(ဒီပို႔စ္မွာ ဟာသမရွိဘူး ၊ ရသမရွိဘူး ၊ အေတြးအေခၚပဲ ရွိတယ္ ။ ဒီေတာ႔ လက္ခံမွ ဖတ္ပါ ။)
ရႊ႔ံရုပ္နွလံုးသားနွင္႔ မသိစိတ္ရဲ႕ေျခရာ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ႔အေျခအေနေပၚမွာ သိမွဳ ရွိပါက အရာရာကို ေျဖရွင္းျပီး ပဲကိုင္လို႔ရတတ္ပါတယ္ ။
ဘယ္လိုသိမွဳလဲဆိုရင္ ကိုယ္႔မွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြ စတဲ႔ ေသာကေတြကို အမွန္သိမွဳနဲ႔ ခြဲျခားနိုင္ျခင္းပါ ။ ထိုသို႔ခြဲျခားနိုင္တဲ႔ လူဟာ လူ႔ဘဝမွာ ေနတတ္သြားတဲ႔ သတၱဝါ ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္ ။ ဥပမာ – လူတစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုးတယ္ဆိုပါစို႔ ထိုသူဟာ သူ႔စိတ္ဆိုးျခင္း အေၾကာင္းအရာကို တကယ္မသိဘူးဆိုရင္ စိတ္ဆိုးျခင္ကို မရပ္နိုင္ပဲ ဆက္လက္ဆိုးေနအံုးမွာပါပဲ ။ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ သူစိတ္ဆိုးေနတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို ေသခ်ာခြဲျခားနိုင္ျပီဆိုရင္ေတာ႔ စိတ္ဆိုးျခင္းဟာလည္း အလိုလို ျငိမ္းသြားမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ။ လူတိုင္းမွာ စိတ္ဆိုးစိတ္ညစ္ဆိုတာကေတာ႔ မကင္းပါဘူး သို႔ေသာ္ ျဖစ္သင္႔တဲ႔ေနရာ နဲ႔ မျဖစ္သင္႔တဲ႔ေနရာေတြ လြဲေနမွာ စိုးေသာေၾကာင္႔ တင္ျပျခင္းပါ ။
က်ေနာ္တို႔ ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ .. ေဒါသျဖစ္စရာမ်ား ၊ စိတ္ညစ္စရာမ်ား ၊ ေသာက ေတြမ်ား ၊ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္တဲ႔ အပူအပင္မ်ား .. စသျဖင္႔ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ၾကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္ ။ ေပ်ာ္စရာေတြလည္း ရွိပါမယ္ .၊ ေက်နပ္စရာေတြလည္း ရွိပါမယ္ ၊ ထို႔အတူ ဘာမွ မျဖစ္ပဲ ပံုမွန္အတိုင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနပါမယ္ ။ ထို႔သို႔ ျဖစ္ေပၚမွဳမ်ားဟာ က်ေနာ္တို႔ ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ခံစားမွဳ နွလံုးသား တစ္ခုထဲေပၚမွာခ်ည္းပဲ ဆိုတာကေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ေပ်ာ္စရာေတြရင္ေပ်ာ္ ေနတတ္ျပီး ညစ္စရာေတြ႔ရင္လည္း ညစ္ေနတတ္တဲ႔ ဒီခံစားမွဳဟာ သိစိတ္နဲ႔ တြဲစပ္ျပီး လက္ရွိ လူ႔ဘဝမွာ အမ်ိဳးအမ်ိဳးအဖံုဖံု ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႔ ၾကိဳးဆြဲရာအတိုင္း လိုက္ကေနၾကရတာပါ ။ ခုေန ေပ်ာ္ေနျပီး ခဏေန ညစ္ခ်င္ညစ္သြားတတ္ပါတယ္ ။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ နွလံုးသားေတြဟာ ပံုစံေျပာင္းလို႔ရတဲ႔ နွလံုးသားေတြပါဆိုတာ ေသခ်ာသြားျပီေပါ႔ …။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ စိတ္တစ္ခုထဲမွာကိုပဲ သိစိတ္နဲ႔ ခံစားခ်က္ဟာ .. တြဲဆက္ေနပါတယ္ ။ သိစိတ္က ဦးေနွာက္မွာ အေျခတည္ျပီး သူ႔ဆီမွာ မွတ္သားထားတဲ႔ မွတ္ဥာဏ္ရဲ႔ အတိုအရွည္အတိုင္း ဆံုးျဖတ္တယ္ သိရွိတယ္ ။ ခံစားခ်က္ကေတာ႔ လူမွာ ပါရွိတဲ႔ သေဘာတရား အာရံုခံ ေပါ႔ ။ ထိုနွစ္ခုဟာ တခါတခါ သီးျခားစီရွိတတ္ျပီး တခါတခါ ေပါင္းစပ္ျပီး ျဖစ္တည္ေနတတ္တယ္ ။ ခံစားမွဳရဲ႔ အရိပ္က မွတ္ဥာဏ္သိစိတ္ကို သက္ေရာက္တယ္။ မွတ္ဥာဏ္သိစိတ္ရဲ႔ ေစညႊန္ရာကိုလည္း ခံစားမွဳက လိုက္လုပ္ေနနိုင္တယ္ ။ ဒီလိုတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္ႏြယ္ျခင္း ရွိပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားစုရဲ႔ စိတ္အိမ္မွာ ခံစားခ်က္ကို မတြန္းလွန္နိုင္ပဲ သြားေနၾက လမ္းေလးအတိုင္း က်ေနာ္တို႔ သြားေနရတာ မ်ားပါတယ္ ။
အလိုဆႏၵမ်ားဟာ ခံစားခ်င္တဲ႔ စိတ္ကေန တဆင္႔ ျဖစ္တည္လာၾကပါတယ္။ ထိုအရာေတြကို ထိန္းျခင္း မထိန္းျခင္းေၾကာင္႔ အမ်ားသတ္မွတ္တဲ႔ စရိုက္လကၡဏာမ်ားဟာလည္း ကြဲျပားသြားၾကပါတယ္ ။ စရိုက္လကၡဏာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥပမာ တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ စာရြက္ အလြတ္တစ္ခုမွာ .. ေကာက္ေၾကာင္းအနည္းငယ္နဲ႔ ဝလံုးေတြ က်ေနာ္ ေရးနိုင္သမွ် ေရးလိုက္မယ္ဆိုပါစို႔ ..စာမ်က္နွာ တျပင္လံုး ဝလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်ံ႔နွံ႔ေနပါလိမ္႔မယ္ ။ ထိုစာရြက္ကို တျခားသူတစ္ေယာက္အား ျပျပီး ဘာစာရြက္လဲဟု အမည္ထိုးခိုင္းမည္ဆိုပါက .. ထိုသူရဲ႔ အေျဖဟာ ဒီစာရြက္သည္ ဝ လံုးမ်ားေရးထားေသာ စာရြက္ ျဖစ္သည္ဟု ျပန္ေျဖပါလိမ္႔မယ္ ။ ဆိုိလိုခ်င္တာကေတာ႔ စရိုက္တစ္ခုျဖစ္လာဖို႔မွာ ……… ထို စရိုက္ဟု ေခၚတြင္ေစဖို႔ ထိုစရိုက္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ႔ ေသးမႊားေသာ အရာေတြကို မ်ားမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ။ အဲ႔ဒီအရာေတြ စုျပီး စရိုက္တစ္ခု ျဖစ္လာျခင္းဟာ ဝလံုးမ်ား ေရးထားတဲ႔စာရြက္လိုပဲ သတ္မွတ္ ပံုေပၚေစလာတာပါပဲ ။
က်ေနာ္တို႔ ရဲ႔ ဘဝ တေန႔တာ- ၂၄နာရီျဖင္႔ျပီးေသာ ထိုတစ္ေန႔တာကို စာတစ္ရြက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကည္႔ေစခ်င္ပါတယ္ ။ ထို တေန႔အတြင္း ဝလံုးမ်ား ကဲ႔သို႔ေသာ ျပဳမူမွဳေတြမွာ အေကာင္းေတြ မ်ားေနရင္ ထိုသူ႔ရဲ႔ စရိုက္က စရိုက္ေကာင္းဟု သတ္မွတ္ခံရျပီး .. အဆိုးေတြ မ်ားေနရင္ေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔စရိုက္လို႔ သတ္မွတ္ခံရပါလိမ္႔မယ္ ။ ဒါဟာ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းအတိုင္းပါ ။ သို႔ေသာ္ ဘဝတိုင္းဟာ အမွာဟာ အမွား မကင္းၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အမွားနည္းေသာ ဘဝမ်ား အျဖစ္လည္း ျဖစ္ေပၚလာနိုင္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ႔ ထိုစရိုက္လကၡဏာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ အနာဂတ္ ျဖစ္စဥ္ကိုလည္း လက္ရွိအေျခအေနကေန ေျပာင္းလဲ နုိင္တယ္ဆိုတာကို ျမင္သာေစခ်င္တာပါ ။
တေန႔တာအတြင္း လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြသည္ ထိုသူရဲ႔ အနာဂတ္လမ္းေၾကာင္းကို ပံ႔ပိုးေနသည္ဟု သိရွိသူေတြ ယေန႔ေခတ္မွာ နည္းမည္ထင္ပါတယ္္ ။က်ေနာ္တို႔ သိထားသင္႔ပါတယ္ ။ “လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေတြးထင္ေနတဲ႔အတိုင္း အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာမည္ ဟု ယူဆခ်က္ တင္ျပခ်က္ကို” စာအုပ္စာေပ တက္က်မ္း တခ်ိဳ႔မွာ ေဖာ္ျပထားတာကို လည္း ဖတ္ဖူးမွာပါ ။ သို႔ေသာ္ ဖတ္တံုးခဏ လက္ခံရံုနဲ႔ မွတ္မိတာေလာက္ပဲ ရွိပါလိမ္႔မယ္ ။ လိုက္လုပ္တဲ႔အထိ ျပဳမူတဲ႔သူ ရွားေနပါလိမ္႔မယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ဒါဘာေၾကာင္႔လဲဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ စိတ္သေဘာ သက္ေရာက္မွဳကို နားမလည္ေသးေသာေၾကာင္႔ လို႔ က်ေနာ္ ယူဆမိပါတယ္ ။
တည္ျငိမ္မွဳ ျဖစ္တည္လာသူမ်ား ၊ တရားဓမၼမ်ားျဖင္႔ ရင္႔က်က္ေနသူမ်ား ၊ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ ျပဳသူမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ယခုေခတ္မွာ ေတြ႔ရပါလိမ္႔မယ္ ။ ထိုသူေတြ ဘာလို႔ အဲ႔ဒီလိုျဖစ္ျပီး က်ေနာ္တို႔ တေတြကလည္း ဘာလို႔ အဲ႔ဒီလို မျဖစ္ပဲ ေနနိုင္တာလဲ ဆိုတာ ေတြးၾကည္႔ ေစခ်င္ပါတယ္ ။တည္ျငိမ္မွဳ ျဖစ္ေစဖို႔ အေၾကာင္းေတြကို က်ေနာ္တို႔ ထပ္ကာ ထပ္ကာ မလုပ္လို႔ လို႔ အလြယ္ ဆိုခ်င္ပါတယ္ ။ ေနာက္ စိတ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စိတ္ပညာရွင္မ်ား သတ္မွတ္ထားၾကတာက လူတစ္ေယာက္မွာ သိစိတ္နဲ႔ မသိစိတ္ဆိုျပီး ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္ ( စာဖတ္ဝါသနာ ရွိသူမ်ား နားလည္မည္ထင္ပါသည္) ။ က်ေနာ္ဆိုခ်င္တာကေတာ႔ မသိစိတ္ဟာ စိတ္အတြင္း အနည္က်ေနတဲ႔ မွတ္ဥာဏ္လို႔ ယူဆခ်င္မိတာပါပဲ ။ ဘာလို႔လဲဆို အေပၚယံေျပးလႊားေနတဲ႔ သိစိတ္က အေျပာင္းအလဲ ရွိျပီး အနည္က်ေနတဲ႔ မသိစိတ္က အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းတတ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္ ။
က်ေနာ္တို႔ စိတ္အိမ္တစ္ခုလံုးကို အိုးၾကီးတစ္လံုးသဖြယ္ သတ္မွတ္ၾကည္႔ေစခ်င္ပါတယ္ ..။ ထိုအိုးထဲကို ေရၾကည္ေရာ ေရေနာက္ပါ ေရာထည္႔ၾကည္႔လိုက္တဲ႔အခါ … ။ ေရၾကည္တာကိုမျမင္ရပဲ ေရေနာက္နဲ႔ေရာေနတဲ႔ ေရကိုသာ ျမင္ရပါလိမ္႔မယ္ ။ ထို႔အတူပဲ ေကာင္းတဲ႔စိတ္နဲ႔ မေကာင္းတဲ႔ စိတ္ ေပါင္းစပ္ျပီး ျဖစ္လာမွဳေတြဟာလည္း ကိုယ္႔အျမင္ သူတပါးအျမင္မွာ ေရေနာက္ကိုပဲ ျမင္ေနပါလိမ္႔မယ္ ။ ထိုသို႔ေနာက္ေနေသာ ထိုေရအိုးထဲကို ေနာက္ထပ္ ၾကည္တဲ႔ေရမ်ား ထပ္ကာ ထပ္ကာ ျဖည္႔ၾကည္႔လိုက္ပါ ..။ ေရမ်ားလွ်ံက်ေနေအာင္ ထပ္ျဖည္႔ျဖည္႔ၾကည္႔ပါ .. ထို ေရအိုးထဲက ေရဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၾကည္လာတဲ႔ ေရ ျဖစ္လာပါလိမ္႔မယ္ ။ လူ႔စိတ္ဟာလည္း ထို႔အတူပါပဲ ဘယ္ေလာက္ပဲ စရိုက္ၾကမ္းျပီး ညစ္ေနပါေစ ထိုသူရဲ႔ စိတ္အိမ္ထဲကို ေကာင္းတဲ႔စိတ္ေတြျဖင္႔ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ျဖည္႔ရင္းျဖည္႔ရင္းနဲ႔ ၾကည္လင္လာတာမ်ိဳးပါ ။ ဒီလိုနဲ႔ စရိုက္ဟာ ကူးေျပာင္းလာနုိင္ပါတယ္ .. ။
က်ေနာ္ေတြးမိတယ္ .. ယခုအခ်ိန္ကစျပီး က်ေနာ္တို႔ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ အေတြးေတြကို ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဇာတ္အိမ္အတြင္း ထည္႔ထားျပီး ခံစားျခင္း ေတြးျခင္း ေတြကို ျပဳမူပါက တျဖည္းျဖည္း ျဖစ္ခ်င္တာေတြဆီ နီးကပ္သြားလိမ္႔မယ္…. ။ ယခု က်ေနာ္တို႔ဟာ လက္ရွိျဖတ္သန္းေနတဲ႔ ပစၥဳပၸန္ရဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို သတိထားမၾကည္႔မိလို႔သာ က်ေနာ္တို႔ ေလွ်ာက္ေနတဲ႔ ဘဝလမ္းေတြဟာ ရွည္ေနတာပါလို႔ ထင္မိပါတယ္ ။ အဓိကကေတာ႔ မ်ားမ်ား ေတြး ၊ မ်ားမ်ား ျပဳမူရင္ ေျပာင္းလဲ နိုင္တဲ႔ အေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္တာပါ ။ လူတစ္ေယာက္မွာ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာေတြကို သတိထားၾကည္႔မိနိုင္ျပီဆိုရင္ ကိုယ္႔စိတ္ကုိ ထိန္းသိမ္႔မွဳမ်ား ဟာလည္း အလိုလို ေပၚလာပါလိမ္႔မယ္ ။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ႔ ပန္းတိုင္ဆိုတာဟာလည္း … ေသခ်ာလာျပီး ကိုယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္နိုင္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ဘာေန
၁၂ ၊ ဇႏၷဝါရီ ၊၂၀၁၂
ကိုဂါး ( ကြန္ ့မန္ ့ )
ဒီပို႕စ္ကိုျပန္လည္တုန္႕ျပန္ျခင္းထက္ ဖတ္ၿပီးပြါးလာတဲ႕အေတြးပြါးေလး
ကိုေရးၾကည္႕ခ်င္ပါတယ္ ။ အေတြးပြါးကိုႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းေတာ႕ေရးႏိုင္
မယ္ေတာ႕မထင္ပါ။ စိတ္ပညာရွင္ဖရႊဳိက္ကေတာ႕ သိစိတ္,မသိစိတ္,
လိင္စိတ္,လို႕ခြဲျခမ္းပါတယ္ ။ သိစိတ္ လိင္စိတ္ကိုနားလည္သလိုရွိေပ
မယ္႕မသိစိတ္ကို သိပ္နာမလည္ပါ။ ဒါေၾကာင္႕ ေသြးသားဆႏၵနဲ႕ဘ၀ရပ္
တည္မႈျပည္႕စုံရင္ လူဟာ ဘ၀မွာေနေပ်ာ္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္ ။ စိတ္သဘာ၀ကိုသိခ်င္လို႕ေလ႕လာေလနားလည္သလိုမလည္သလို
ျဖစ္ရပါတယ္ ။ ျမန္မာစာပါေမာကၡ ဦးေဖေမာင္တင္က တပည္႕ေတြ
ကိုေမးပါသတဲ႕ ။ မင္းတို႕သိေနတဲ႕ စိတ္ဆိုတာဘာလဲေပါ႕ ။ ေျဖဆို
ႏိုင္သူမရွိဘူးလို႕ဖတ္ရပါတယ္ ။ ဘုရားေဟာအဘိဓမၼာေတြကိုေရး
ထားတဲ႕ ဆရာနႏၵသိန္းဇံရဲ႕ သိစိတ္အဆင္႕ဆင္႕ျမင္႕တက္ျခင္းသ
ဘာ၀ ဆိုတဲ႕စာအုပ္ဖတ္ၾကည္႕မိပါတယ္ ။ မွတ္မိနားလည္သေလာက္
ေလးေရးျခင္ပါတယ္ ။(စကားေၾကာရွည္ေနရျခင္းအေၾကာင္းက
ကိုယ္မကၽြမ္းတဲ႕အေၾကာင္းကိုေရးမွာမို႕လို႕ပါ ) စိတ္ဆိုတာ အဆင္း
အသံ အနံ႕ အရသာ အေတြ႕အထိ ဆိုတဲ႕ အာရုံငါပါးရဲ႕ အရိပ္
အေရာင္ အသံေတြဆီသို႕ညႊတ္ျခင္း ထိျခင္း လို႕ဆိုပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင္႕ ျမင္စိတ္ ။ ၾကားစိတ္ ။ နံစိတ္ ။ ခံစားစိတ္ ။ ထိစိတ္ ေတြျဖစ္
ေပၚလာရပါတယ္တဲ႕ ။ ျမင္စိတ္တစ္ခုတည္းမွာပဲ ႏွစ္သက္ရင္ ေလာဘစိတ္
မႏွစ္သက္ရင္ ေဒါသစိတ္ စတဲ႕စိတ္ေတြျဖာထြက္သြားပါေသးတယ္ဆိုပါတယ္။
ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ္တို႕သိေနတဲ႕ေလာဘစိတ္ ေဒါသစိတ္ဆိုတာ စိတ္အစစ္
ေတြမဟုတ္ပါဘူးတဲ႕ ။ စိတ္ကိုခ်ယ္လွယ္ေနတဲ႕တရားေတြရွိပါေသးလို႕ဆို
ပါတယ္ ။ အဲ႕ဒါေတြကိုေတာ႕ ေစတသိက္ လို႕အမည္ရွိပါသတဲ႕ ။ ေလာဘ
ေဒါသေတြဆိုတာ စိတ္ကိုခ်ယ္လွယ္ေနတဲ႕ေစတသိက္ေတြပါတဲ႕ ။ စိတ္ဆိုတာ
ၾကည္လင္ေနတဲ႕ေရနဲ႕တူၿပီး ေစတသိက္ဆိုတာ အေရာင္ေတြနဲ႕တူတယ္လို႕
ဆိုပါတယ္ ။—–အဲ႕ဒီစိတ္ရဲ႕တည္ရွိရာကလည္း အေရွ႕တိုင္းနဲ႕အေနာက္တိုင္း
ကြဲလြဲမႈရွိပါသတဲ႕ ။ အေနာက္တိုင္းက ဦးေဏွာက္မွာလို႕ဆိုၿပီး အေရွ႕တိုင္းက
ေတာ႕(ဗုဒၵအဘိဓမၼာအရ) ႏွလုံးသားလို႕ဆိုတဲ႕ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္မွာတည္ရွိတယ္
လို႕ဆိုပါတယ္ ။ (ႏွလုံးေရာဂါသမားမ်ား စိတ္က်န္႕ခိုင္မႈမရွိတာသတိျပဳမိပါ
တယ္) ေလာကႀကီးကို စိတ္ကဦးေဆာင္ေနၿပီး ေလာကႀကီးကိုဦးေဆာင္ေန
တဲ႕ စိတ္က မေကာင္းမႈမွာေပ်ာ္ေမြ႕တာမ်ားပါသတဲ႕ ။ ဘာေၾကာင္႕မေကာင္း
မႈမွာေပ်ာ္ေမြ႕တာမ်ားရသလဲဆိုေတာ႕ ပဋိသေႏၵတည္ကတည္းက ေလာဘ
စတဲ႕တရားေတြက ပါခဲ႕လို႕ ။ အဲ႕ဒါကို အႏုသယကိေလသာလို႕ဆိုအမည္
ရွိပါသတဲ႕။ အႏုသယဆိုတာ ေရထဲမွာအနယ္ထိုင္ေနတဲ႕အမႈံနဲ႕တူတယ္လို႕ဆို
ပါတယ္ ။ လႈပ္လုိက္တာနဲ႕ထလာတယ္ေပါ႕။ မီးနဲ႕မေတြ႕ေသးတဲ႕ဓာတ္ဆီ
ေပါ႕။ အာရုံေတြရိုက္ခတ္လာလို႕ႏွလုံးသြင္းမေကာင္းရင္ အနုသယကိေလ
သာအမႈံေတြကထလာၾကပါေရာဆိုပဲ ။ ကိေလသာ (စိတ္ကိုပူေလာင္ေစတဲ႕
တရားမ်ား)ကိုလည္း သုံးမ်ဳိးခြဲပါတယ္ ။ အနယ္ထိုင္ကိေလသာ ။ ထၾကႊကိေလ
သာ ။ လြန္က်ဴးကိေလသာ-ဆိုၿပီးသုံးမ်ဳိးရွိပါသတဲ႕ ။ ဥပမာ-လူတစ္ေယက္က
ကိုယ္႕ကိုဆဲလိုက္လို႕ရွိရင္ နဂိုအနယ္ထိုင္ေနတဲ႕ေဒါသကိေလသာက လႈပ္ခတ္
လာေတာ႕ ေဒါသျဖစ္လာတယ္ ၊ ေဒါသျဖစ္ေနတာဟာ ထၾကြကိေလာသာပါပဲ ။ ေဒါသအေလွ်ာက္ ျပန္ဆဲလိုက္ရင္ ဆြဲထိုးလိုက္ရင္ လြန္က်ဴးကိေလသာပါ ။
လြန္က်ဴးကိေလသာကို သီလနဲ႕ထိန္း ။ ထၾကြကိေလသာကို သမာဓိနဲ႕ထိန္း ။
အနယ္ထိုင္ကေလသာကိုေတာ႕ ပညာနဲ႕အျမစ္ျဖတ္ရမယ္လို႕ဆိုပါတယ္ ။
ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းေရးထားတဲ႕(မာလုက်ပုတၱကိုဘုရားေဟာ)ဒိေ႒ဒိ႒မတၱံ
ဆိုတဲ႕စာအုပ္ေလးအေၾကာင္းဆက္ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။ ဒိေ႒=ျမင္တာကို ၊
ဒိ႒=ျမင္တယ္လို႕ ။ မတၱ=သိရမယ္ ။တဲ႕ ။ ျမင္တာကိုျမင္တဲ႕ေနရာမွာအသိကို
ရပ္ထားဘို႕ပါ ။ အဲ႕လိုမွရပ္မထားရင္ ေတာင္႕တယ္ကြာ ေျဖာင္႕တယ္ကြာ
အမႈိက္စားပဲ ဆိုၿပီး ေလာဘအႏုသယကိေလသာက ကိုယ္႕ကိုႏွစ္သက္
မႈေ၀ဒနာေတြကိုေပးေတာ႕မယ္ေပါ႕ ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္တာကေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ခံစားမႈျမင္းရုိင္းႀကီးကို ဘယ္လိုဇက္က်ဳိးသတ္မလဲဆိုတာပါ။
လြယ္လြယ္ေလးနဲ႕ခက္ပါတယ္ ။ လြယ္ျခင္းခက္ျခင္းဆိုတာကလဲ လုပ္ႏိုင္ရင္
လြယ္ၿပီး မလုပ္ႏိုင္ရင္ ခက္ပါတယ္ ။ ပိုၿပီးခက္တာက လုပ္ႏိုင္ရက္နဲ႕မလုပ္
တာပါ ။ အသိမခက္ အက်င္႕ခက္-လို႕ဆိုတယ္မို႕လား ။ ဘႀကီးရြတ္ရြတ္ေန
တဲ႕ေတးထပ္ေလးကိုလဲ ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါအုံးမယ္ ။ (ေမထုန္မွီ-အိပ္စား
လို႕-ေယာက်္ား (မိန္းမ)တဲ႕ႏြားမွာ-ျပည္႕အစုံ ကုံလုံရွိပါ၏ ။ သိပညာတတ္
တစ္ပါး ႏြားထက္ပုိသာ)တဲ႕ ။ ခံစားမႈ၀ါဒီသက္သက္ဆိုရင္ အသိညာဏ္မဲ႕တဲ႕
တဖက္စြန္းကိုေရာက္သြားတတ္ပါတယ္ ၊ (မုဒိန္းသမားလိုေပါ႕) အသိဥာဏ္
မဲ႕အစြန္းဖက္ကိုေရာက္သြားရင္——–ကိုယ္ဘာေတြးေနသလဲ ကိုယ္ဘာလုပ္
ေနသလဲသိဖို႕ပါပဲ ။ ဘုန္းဘုန္းေတြေဟာေနတဲ႕ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ-
သတိမလြတ္ၾကေစႏွင္႕ေပါ႕ဗ်ာ ။ ရႊံ႕နဲ႕လုပ္တဲ႕အရုပ္ေလးဟာ မေျခာက္ခင္သာျပဳျပင္လို႕ရၿပီး ေျခာက္ေသြ႕သြားရင္ ျပဳျပင္လို႕မရေတာ႕ပါ။
မွတ္ခ်က္ ။ ဤကြန္႕မန္႕ေရးသူဟာ ဘုရားျဖစ္မဲ႕အုတ္နီခဲမဟုတ္ပါေၾကာင္း
ႏွင္႕ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕အမည္နဲ႕စာအုပ္ေတြကိုထည္႕ေရးရတာ မဖတ္ဘူးေသး
လို႕စိတ္၀င္စားရင္ဖတ္ေစခ်င္တဲ႕ေစတနာနဲ႕ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ကိုယ္မကၽြမ္းတဲ႕အရာကို ေရးတတ္သလိုေရးရတဲ႕အတြက္ ဖတ္ရတာ မရွင္း
လင္းပါက ခြင္႕လႊတ္ၾကပါေစလိုေၾကာင္း ။(မသိစိတ္ကို အေရွ႕တိုင္းက
ဘ၀င္စိတ္လို႕ေခၚပါေၾကာင္း)
ကိုေရးၾကည္႕ခ်င္ပါတယ္ ။ အေတြးပြါးကိုႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းေတာ႕ေရးႏိုင္
မယ္ေတာ႕မထင္ပါ။ စိတ္ပညာရွင္ဖရႊဳိက္ကေတာ႕ သိစိတ္,မသိစိတ္,
လိင္စိတ္,လို႕ခြဲျခမ္းပါတယ္ ။ သိစိတ္ လိင္စိတ္ကိုနားလည္သလိုရွိေပ
မယ္႕မသိစိတ္ကို သိပ္နာမလည္ပါ။ ဒါေၾကာင္႕ ေသြးသားဆႏၵနဲ႕ဘ၀ရပ္
တည္မႈျပည္႕စုံရင္ လူဟာ ဘ၀မွာေနေပ်ာ္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္ ။ စိတ္သဘာ၀ကိုသိခ်င္လို႕ေလ႕လာေလနားလည္သလိုမလည္သလို
ျဖစ္ရပါတယ္ ။ ျမန္မာစာပါေမာကၡ ဦးေဖေမာင္တင္က တပည္႕ေတြ
ကိုေမးပါသတဲ႕ ။ မင္းတို႕သိေနတဲ႕ စိတ္ဆိုတာဘာလဲေပါ႕ ။ ေျဖဆို
ႏိုင္သူမရွိဘူးလို႕ဖတ္ရပါတယ္ ။ ဘုရားေဟာအဘိဓမၼာေတြကိုေရး
ထားတဲ႕ ဆရာနႏၵသိန္းဇံရဲ႕ သိစိတ္အဆင္႕ဆင္႕ျမင္႕တက္ျခင္းသ
ဘာ၀ ဆိုတဲ႕စာအုပ္ဖတ္ၾကည္႕မိပါတယ္ ။ မွတ္မိနားလည္သေလာက္
ေလးေရးျခင္ပါတယ္ ။(စကားေၾကာရွည္ေနရျခင္းအေၾကာင္းက
ကိုယ္မကၽြမ္းတဲ႕အေၾကာင္းကိုေရးမွာမို႕လို႕ပါ ) စိတ္ဆိုတာ အဆင္း
အသံ အနံ႕ အရသာ အေတြ႕အထိ ဆိုတဲ႕ အာရုံငါပါးရဲ႕ အရိပ္
အေရာင္ အသံေတြဆီသို႕ညႊတ္ျခင္း ထိျခင္း လို႕ဆိုပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင္႕ ျမင္စိတ္ ။ ၾကားစိတ္ ။ နံစိတ္ ။ ခံစားစိတ္ ။ ထိစိတ္ ေတြျဖစ္
ေပၚလာရပါတယ္တဲ႕ ။ ျမင္စိတ္တစ္ခုတည္းမွာပဲ ႏွစ္သက္ရင္ ေလာဘစိတ္
မႏွစ္သက္ရင္ ေဒါသစိတ္ စတဲ႕စိတ္ေတြျဖာထြက္သြားပါေသးတယ္ဆိုပါတယ္။
ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ္တို႕သိေနတဲ႕ေလာဘစိတ္ ေဒါသစိတ္ဆိုတာ စိတ္အစစ္
ေတြမဟုတ္ပါဘူးတဲ႕ ။ စိတ္ကိုခ်ယ္လွယ္ေနတဲ႕တရားေတြရွိပါေသးလို႕ဆို
ပါတယ္ ။ အဲ႕ဒါေတြကိုေတာ႕ ေစတသိက္ လို႕အမည္ရွိပါသတဲ႕ ။ ေလာဘ
ေဒါသေတြဆိုတာ စိတ္ကိုခ်ယ္လွယ္ေနတဲ႕ေစတသိက္ေတြပါတဲ႕ ။ စိတ္ဆိုတာ
ၾကည္လင္ေနတဲ႕ေရနဲ႕တူၿပီး ေစတသိက္ဆိုတာ အေရာင္ေတြနဲ႕တူတယ္လို႕
ဆိုပါတယ္ ။—–အဲ႕ဒီစိတ္ရဲ႕တည္ရွိရာကလည္း အေရွ႕တိုင္းနဲ႕အေနာက္တိုင္း
ကြဲလြဲမႈရွိပါသတဲ႕ ။ အေနာက္တိုင္းက ဦးေဏွာက္မွာလို႕ဆိုၿပီး အေရွ႕တိုင္းက
ေတာ႕(ဗုဒၵအဘိဓမၼာအရ) ႏွလုံးသားလို႕ဆိုတဲ႕ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္မွာတည္ရွိတယ္
လို႕ဆိုပါတယ္ ။ (ႏွလုံးေရာဂါသမားမ်ား စိတ္က်န္႕ခိုင္မႈမရွိတာသတိျပဳမိပါ
တယ္) ေလာကႀကီးကို စိတ္ကဦးေဆာင္ေနၿပီး ေလာကႀကီးကိုဦးေဆာင္ေန
တဲ႕ စိတ္က မေကာင္းမႈမွာေပ်ာ္ေမြ႕တာမ်ားပါသတဲ႕ ။ ဘာေၾကာင္႕မေကာင္း
မႈမွာေပ်ာ္ေမြ႕တာမ်ားရသလဲဆိုေတာ႕ ပဋိသေႏၵတည္ကတည္းက ေလာဘ
စတဲ႕တရားေတြက ပါခဲ႕လို႕ ။ အဲ႕ဒါကို အႏုသယကိေလသာလို႕ဆိုအမည္
ရွိပါသတဲ႕။ အႏုသယဆိုတာ ေရထဲမွာအနယ္ထိုင္ေနတဲ႕အမႈံနဲ႕တူတယ္လို႕ဆို
ပါတယ္ ။ လႈပ္လုိက္တာနဲ႕ထလာတယ္ေပါ႕။ မီးနဲ႕မေတြ႕ေသးတဲ႕ဓာတ္ဆီ
ေပါ႕။ အာရုံေတြရိုက္ခတ္လာလို႕ႏွလုံးသြင္းမေကာင္းရင္ အနုသယကိေလ
သာအမႈံေတြကထလာၾကပါေရာဆိုပဲ ။ ကိေလသာ (စိတ္ကိုပူေလာင္ေစတဲ႕
တရားမ်ား)ကိုလည္း သုံးမ်ဳိးခြဲပါတယ္ ။ အနယ္ထိုင္ကိေလသာ ။ ထၾကႊကိေလ
သာ ။ လြန္က်ဴးကိေလသာ-ဆိုၿပီးသုံးမ်ဳိးရွိပါသတဲ႕ ။ ဥပမာ-လူတစ္ေယက္က
ကိုယ္႕ကိုဆဲလိုက္လို႕ရွိရင္ နဂိုအနယ္ထိုင္ေနတဲ႕ေဒါသကိေလသာက လႈပ္ခတ္
လာေတာ႕ ေဒါသျဖစ္လာတယ္ ၊ ေဒါသျဖစ္ေနတာဟာ ထၾကြကိေလာသာပါပဲ ။ ေဒါသအေလွ်ာက္ ျပန္ဆဲလိုက္ရင္ ဆြဲထိုးလိုက္ရင္ လြန္က်ဴးကိေလသာပါ ။
လြန္က်ဴးကိေလသာကို သီလနဲ႕ထိန္း ။ ထၾကြကိေလသာကို သမာဓိနဲ႕ထိန္း ။
အနယ္ထိုင္ကေလသာကိုေတာ႕ ပညာနဲ႕အျမစ္ျဖတ္ရမယ္လို႕ဆိုပါတယ္ ။
ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းေရးထားတဲ႕(မာလုက်ပုတၱကိုဘုရားေဟာ)ဒိေ႒ဒိ႒မတၱံ
ဆိုတဲ႕စာအုပ္ေလးအေၾကာင္းဆက္ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။ ဒိေ႒=ျမင္တာကို ၊
ဒိ႒=ျမင္တယ္လို႕ ။ မတၱ=သိရမယ္ ။တဲ႕ ။ ျမင္တာကိုျမင္တဲ႕ေနရာမွာအသိကို
ရပ္ထားဘို႕ပါ ။ အဲ႕လိုမွရပ္မထားရင္ ေတာင္႕တယ္ကြာ ေျဖာင္႕တယ္ကြာ
အမႈိက္စားပဲ ဆိုၿပီး ေလာဘအႏုသယကိေလသာက ကိုယ္႕ကိုႏွစ္သက္
မႈေ၀ဒနာေတြကိုေပးေတာ႕မယ္ေပါ႕ ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္တာကေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ခံစားမႈျမင္းရုိင္းႀကီးကို ဘယ္လိုဇက္က်ဳိးသတ္မလဲဆိုတာပါ။
လြယ္လြယ္ေလးနဲ႕ခက္ပါတယ္ ။ လြယ္ျခင္းခက္ျခင္းဆိုတာကလဲ လုပ္ႏိုင္ရင္
လြယ္ၿပီး မလုပ္ႏိုင္ရင္ ခက္ပါတယ္ ။ ပိုၿပီးခက္တာက လုပ္ႏိုင္ရက္နဲ႕မလုပ္
တာပါ ။ အသိမခက္ အက်င္႕ခက္-လို႕ဆိုတယ္မို႕လား ။ ဘႀကီးရြတ္ရြတ္ေန
တဲ႕ေတးထပ္ေလးကိုလဲ ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါအုံးမယ္ ။ (ေမထုန္မွီ-အိပ္စား
လို႕-ေယာက်္ား (မိန္းမ)တဲ႕ႏြားမွာ-ျပည္႕အစုံ ကုံလုံရွိပါ၏ ။ သိပညာတတ္
တစ္ပါး ႏြားထက္ပုိသာ)တဲ႕ ။ ခံစားမႈ၀ါဒီသက္သက္ဆိုရင္ အသိညာဏ္မဲ႕တဲ႕
တဖက္စြန္းကိုေရာက္သြားတတ္ပါတယ္ ၊ (မုဒိန္းသမားလိုေပါ႕) အသိဥာဏ္
မဲ႕အစြန္းဖက္ကိုေရာက္သြားရင္——–ကိုယ္ဘာေတြးေနသလဲ ကိုယ္ဘာလုပ္
ေနသလဲသိဖို႕ပါပဲ ။ ဘုန္းဘုန္းေတြေဟာေနတဲ႕ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ-
သတိမလြတ္ၾကေစႏွင္႕ေပါ႕ဗ်ာ ။ ရႊံ႕နဲ႕လုပ္တဲ႕အရုပ္ေလးဟာ မေျခာက္ခင္သာျပဳျပင္လို႕ရၿပီး ေျခာက္ေသြ႕သြားရင္ ျပဳျပင္လို႕မရေတာ႕ပါ။
မွတ္ခ်က္ ။ ဤကြန္႕မန္႕ေရးသူဟာ ဘုရားျဖစ္မဲ႕အုတ္နီခဲမဟုတ္ပါေၾကာင္း
ႏွင္႕ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕အမည္နဲ႕စာအုပ္ေတြကိုထည္႕ေရးရတာ မဖတ္ဘူးေသး
လို႕စိတ္၀င္စားရင္ဖတ္ေစခ်င္တဲ႕ေစတနာနဲ႕ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ကိုယ္မကၽြမ္းတဲ႕အရာကို ေရးတတ္သလိုေရးရတဲ႕အတြက္ ဖတ္ရတာ မရွင္း
လင္းပါက ခြင္႕လႊတ္ၾကပါေစလိုေၾကာင္း ။(မသိစိတ္ကို အေရွ႕တိုင္းက
ဘ၀င္စိတ္လို႕ေခၚပါေၾကာင္း)
No comments:
Post a Comment