လူသား + အႏုပညာ

လူသား။ ။ အႏုပညာဆိုတာ ခင္ဗ်ားလား...

အႏုပညာ။ ။ ဟုတ္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း၊ ဒါဆို နည္းနည္းေမးခ်င္တယ္။ အႏုပညာဆိုတာ ဘာလဲဗ်။

အႏုပညာ။ ။ အႏုပညာဆိုတာ... ဟုတ္လား၊

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ သိဘူးဗ်။

လူသား။ ။ အာ... ခက္ေတာ့တာပဲ၊ ခင္ဗ်ားသိသင့္တာေပါ့ဗ်။

အႏုပညာ။ ။ ဒီမွာ... ခင္ဗ်ားက လူသားပါေနာ္။

လူသား။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ...။

အႏုပညာ။ ။ ဒါဆိုရင္ ေမးခ်င္တယ္။ လူဆိုတာ ဘာလဲ။


လူသား။ ။ လူဆိုတာ... ဟုတ္လား... အင္း... အဲ... ဟာ... ခင္ဗ်ားဗ်ာ... က်ဳပ္ေမးတာကို ေျဖစမ္းပါဗ်ာ။

အႏုပညာ။ ။ ခင္ဗ်ားလည္း က်ဳပ္ေမးတာကို ေျဖေလဗ်ာ...။

လူသား။ ။ တယ္ခက္တာပဲ။ ဒီမွာ... လူဆိုတာကို ဘယ္အျမင္မ်ိဳးကေန ၾကည့္ခ်င္တာလဲ...။

အႏုပညာ။ ။ ဘယ္သိမွာလဲဗ်။

လူသား။ ။ ဟ၊ ဒီလိုေလဗ်ာ... ဆရာဝန္ကိုသြားေမးရင္ လူဆိုတာ တစ္မ်ိဳး... ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ေမးျပန္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး... စိတ္ပညာရွင္ေတြက်ေတာ့ လူကို ျမင္ပံုက တစ္မ်ိဳး... အေတြးအေခၚသမားေတြ ျမင္ပံုက် တစ္မ်ိဳး...။

အႏုပညာ။ ။ အဲေလာက္ေတာင္ပဲလား...

လူသား။ ။ ဟုတ္တာေပါ့... ဟို... ဂရိကၽြန္းဆြယ္က ဆိုကေရးတီး၊ ပေလတိုစတဲ့ ပညာရွင္ေတြက... “လူဆိုတာ အေမႊးအေတာင္ မရွိေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း သတၱဝါ” လို႔ ဆိုသတဲ့ဗ်ာ။

အႏုပညာ။ ။ ဟုတ္လား။

လူသား။ ။ ဟုတ္တယ္၊ အဲသဟာကို ဒိုင္ေအာဂ်ီးနိစ္ဆိုတဲ့ လူႀကီးက အျမင္ကတ္တာနဲ႔ ၾကက္တစ္ေကာင္ကို အေမႊးႏႈတ္လို႔ ပေလတိုရဲ႕ အကယ္ဒမီေက်ာင္းႀကီးကိုသြားၿပီး... “ၾကည့္စမ္း... က်ဳပ္ေခၚလာတဲ့ လူ” ဆိုၿပီး ျပႆနာ သြားရွာတယ္ဗ်ာ။

အႏုပညာ။ ။ ေၾသာ္... လူ႔အေၾကာင္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္အေပၚ လူေတြ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾကတယ္ေပါ့...

လူသား။ ။ ထားဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားေမးတာေတာ့ ေျဖရတယ္။ က်ဳပ္ေမးတာလည္း ေျဖေလဗ်ာ။ အႏုပညာဆိုတာ ဘာလဲ။

အႏုပညာ။ ။ အင္း... ခင္ဗ်ားရဲ႕ လူသားသေဘာလိုပဲေလ...။

လူသား။ ။ ဘာဗ်။

အႏုပညာ။ ။ လူသားကို လူသားအေၾကာင္း ေျပာခိုင္းသလိုပဲ။ အႏုပညာကို အႏုပညာအေၾကာင္း ေျပာခိုင္းေနတယ္။ ခက္တာပဲဗ်ာ...။

လူသား။ ။ ဒါဆိုရင္ အႏုပညာဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြက ဘယ္လို နားလည္ရမွာလဲဗ်။

အႏုပညာ။ ။ အႏုပညာကို လူသားေတြက နားလည္ဖို႔... ဟုတ္လား။

လူသား။ ။ ဟုတ္တယ္

အႏုပညာ။ ။ ေနဦး... တကယ္က အႏုပညာကေရာ လူသားေတြကို နားလည္မလည္ ဆိုတာ အရင္ သံုးသပ္သင့္တယ္။

လူသား။ ။ ထားဗ်ာ... ခင္ဗ်ားနဲ႔ အတိုက္ခံ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ လူသားနဲ႔ အႏုပညာနဲ႔ ေပါင္းစည္းေရးကို အရင္ဆံုး ေဆြးေႏြးမယ္။

အႏုပညာ။ ။ လုပ္ပါဦး... ဘယ္လိုေပါင္းစည္းမွာလဲ။

လူသား။ ။ ဒီလိုေလဗ်ာ... လူသားရွိတယ္။ အႏုပညာ ရွိတယ္။ အဲသဟာကို စဥ္းစားၾကမယ္။

အႏုပညာ။ ။ အဲဒီေတာ့...

လူသား။ ။ အဲဒီေတာ့ကာ... ျဖစ္ႏိုင္ေျခ (၃) မ်ိဳး ထြက္လာတယ္။

• အႏုပညာနဲ႔လူသား (Man with Art)
• လူသားရဲ႕အႏုပညာ (Art of Man)
• လူသားႏွင့္အႏုပညာ (Man and Art)

အႏုပညာ။ ။ အင္း၊ အဲဒီေတာ့...

လူသား။ ။ အႏုပညာနဲ႔ လူသားဆိုတဲ့ ေနရာမွာ... အႏုပညာဟာ လူသားရဲ႕ အထက္မွာ ရွိေနတယ္။

အႏုပညာ။ ။ အင္း...

လူသား။ ။ လူသားရဲ႕အႏုပညာလို႔ ယူဆရင္ အႏုပညာဟာ လူသားေတြရဲ႕ ဖန္တီးမႈေအာက္ကို ေရာက္သြားၿပီ။

အႏုပညာ။ ။ ေၾသာ္..

လူသား။ ။ လူသားႏွင့္ အႏုပညာဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ တန္းတူယူဆတာေပါ့ဗ်ာ။

အႏုပညာ။ ။ အင္း၊ ငါ့အျမင္ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးကြ။

လူသား။ ။ ေျပာပါဦး။

အႏုပညာ။ ။ ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့လူရဲ႕ လက္ထဲမွာမွ ပစၥည္းတစ္ခုဟာ တန္ဖိုးရွိသလိုပဲ ခံစားတတ္တဲ့ လူသားဆီမွာမွ အႏုပညာဟာ ရသေျမာက္တာကြ...။

လူသား။ ။ ေၾသာ္

အႏုပညာ။ ။ ၿပီးေတာ့... မင္းသိခ်င္တဲ့ အႏုပညာဆိုတာ ဘာလဲ၊ ႐ုပ္လား၊ နာမ္လား၊ အကာလား၊ အႏွစ္လား၊ စည္းစနစ္လား၊ သေဘာတရားလား... ဘာလဲ...။

လူသား။ ။ သိဘူးေလ...

အႏုပညာ။ ။ ဒီမွာ၊ ဒါဘာလဲ မင္းၾကည့္...

လူသား။ ။ အဝတ္စေလ...

အႏုပညာ။ ။ ေအး၊ ဟုတ္တယ္။ အဝတ္စေလး တစ္ခုပဲ။ ဒါေပမဲ့ မင္းစဥ္းစားၾကည့္။ ဒါေလးကို ခု ဒီစားပြဲေပၚ တင္လိုက္တယ္ကြာ။ ဘာျဖစ္သြားမလဲ

လူသား။ ။ စားပြဲခင္းေပါ့။

အႏုပညာ။ ။ ေခါင္းအံုးမွာ တပ္လိုက္ရင္

လူသား။ ။ ေခါင္းအံုးစြပ္ေပါ့။

အႏုပညာ။ ။ ဟိုျပဴတင္းေပါက္ေတြမွာ ခ်ိတ္မယ္ဆိုရင္...

လူသား။ ။ လိုက္ကာေပါ့ဗ်ာ။

အႏုပညာ။ ။ ဒီလို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့...

လူသား။ ။ ေျခသုတ္ဝတ္ ျဖစ္ၿပီေပါ့ဗ်။

အႏုပညာ။ ။ အဲဒါပဲ... အႏုပညာ ကြဲျပားတယ္ဆိုတာ။ မင္းၾကည့္ေလ... ထည့္သြင္းထားတဲ့ ပစၥည္း တူပါလ်က္နဲ႔ Time and Space ဆိုတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာကို လိုက္ၿပီး အႏုပညာဆိုတာ ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္ကြ။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာမယ္... ဒီအဝတ္စကိုပဲ စဥ္းစားၾကမယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ ဒီဥစၥာ ျပည့္တန္ဆာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းခံ အဝတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း... ဟုတ္တယ္။

အႏုပညာ။ ။ သူေတာ္စင္မေလး တစ္ပါးက ပုခံုးထက္မွာ လႊားတင္ထားတဲ့ ပိတ္စပိုင္းေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ ဆံရွည္ ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲမေလး လည္ပင္းမွာ ပတ္ထားတဲ့ လည္စီးေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ မူႀကိဳကေလးမေလး ေရခဲမုန္႔စားၿပီးရင္ သုတ္တဲ့ ပဝါစေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ အေမအိုႀကီး ေဆာင္းတြင္း ခ်မ္းလို႔ ေခါင္းၿမီးျခံဳတဲ့ ဝတ္႐ံုစလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ အားလံုးဟာ အဝတ္စပဲ... ဒါေပမဲ့ အသံုးျပဳသူအေပၚ လိုက္ၿပီး တည္ရွိပံုက ေျပာင္းလဲတယ္။

လူသား။ ။ အင္း... ဟုတ္တယ္။

အႏုပညာ။ ။ ဘာပဲဆိုဆို ကိစၥရပ္တိုင္းမွာ ပိတ္စေလးဟာ အႏုပညာေျမာက္စြာ ပါဝင္ေနတယ္။ အခ်ိန္၊ ေနရာနဲ႔ အသံုးျပဳသူေပၚလိုက္ၿပီး အႏုပညာဟာ ကြဲျပားသြားတယ္။ မင္းေျပာတာထက္၊ ထင္ထားတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲျပားႏိုင္တယ္။ ဒါပဲ... အႏုပညာဆိုတာ။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ စည္းစနစ္က်ျခင္းဟာ အႏုပညာ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ပရမ္းပတာျဖစ္ျခင္းကလည္း အႏုပညာျဖစ္ႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ လွပျခင္းကို အႏုပညာလို႔ ေခၚဆိုႏိုင္သလို၊ ၾကမ္းတမ္းျခင္းကိုလည္း အႏုပညာလို႔ ေခၚဆိုႏိုင္တယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ ဝလံုးကို ဝိုင္းေအာင္ေရးတာဟာ အႏုပညာျဖစ္သလို၊ ဝလံုးကို မဝိုင္းေအာင္ေရးတာဟာလည္း အႏုပညာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲလိုပဲ... အႏုပညာမွာ အႏုပညာ ပါႏိုင္သလို၊ အႏုပညာ ပါခ်င္မွလည္း ပါမယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ကြာ... အႏုပညာဟာ မင္းထင္ထားသလို လူသားနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ သဟဇာတ ျဖစ္သလိုမ်ိဳးထက္ ပိုတယ္။

လူသား။ ။ ဒီေတာ့ အရာအားလံုးကို အႏုပညာလို႔ သတ္မွတ္ရမွာေပါ့...

အႏုပညာ။ ။ ဒါကေတာ့ မင္းသေဘာပါေလ...။  အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိလို႔ စံေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ သေဘာတရားေတြ ျဖစ္လာတယ္။

လူသား။ ။ အင္း...

အႏုပညာ။ ။ တကယ္ေတာ့... အႏုပညာဟာ အႏုပညာဆန္စြာ ရွိတယ္။ ခံစားတတ္တဲ့ လူသားရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ အႏုပညာဟာ ရွိေနတယ္။ စနစ္ေတြ သေဘာတရားေတြ ရွိရွိမရွိရွိ ဒီအႏုပညာႀကီး ရွိေနတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းကို တစ္ခုေမးခ်င္တာ...

လူသား။ ။ အင္း... ေမးဗ်ာ။

အႏုပညာ။ ။ လူသားေတြ ဖန္တီးလို႔ အႏုပညာ ျဖစ္လာတာလား။ လူသားေတြရဲ႕ ဖန္တီးမႈက အႏုပညာ ျဖစ္သြားတာလား။

လူသား။ ။ ဗ်ာ...


ေမတၱာျဖင့္
ဟန္သစ္ၿငိမ္