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေန
တဲ့သူကို ဆည္းကပ္လိုက္နာပါ၊ ဒါဆိုရင္တစ္ေန႔ လူတကာအထင္ႀကီးတဲ့သူ ျဖစ္ကိုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေဆာင္းသံခ်ဳိ(မေကြး)
ကိုယ္ကငယ္ေသးလို႕ အိမ္ကမခိုင္းေသးတာဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္တိုင္ကပ်င္းလို႔မလုပ္ခ်င္ေသးတာဟာ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမယ္ကိုယ္နဲ႕ဘယ္အလုပ္နဲ႔အံ၀င္ခြင္က်ရွိတယ္ဆိုတာမသိခင္ေလးမွာပဲလူတစ္ေယာက္မွာအပ်င္းေရာဂါစြဲကပ္တာပါ၊ ကိုယ္ေလ်ာက္ရမယ့္ လမ္းကို တိတိက်က်သိသြားတဲ့လူက ဘ၀ကို မၿငီးေငြ႔ပါဘူး။
အဲဒီလိုဘ၀ထဲမွာပဲ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ေရာက္တဲ့အထိ ကိုယ္သံုးဖို႔မိဘဆီကို လက္၀ါးျဖန္႔ၿပီး ဘ၀
ဆိုတာနားမလည္သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘ၀ဆိုတဲ့နယ္ပယ္က အက်ယ္ႀကီးပါ။ ေဟာ ပညာေရးနယ္
ပယ္ရွိတယ္၊ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ရွိတယ္၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ရွိတယ္။ ကဲ ဆိုပါေတာ့ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာပဲ ကိုယ္ကလူ
ငယ္ပဲ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ထဲကိုေရာက္ၿပီဆိုမွေတာ့ ဘယ္လိုနယ္ပယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားနဲ႔ၿပိဳင္ဆိုင္လႈပ္ရွားၿပီးဆိုရင္ ကိုယ္ကပိုၿပီးထူးျခားေနဖို႔အေရးႀကီးတယ္၊ ႏုိ႔မို႕ိုသူလိုကိုယ္လိုထဲမွာပါသြားမွာေပါ့၊ စီးပြားေရးေလာကကိုယ္ပဲၾကည့္ လုပ္ ငန္းခ်င္းတူတူအရည္အေသြးခ်င္းတူရင္ ေၾကာ္ျငာပိုေကာင္းတဲ့သူက စားသြားတာပဲ၊ ကိုယ္ကရႈံုးသြားၿပီဆိုရင္ တစ္ခါ ဆံုးရႈံုးမႈဟာ ေနာက္တစ္ခါေအာင္ျမင္ဖို႔ အေၾကာင္းျဖစ္ရမယ္။
ရႈံးရင္မမဲရဘူး ေဒါသမထြက္ရဘူး လူဆိုတာ ရႈံးတာကိုခံႏုိင္ရည္ရွိတဲ့သူမွ စိတ္ထားျပည့္သတဲ့သူလို႔ သတ္မွတ္လို႕
ရတာ။ အရႈံးကိုရင္မဆုိင္ႏုိင္တဲ့သူက အလကားပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုးလက္နပ္ဟာ စိတ္ဓာတ္ပါ။ အဲဒီ
ႊႊအေကာင္းဆံုးဆိုတာကို မလိုခ်င္တဲ့သူမရွိဘူး၊ အေတာ္ဆံုးသူမျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေတာ္တဲ့သူကို သေဘာၾကက်တာပဲ။
လူေတာ္ဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ အေ၀းႀကီးကိုသြားရွာစရာ မလိုပါဘူး၊ အနီးနားကသူေတြ အားလံုးလူေတာ္ေတြႀကီးပါ။
ေဟာ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ေရထမ္းေရာင္းတဲ့သူကုိၾကည့္ သူ႔လိုကိုယ္ကလုပ္ႏိုင္လား လုပ္ရဲလား? အ၀တ္ဖြတ္တဲ့သူကို
ၾကည့္လိုက္အံဳး သူ႔ရဲ႔အလုပ္ေကာ လုပ္ႏိုင္တာထက္ လုပ္ရဲရဲ႔လား ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနသူေတြဟာ လူ
ေတာ္ေတြႀကီးပါ။ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ လုပ္ႏုိင္ဖို႔ထက္ ဘယ္လိုအလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရဲဖို႔ပဲလိုပါတယ္။
ပထမပိုင္းစာေရးသူေျပာခဲ့သလိုေပါ့ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ နာမည္တစ္ခုရဖို႔ ဘြဲ႔ထူးဂုုုုဏ္ထူးေတြမလိုပါဘူး၊ စိတ္
ဓာတ္နဲ႔ေစတနာပဲ လိုအပ္တာပါ။ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္မဟုတ္ပဲ သူမ်ား၀န္ထမ္းေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းရွင္စိတ္မ
ေမြးရင္ အဲဒီလူဟာဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ငန္းရွင္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ငါ့ပစၥည္း ငါ့ဥစၥာလို ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ မေလလြင့္မပ်က္
ဆီးေအာင္ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ေအာင္ မႀကိဳးစားတဲ့သူဟာ သူတစ္ပါး၀န္ထမ္းဘ၀ကေန ဘယ္ေတာ့မွမလြတ္ေျမာက္
ဘူး၊ တစ္ခ်ဳိ႕ လူေတြကကိုယ္တိုင္မႀကီးပြားတာကို ကံတရားကိုအျဖစ္ပံုခ်တယ္၊လြဲခ်တယ္၊ အျမင့္ေရာက္တဲ့သူကိုအားက်
တယ္၊ အဲဒီလူအျမင့္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုတက္တယ္ မေလ့လာဘူး။ အဲဒီလူေတြက လူေပ်ာလူည့ံလူဖ်င္းေတြပဲ၊ၿပီး
ေတာ့ အျမင့္ေရာက္သြားတဲ့သူကို ဘာေၾကာင့္ပါကြာလို႔ ေ၀ဖန္တတ္သူကို အေပါင္းအသင္းမလုပ္ပါနဲ႔၊ ကိုယ္ပါအလုပ္မရွိ
လို႔ အတင္းအဖ်င္းထိုင္ေျပာတဲ့ လူစားထဲပါသြားလိမ့္မယ္။ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ တကယ္လုပ္ပါ၊ တကယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေန
တဲ့သူကို ဆည္းကပ္လိုက္နာပါ၊ ဒါဆိုရင္တစ္ေန႔ လူတကာအထင္ႀကီးတဲ့သူ ျဖစ္ကိုျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေဆာင္းသံခ်ဳိ(မေကြး)
No comments:
Post a Comment