ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က်

ဒီတပါတ္ အေနနဲ႔ တင္ျပေပးမယ့္ အေၾကာင္းအရားေလးကေတာ့ လူႀကီးေတြအၿမဲလိုလို ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က် ဆိုတဲ့ စကားပံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစကားပံုေလးကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ေက်ာင္းက ဆရာကပဲျဖစ္ျဖစ္ မိဘကပဲျဖစ္ျဖစ္ စားေမးပြဲနီးလို႔ စာႀကိဳးစားၾကဖို႔ ဆံုးမတဲ့အခါဆို
ႀကိဳးစားမႈဆိုတာ ပိုတယ္မရွိဘူး။ ဒီေလာက္ျပင္ဆင္ထားတာေတာင္မွ မွန္းသေလာက္ အမွတ္ရဖို႔ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။
ဒူးေလာက္တင္ထားမွ ရင္ေလာက္က် မွာ လို႔ ေျပာၾကတာကို မၾကာခဏ ၾကားခဲ့ၾကရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြက အေၾကာင္းအရာတခုဆိုရင္ အဲဒါကို ဆန္းစစ္ၾကတယ္။ စဥ္းစားၾကတယ္။ ဘလိုင္းႀကီး လက္ခံၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႔က ဘာကို စဥ္းစား ဆန္းစစ္ၾကသလဲဆိုေတာ့ ...
ဒူးေလာက္တင္ မွ ရင္ေလာက္က် ဆိုတဲ့ စကားဟာ သဘာဝမက်ဘူး။ ဒူးေလာက္အျမင့္ေလးကိုပဲ မွန္းတာေတာင္ ရင္ေလာက္ျမင့္လာတယ္ ဆိုေတာ့ အဓိပၸါယ္က ေျပာင္းျပန္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရင္ေလာက္တင္မွ ဒူးေလာက္က် ဆိုမွ သဘာဝက်မယ္။ ရင္ဘတ္ေလာက္ မွန္းထားတာေတာင္မွ ဒူးေလာက္အျမင့္ပဲ ရတယ္ဆိုမွ သဘာဝက်မယ္လို႔ စဥ္းစားၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြဟာ ဒီစကားစုကို ေျပာဆိုသံုးႏႈံးတယ္ဆိုရင္ ရင္ေလာက္တင္မွ ဒူးေလာက္က်တယ္ လို႔ ေျပာင္းၿပီးေျပာၾကတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။

သူတို႔ စဥ္းစားၾကတာ ပိုသဘာဝမက်ဘူးလား။ လူငယ္ေတြ စဥ္းစားတာမွန္ပါတယ္။ ဒါဆို ပထမ စကားပံုက မွားေနတာေပါ့ လို႔ ေမးရျပန္ေရာ။ မဟုတ္ဘူးဗ်... ဒီလို နားရႈပ္မသြားနဲ႔ဦး။ လူႀကီးေတြေျပာတဲ့ ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က် ဆိုတဲ့စကားပံုက အမွန္ပါ၊ လူငယ္ေတြေျပာတဲ့ ရင္ေလာက္တင္မွ ဒူးေလာက္က် စကားပံုကမွားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္းကေတာ့ သိပ္မွန္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။

ဟုတ္တယ္ေလ လူငယ္ေတြက ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က် စကားပံုရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ လူႀကီးေတြကလည္း မရွင္းျပတတ္ဘူး ငါတို႔ကိုလည္း ငါတို႕ဆရာေတြက အဲလိုပဲ ဆံုးမခဲ့တာတဲ့။ အဲလိုဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း လူငယ္ေတြ ေတြးသလိုပဲ ေတြးခဲ့တာပါပဲ။ ရင္ေလာက္ထိတင္မွ ဒူးေလာက္ပဲက်တယ္ ဆိုတာက သဘာဝက်တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က် ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈံးရဲ႕ ဆိုလိုရင္း အရင္းအျမစ္ကို တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

တကယ္ကေတာ့ ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က် ဆိုတဲ့ စကားပံုရဲ႕ အဓိက ဆိုလိုရင္းဟာ ဒူးေလာက္ကေလးကို မွန္းထားတာေတာင္ ရင္ဘတ္ေလာက္အျမင့္ၾကီးရတယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ဒီလိုပါ ...

ဒါက ဟိုေရွးေရွးကတည္းက ေျပာဆိုလာၾကတဲ့စကားပံုဆိုေတာ့ ျမန္မာ့ေက်းရြာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။ ေက်းရြာေတြမွာဆိုရင္ ညေနေစာင္းေတြမွာ ပ်ိဳေမေတြ ေရခတ္ဆင္းတဲ့ ဓေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ပ်ိဳေမေတြ ေရခပ္ဆင္းတဲ့အခါမွာ ေရအိုးေတြကို ကိုယ္တိုင္ပဲ ပင့္ၿပီး ေခါင္းေပၚကို ရြတ္တင္ၾကတာပါ။ အဲဒီမွာ ေရအိုးဟာ ေျမေပၚမွာရွိတဲ့အတြက္ ေရအိုးရဲ႕အဝႏႈတ္ခမ္းဟာ ေရခပ္သူ ပ်ိဳေမေတြရဲ႕ ဒူးေလာက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီေရအိုးကို ေရအိုးအဝႏႈတ္ခမ္းကေနမၿပီး ဆြဲတင္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေရအိုးဟာ ေခါင္းေပၚကို တိုက္ရိုက္ေရာက္တာမဟုတ္ပဲ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ တေထာက္က်ပါတယ္။ အဲဒီကေနမွ တဆင့္ ဆြဲမလိုက္ေတာ့မွ ေခါင္းေပၚကို ေရာက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ညႊန္းၿပီး ေရွးလူႀကီးသူမေတြက ေရအိုးေတာင္ ဒူးေလာက္က ဆြဲတင္လိုက္ရင္ ရင္ဘတ္အထိပဲ ေရာက္တယ္။ ေခါင္းေပၚကို တိုက္ရိုက္ေရာက္တာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ အေလးမတဲ့ အားကစားကို ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း အေလးမတဲ့အခါ အေလးဟာ တခါတည္း ေခါင္းေပၚကို တန္းေရာက္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ တေထာက္နားၿပီးမွ ေနာက္တဆင့္ လက္ဆန္႔ၿပီး မၾကရတာပဲ မဟုတ္လားဗ်။ ကဲ... အဲဒါေျပာတာေပါ့ဗ်၊ ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က် ဆိုတာ ... ။

သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဗဟုသုတ တိုးပြားၾကပါေစ။
ၾကယ္ျဖဴ- Strawberry Wineတဆင့္ကူးယူ ေဖာ္ျပၾကသူေတြအေနနဲ႔ strawberrywine.ning.com အမည္ကို အသိအမွတ္ေလးေတာ့ ျပဳေပးၾကပါဗ်ာ။