”ဆံုလည္ကုလားထိုင္ေပၚကေဖာက္ဝင္လာခဲ့တဲ့…စူးနစ္မႈမ်ား”
[By Cho Too ]
ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ့
တပန္းကန္ဆိုရင္လည္း တပန္းကန္ထိထိေရာက္ေရာက္
ဗိုက္ေပါက္မတတ္ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္
ေလာဘၾကီးတယ္လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခ်င္ရင္လည္းတပ္
လူတိုင္း ကိုယ့္အတတ္နဲ႔ကိုယ္ေတာ့
တနည္းနည္းနဲ႔တေနရာရာစီမွာ စူးနစ္ေနၾကတာေသခ်ာတယ္….
တၿမန္မေန႔တုန္းကေတာ့
စိတ္ရဲ့အလိုေတာ္ကို မ်က္ႏွာလိုက္အမွတ္ေပးခဲ့မိလို႔
ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ရဲ့ ဆံုလည္ကုလားထိုင္တည့္တည့္မွာဝင္ထိုင္မိတယ္
လူမ်ိဳးၿခားအမ်ိဳးသမီးတဦး ညွပ္ေပးလိုက္တဲ့
ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြကို
ဆံပင္ညွပ္အၿပီး မွန္ၾကီးေရွ႕တည့္တည့္ၾကည့္လိုက္မိမွ
အၿပန္ၿပန္အလွန္လွန္ေစ့ငံုသံုးသပ္ ရုန္းထြက္လိုက္မိတဲ့အေတြးတခုေၾကာင့္
ဒီကေန႔ …ဒီေနရာမွာ
ေဟာဒီ ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ၿဖစ္လာတယ္….
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ၿပန္ၾကည့္လိုက္မိတဲ့ မွန္ၾကီးထဲမွာ
အၿပံဳးတဝတ္နဲ႔အတူ စိတ္တခ်ိဳ႕ေနရာယူၿပီးက်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္
အဲဒီမွန္ၾကီးေပၚမွာ က်န္ခဲ့တဲ့အၿပံဳးတဝတ္က
ၿဖတ္ကနဲရလိုက္တဲ့ အေတြးအလင္းတန္းတလက္ေၾကာင့္ပဲၿဖစ္တယ္
ဟုတ္ပါရဲ့..
တၿမန္မေန႔ကေပါ့… ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲမွာေလ
က်ေနာ့္ဆံပင္တခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ က်ေနာ့္စိတ္တခ်ိဳ႕က်က်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္…
ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္က ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာ
စိတ္တခ်ိဳ႕ကိုပါ အၿဖတ္ခံခဲ့မိတာေသခ်ာသြားၿပီ
ဒါေၾကာင့္…ေၿပာတာေပါ့…
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တေယာက္တည္းဆိုေတာ့ တကိုယ္ၾကားစကား
သီးသန္႔မ်ားသိပ္ဆန္သြားမလား မသိဘူးလို႔…
ဘယ္ေနရာမဆို ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ကိုယ္ ရပ္ ေလွ်ာက္ သြားေနရတာဆိုေတာ့
တလက္မဆိုရင္လည္း တလက္မအေလွ်ာက္
စိတ္တခ်ိဳ႕က စိတ္တခ်ိဳ႕ကိုေဖ်ာက္ပစ္ႏူိင္ခဲ့တယ္ေလ……။
တကယ္လို႔သာ
လူ႔ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြရွည္လာတာဟာ
လူ႔အေတြးအေခၚေတြ ရင့္သန္ရွည္လ်ားလာတာေၾကာင့္ၿဖစ္မယ္လို႔
သုေတသီေတြရဲ့သံုးသပ္ခ်က္ေတြက
တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူညီခ်က္ၿပဳၾကမယ္ဆိုရင္
ၿဖတ္ေတာက္ခံလိုက္ရတဲ့စိတ္ေတြက အတတ္ၿပန္ေပါက္လာၾကဦးမွာ
ဒါလည္း စိတ္ကိုကြပ္မ်က္ရာကဗ်ာတပုဒ္ပဲေပါ့…..
အင္း…
ေနရာတကာ
ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ့
တလက္မဆိုရင္လည္း တလက္မအေလွ်ာက္
စိတ္ကို ဆံပင္ညွပ္ရင္းေဖ်ာက္ေနရတာေတြလည္းရွိခဲ့ေပါ့
ေလာဘတၾကီးနဲ႔ ေလာကသစ္သီးကိုၿမည္းစမ္းေနတယ္လို႔ဆိုခ်င္ဆို
လူတိုင္း ကိုယ့္အတတ္နဲ႔ကိုယ္ေတာ့
တနည္းနည္းနဲ႔တေနရာရာစီမွာ စူးနစ္ေနၾကတာေသခ်ာတယ္…….။ ။
ေဆာင္းယြန္းလ (ၾသဂတ္စ္ ၁၅၊ ၂၀၀၉)
[By Cho Too ]
ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ့
တပန္းကန္ဆိုရင္လည္း တပန္းကန္ထိထိေရာက္ေရာက္
ဗိုက္ေပါက္မတတ္ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္
ေလာဘၾကီးတယ္လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခ်င္ရင္လည္းတပ္
လူတိုင္း ကိုယ့္အတတ္နဲ႔ကိုယ္ေတာ့
တနည္းနည္းနဲ႔တေနရာရာစီမွာ စူးနစ္ေနၾကတာေသခ်ာတယ္….
တၿမန္မေန႔တုန္းကေတာ့
စိတ္ရဲ့အလိုေတာ္ကို မ်က္ႏွာလိုက္အမွတ္ေပးခဲ့မိလို႔
ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ရဲ့ ဆံုလည္ကုလားထိုင္တည့္တည့္မွာဝင္ထိုင္မိတယ္
လူမ်ိဳးၿခားအမ်ိဳးသမီးတဦး ညွပ္ေပးလိုက္တဲ့
ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြကို
ဆံပင္ညွပ္အၿပီး မွန္ၾကီးေရွ႕တည့္တည့္ၾကည့္လိုက္မိမွ
အၿပန္ၿပန္အလွန္လွန္ေစ့ငံုသံုးသပ္ ရုန္းထြက္လိုက္မိတဲ့အေတြးတခုေၾကာင့္
ဒီကေန႔ …ဒီေနရာမွာ
ေဟာဒီ ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ၿဖစ္လာတယ္….
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ၿပန္ၾကည့္လိုက္မိတဲ့ မွန္ၾကီးထဲမွာ
အၿပံဳးတဝတ္နဲ႔အတူ စိတ္တခ်ိဳ႕ေနရာယူၿပီးက်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္
အဲဒီမွန္ၾကီးေပၚမွာ က်န္ခဲ့တဲ့အၿပံဳးတဝတ္က
ၿဖတ္ကနဲရလိုက္တဲ့ အေတြးအလင္းတန္းတလက္ေၾကာင့္ပဲၿဖစ္တယ္
ဟုတ္ပါရဲ့..
တၿမန္မေန႔ကေပါ့… ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲမွာေလ
က်ေနာ့္ဆံပင္တခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ က်ေနာ့္စိတ္တခ်ိဳ႕က်က်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္…
ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္က ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာ
စိတ္တခ်ိဳ႕ကိုပါ အၿဖတ္ခံခဲ့မိတာေသခ်ာသြားၿပီ
ဒါေၾကာင့္…ေၿပာတာေပါ့…
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တေယာက္တည္းဆိုေတာ့ တကိုယ္ၾကားစကား
သီးသန္႔မ်ားသိပ္ဆန္သြားမလား မသိဘူးလို႔…
ဘယ္ေနရာမဆို ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ကိုယ္ ရပ္ ေလွ်ာက္ သြားေနရတာဆိုေတာ့
တလက္မဆိုရင္လည္း တလက္မအေလွ်ာက္
စိတ္တခ်ိဳ႕က စိတ္တခ်ိဳ႕ကိုေဖ်ာက္ပစ္ႏူိင္ခဲ့တယ္ေလ……။
တကယ္လို႔သာ
လူ႔ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြရွည္လာတာဟာ
လူ႔အေတြးအေခၚေတြ ရင့္သန္ရွည္လ်ားလာတာေၾကာင့္ၿဖစ္မယ္လို႔
သုေတသီေတြရဲ့သံုးသပ္ခ်က္ေတြက
တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူညီခ်က္ၿပဳၾကမယ္ဆိုရင္
ၿဖတ္ေတာက္ခံလိုက္ရတဲ့စိတ္ေတြက အတတ္ၿပန္ေပါက္လာၾကဦးမွာ
ဒါလည္း စိတ္ကိုကြပ္မ်က္ရာကဗ်ာတပုဒ္ပဲေပါ့…..
အင္း…
ေနရာတကာ
ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ ကိုယ္ဆိုေတာ့
တလက္မဆိုရင္လည္း တလက္မအေလွ်ာက္
စိတ္ကို ဆံပင္ညွပ္ရင္းေဖ်ာက္ေနရတာေတြလည္းရွိခဲ့ေပါ့
ေလာဘတၾကီးနဲ႔ ေလာကသစ္သီးကိုၿမည္းစမ္းေနတယ္လို႔ဆိုခ်င္ဆို
လူတိုင္း ကိုယ့္အတတ္နဲ႔ကိုယ္ေတာ့
တနည္းနည္းနဲ႔တေနရာရာစီမွာ စူးနစ္ေနၾကတာေသခ်ာတယ္…….။ ။
ေဆာင္းယြန္းလ (ၾသဂတ္စ္ ၁၅၊ ၂၀၀၉)