ငါဟာ တစ္ေယာက္တည္းသမားပါ
နတ္ေဆြေမာင္
၁၉၄၆ ခု၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႕ဟုထင္ရပါသည္။ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေပ။ ေကာင္းကင္ တစ္ခုလုံး႒္ လင္းထိန္ေအာင္ပင္ ေနသည္ သာလွ်က္ရွိ၏။
ေလာင္းဝစၥလမ္း ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္႒ာနခ်ဳပ္ဝင္း အဝင္ဝတြင္ စက္ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ကင္းေစာင့္ေနေသာ ရဲေဘာ္ ၆ ဦးခန္႕သည္ ေက်ာက္ရုပ္မ်ားပမာ
တည္ညိမ္လွ်က္ရွိၾကေလသည္။ ကင္းထဲတြင္ စကားေျပာသံ လုံးဝ မၾကားခဲ့ရ။
ကားဂိတ္မွ ဝင္သြားျပီး ကုန္းျမင့္ကေလးကို ေကြ႕ပတ္ကာေဖာက္လုပ္ ထားေသာလမ္းမွ တတ္သြားျပီး ႒ာနခ်ဳပ္ဝင္းထဲတြင္ ၾကည့္လွ်င္ ယူနီေဖာင္းကုိယ္စီႏွင့္
သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကေသာ ဗမာတစ္ျပည္လုံးမွ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျမင္ရေပမည္။
ထုိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္သည္ မေကြးခရုိင္၏ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ထုိညီလာခံသို႕ တတ္ေရာက္ခဲ့၏။
အခ်ိန္မွာ ေနရွိန္ေတာက္ေနေသာ ေန႕ခင္း ႏွစ္နာရီေက်ာ္ ေက်ာ္ခန္႕ရွိျပီး နယ္မွ လာေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ ခါးတြင္ေဗ်ာက္ကိုယ္စီထုိးရုဳ္ ယေန႕ နက္ျဖန္ပင္
ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏြဲၾကေတာ့မည့္အသြင္ မ်က္ႏွာၾကီးမ်ားႏွင့္ ဟိုနားတစ္စု ဒီနားတစ္စု ေဆြးေႏြးေနၾက၏။ အမွန္ မူကား အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ရန္ အေၾကာင္းမဟုတ္။
တစ္ပါတီတည္း ၾကီးစုိးေရးစနစ္ကို က်င့္သုံးစ ျပဳေနေသာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၏ က်င့္ၾကံ ေနပုံေတြကို နယ္အလိုက္ ေဆြးေႏြးေနၾကျခငး္ျဖစ္၏။ ထုိအခ်ိန္အထိ ထမင္းမစားရေသး။
မၾကာမီ စားဖိုေဆာင္မွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံၾကားရမွ လူစုမ်ားသည္ တစ္သုတ္ျပီးတစ္သုတ္ ဝင္လာၾကရာ စားဖုိေဆာင္တြင္ ျပည့္က်ပ္သြား၏။
ထိုအခ်ိန္ေလာက္က အေျခအေနမ်ားသည္ ယခုျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ကာလ၏ အရိပ္နမိတ္မ်ား ပင္ျဖစ္ခဲ့ ေလသည္။ ႏို္င္ငံေရးကိစၥမ်ားသည္ သံကြင္းကဲ့သို႕ ဆက္ေနခဲ့၏။
ထုိစဥ္က ဂေဟေဆာ္ေပးသူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းျဖစ္၏။ သူဆက္ခဲ့ေသာ ဂေဟဆက္ကို ေနာက္ထပ္ မည္သူမွ် မဆက္ႏိုင္သျဖင့္ တိုင္းျပည္နစ္နာ ခဲ့ရဖူးေလသည္။
+++++++++++
ေန႕ခင္းတစ္နာရီ ထုိးခဲ့ေလျပီ-----။
ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ စတုထၳအၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္မ်ား၏ ဦးစီးညီလာခံ အစည္းအေဝး တတိယေျမာက္ေန႕ ျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝးလုပ္ေသာ
တဲတန္းလ်ားမွာ ေတာင္ေျမာက္ အရွည္ျဖစ္ရုဳ္ ေတာင္ဖက္ကေန ဝင္ၾကရသည္။ ေျမာက္ဘက္ထိပ္တြင္ နံရံေပၚ႒္ ရႈတင္းတင္းႏွင့္ ထိပ္ေျပာင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏
ဓါတ္ပုံၾကီးသည္ ကၽြဳႏ္ုပ္တို႕အား စူးစုိက္ၾကည့္ေနသည္ဟု ထင္ရ၏။
ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အစုံအညီေရာက္ေနေပျပီ။ အစည္းအေဝးစေတာ့္မည္။ ထိုအခိုက္ တဲတန္းလ်ား ေတာင္ဖက္ရွိ အုတ္လမ္းကေလးေပၚတြင္ ဝက္စေလ
ကားနက္တစ္စင္း ထုိးရပ္ျပီး ဦးေခါင္းငိုက္ဆုိက္ျဖင့္ အသားျဖဴျဖဴ ရႈတင္းတင္းလူတစ္ဦး ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ယူနီေဖာင္းႏွင့္ ဆင္းလာ၏။ သူႏွင့္တြဲရုဳ္ သခင္ႏုလည္း ဆင္းလာ၏။
အတြင္းေရးမႈးသည္ ထုိသူကို ျမင္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ (တပ္ဖြဲ႕ေသနာပတိ) ဟုေအာ္လုိက္၏။ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအားလုံး မတ္တပ္ရပ္ရုဳ္ အရုိအေသျပဳေနၾက၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စားပြဲထိပ္သို႕ သူ႕ကုလားထုိင္တြင္ ဝင္ထုိင္ျပီး မည္သူ႕မွ်မၾကည့္ဘဲ ဦးေခါင္းေမာ့ကာ စဥ္းစားေန၏။ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလည္း ျပန္ထိုင္ၾကျပီး
ျငိမ္ေနၾက၏။ စားပြဲ၏ ညာဘက္တြင္ ဦးကုိကုိၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ဦးဘေဆြ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး စေသာ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ထရံကိုကပ္ထားေသာ
ကုလားထုိင္မ်ားတြင္ စီတန္းထုိင္ေနၾက၏။ ဘယ္ဖက္တြင္ကား ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္႒ာနခ်ဳပ္ အမႈေဆာင္မ်ားထိုင္ၾက၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေျပာမွာလဲဟု အားလုံးက
သူ႕ကိုလွမ္းၾကည့္ေန၏။
အတြင္းေရးမႈးသည္လည္း သူ႕ကိုၾကည့္ေန၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဦးေခါင္းကိုေမာ့ရုဳ္ စဥ္းစားေနရာမွ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရုဳ္ အတြင္းေရးမႈးကို လွမ္းၾကည့္ျပီး ---`` စ--ေလ``
ဟုေျပာ၏။ အတြင္းေရးမႈးက ``ေရႊဘိုခရုိင္``ဟု ေအာ္လိုက္၏။ အသားညိဳညိဳ ဆံပင္ကုိ ဆီမလိမ္းရုဳ္ ရႈတ္ပြေနေသာရဲေဘာ္တစ္ဦး ထရုဳ္ ရပ္၏။
``ေရႊဘို ခရုိင္မွာဆုိရင္ ခရိုင္တစ္ခုလုံးအေျခအေန အရ တပ္ဖြဲ႕ အင္အား ႏွစ္ေသာင္းရွိပါတယ္။ ျမိဳ႕နယ္အလိုက္ဆိုရင္ ေအာက္ပါအတုိင္း အသီးသီး
အင္အားရွိပါတယ္။ (ဖတ္ျပ၏) ။ ေနပူ မုိးရြာမေရွာင္ အခ်ိန္ မေရြးူ သြားေနၾကရပါတယ္။ ဓါးျပသူခိုး နည္းနည္း ဆူေနပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပၾကစုိ႕ဆိုရင္ ဆိုရွယ္လစ္
ပါတီကေနျပီး ပင္းထားတဲ့ဓါးျပေတြက ထေနတာပဲ။ ဓါးျပေတြကို ေသနတ္လည္း ထုတ္ေပးထားတာ ကၽြန္ေတာ္ တို႕သိရတယ္။ အဲဒီဓါးျပေတြက နယ္လွည့္ထြက္ျပီး
စည္းရုံးတဲ့ရဲေဘာ္ေတြကို စာေပး ေႏွာင့္ယွက္တယ္။ ေသခ်င္ရင္ စိန္မစားနဲ႕ ဒို႕နယ္ လာခဲ့တဲ့----------။
အတြင္းေရးမႈး။ ။ေသခ်ာရဲ႕လား ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဘယ္လုိဆက္စီစဥ္သလဲ။
ခရုိင္ကိုယ္စားလွယ္။ ။ကၽြန္ေတာ္တို႕က စညး္ရုံးေရးမကိုင္ဘဲ ေလ့က်င့္ခဏ္း မေပးဘဲ မျဖစ္ဘူး ဆုိျပီး ေသနတ္ဝယ္ေပးျပီး စင္ျပိဳင္ဓါးျပဂိုဏ္း ေထာင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ခန္းမၾကီးတစ္ခုလုံး ေနေရာင္ရွိန္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိရိျဖစ္ေနရာမွ ဝါး---- ကနဲရယ္ေမာသံၾကီး ေပၚထြက္ လာေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္လည္း ျပဳံးရုဳ္ေန၏။
တေထာင့္တြင္ရွိေနေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ထဲမွ ``ရွင္းသေဟ့`` ဟုေအာ္ရုဳ္ ခ်ီးၾကဴးသံကုိ ၾကားလုိက္ရျပန္၏။
ထို႕ေနာက္ ခရုိင္ အသီးသီး ဆက္လက္ရုဳ္ အစီရင္ခံၾက၏။ ထုိအစီရင္ခံခ်က္မ်ားတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမွ နယ္ဘက္အရာရွိမ်ားႏွင့္ပင္းရုဳ္
ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္မ်ားကို ညစ္ပတ္ပုံ။ ဖ-ဆ-ပ-လ အတြင္း စစ္ေရးအရ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕ ရွိပါလွ်က္ႏွင့္ လယ္သမား ရွပ္နီမ်ား စင္ျပိဳင္ေဆာက္ပုံ
ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမ်ား ကိုသာ ေသနတ္လိုင္စင္ေတြ ထုတ္ေပးျပီး ရဲေဘာ္က်ေတာ့ မေပးရုဳ္ ဇြတ္ရွာေဖြရုဳ္ ကိုင္တြယ္ ၾကရပုံ မ်ားသာ ျဖစ္၏။ ခရုိင္တုိင္း--ခရိုင္တိုင္း ထပ္တူထပ္မွ်
ကွဳ္အတုိင္းသာ ျဖစ္ေနၾက၏။ တစ္ဖက္မွ ဆုိရွယ္လစ္မ်ားကလည္း ဘာမွ်ျပန္ရဳု္ မေျဖရွင္းႏို္င္ေပ။ ရဲေဘာ္မ်ားကား စိတ္ထဲရွိသမွ်ကို ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာင္ေျပာင္ၾကီး
ေျပာခ်ၾကေလျပီ။
ခရိုင္ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ေယာက္က မူကား---
``က်ဳပ္တုိ႕ ဒီကျပန္အသြားမွာ ဒီေမာင္ေတြနဲ႕ ခ်ရေတာ့မွာေတာ့ ေသခ်ာေနျပီ။ နယ္ခ်ဲ႕ကို ခ်ဘို႕ သင္ထားတဲ့ စစ္ပညာကို ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ခ်ရမွာေတာ့
မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတပ္ဖြဲ႕ၾကီးေတာ့ အပ်က္မခံႏိုင္ဘူး။ မဟုတ္လား ရဲေဘာ္တို႕ ---------``
ဟူရုဳ္ပင္ ဖြင့္ခ်၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား ဘာမွ်မေျပာ။ စဥ္းစားေန၏။ ျပီးမွ သူ၏ေဘးနားတြင္ ထုိင္ေနေသာ မ်က္မွန္ တလက္လက္ႏွင့္ ျပည္ထဲေရး ဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္း
(ဆိုရွယ္လစ္) ကိုလွမ္းၾကည့္ကာ-----
``ဒီ ေက်ာ္ျငိမ္း ဆိုတဲ့ အေကာင္ကုိ ျပည္ထဲေရးေပးထားတာ ဘာမွလုပ္ေဖာ္မရဘူး။ ငါသိတာျဖင့္ သူ႕ပါတီဝင္ေတြကို ေသနတ္လိုင္စင္ေပးတာပဲ သိရတယ္``ဟု
ဘုေျပာျပီး ရယ္ေမာကာ ``ေဟ့ေကာင္ မဟုတ္လား ``ဟုေမးလုိက္၏။ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းလည္း ရယ္ေန၏။ သခင္ႏုသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လွမ္းရုဳ္ၾကည့္ကာ ျငင္သာစြာ
ရယ္ေမာေန၏။
ခြာညိဳပန္းေတြ တလႈိင္လႈိင္ႏွင့္ တၾကိဳင္ၾကိဳင္သင္းေနေသာ လျပာသို၏ ညေနဆည္းဆာ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္၏။ ေနရာကား ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္႒ာနခ်ဳပ္ဝင္း ထဲရွိ
ကုန္းျမင့္တစ္ခုေပၚရွိ တန္းလ်ားႏွစ္လုံးအၾကား ေျမကြပ္လပ္တြင္ျဖစ္၏။ ထိုေနရာတြင္ စားပြဲမ်ား ကုလားထိုင္မ်ား အစီအရီခ်ထား၏။ ေတာင္ဖက္ တန္းလ်ား အဝဆီမွ
စိတ္ေဝလ်ံ ဒူရိယာအဖြဲ႕၏ ``ဆိုရွယ္လစ္နဲ႕ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္-----အေရးေပၚလာ --စည္းစည္း လုံးလုံး ရွိၾကမွသာ-----``အစရွိေသာ ``ညီညြတ္ေရး ေသြးဗိမၼာန္ သီခ်င္းျဖင့္
စႏၵယားသံသည္ ျငိမ့္ျငိမ့္ ကေလး ထြက္ေပၚေနေပသည္။
ဘယ္သူ၏ မဂၤလာေဆာင္မွ မဟုတ္ ရဲေဘာ္ေတြ ကျမင္းေၾကာထခ်င္ရုဳ္ ငွားထားေသာ အျငိမ့္ပြဲ လည္းမဟုတ္။ အမွန္မွာကား ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ ထရုဳ္
ေႏွာင္ဂ်ိမ္ၾကေတာ့မည့္ဆဲဆဲ သခင္ႏု သိသြားသျဖင့္ ေမျမိဳ႕တြင္သြားကာ အနားယူေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဝိုင္ယာလက္စ္ႏွင့္ ျပန္ေခၚယူ ရုဳ္ ေစ့စပ္ေပးရေသာ
ညီညြတ္ေသြးစည္းေရးပြဲသာ ျဖစ္၏။ ထုိ႕ေနာက္ ေတာခိုအံ့ဆဲဆဲ စဥ္းစားေနေသာ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ ညီလာခံအမီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္၏။ ညီလာခံ
စတုထၳေျမာက္ေန႕ ညေနခင္းျဖစ္ ျပီး ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ ညီညြတ္ေရးအတြက္ တည္ခင္းေသာ ဖ-ဆ-ပ-လ ၏ ေစ့စပ္ေရး လဘက္ရည္ပြဲသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
လူေတြ တျဖည္းျဖည္းစုံလာၾက၏။ ေယာလုံျခည္အကြက္ ရင္ဖုန္းအက်ၤ ီႏွင့္ ``ဆရာဦးဘခ်ိဳ``မွာ ညႈိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို လွမ္းရုဳ္ၾကည့္ေနရွာ၏။
ေစာေစာရက္မ်ားတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆ၇ာခ်ိဳကို ျဖစ္သမွ် ရွင္းလင္းတင္ျပထားျပီး ျဖစ္၇ုဳ္ ဆရာခ်ိဳမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္ဝင္ေနေလသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဦးထုပ္မပါဘဲ ထိုင္ေနရင္း သခင္ႏုႏွင့္ ရယ္ေမာစကားေျပာေန၏။ တခါတခါ ဦးဘခ်ိဳကို လွမ္းရဳု္စကားေျပာေန၏။ ဆိုရွယ္လစ္
ခရိုင္တာဝန္ခံ မ်ားလည္း အစုံအညီ တတ္ေရာက္လာၾက၏။ ရဲေဘာ္ေတြလညး္ စုံႏွင့္ေနျပီ။ ေစ့စပ္ေရး စကားကုိ သခင္ႏုက စရုဳ္ေျပာ၏။ ရာဇဝင္ အကိုးအကားႏွင့္ သာဓက
မ်ားျပရုဳ္ ``ညီညြတ္ၾကပါ လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္`` ဟုဆုိကာ ထိုင္ေန ၏။ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္မ်ားဘက္မွ ဗိုလ္မႈးစိန္မွန္က ထရုဳ္စကားေျပာ၏။ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားဘက္မွ
ဦးဘေဆြကေျပာ ၏။
ထို႕ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရယ္ေမာကာ ထလာ၏။ လက္ထဲတြင္ ၂ လကၼ ၃ လကၼ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ကေလးကို ကိုင္ထား၏။
``မဟုတ္ပါဘူး --- ဘာစကားမ်ားေနစရာ ရွိလဲ ---မင္းတုိ႕ အလကားစကားမ်ားေနတာဘဲ-- ဒီေလာက္မိုက္တြင္း မနက္ၾကနဲ႕---ငါသာ အာဏာရွင္ လုပ္ခ်င္ရင္
မင္းတုိ႕ကို ခြစီးထားရုံပဲ``
``ရဲေဘာ္ေတြထဲကလဲ ေစာက္သုံးမက်တဲ့အေကာင္ေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ-- ဆိုရွယ္လစ္ထဲကလဲ ဘဝင္ ျမင့္ျပီး အလကားအထင္ၾကီးေနတာေတြ တပုံၾကီး။
ေျပာခ်င္ေသးတာက မင္းတုိ႕ ဆုိရွယ္လစ္ေတြဟာ ကြန္ျမဴနစ္ကို (ဖ-ဆ-ပ-လ) ထဲက ထုတ္မပစ္ခင္ တုန္းက အေပါက္မ်ိဳးေတြ အားၾကီးလုပ္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေတြကို
ရပ္တန္းကရပ္ရင္ ေကာင္းမယ္---``
ထုိ႕ေနာက္ ကမၻာ့ရာဇဝင္တြင္ ၾကီးက်ယ္ခဲ့ေသာ ေသးငယ္သည့္ ေရာမ အေၾကာင္းကို ေျပာျပျပီး ညီညြတ္ေရးရွိလို႕ဟု ေျပာျပသည္။ ``ေျပာခ်င္ေသးတယ္ ငါဟာ
ဘယ္ေတာ့ကမွ ေနာက္လိုက္ မစုဘူး။ သိသားပဲ။ တခ်ိဳ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရာထူးေပး အာဏာေပးျပီး ေနာက္လိုက္စုေနၾကတယ္။ ငါတုိ႕ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အဲလိုမလုပ္ဘူး။
ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္အတုိင္း လုပ္သြားမွာဘဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လုိက္ မေမြးလုိ႕ အခုလည္း တစ္ေယာက္ထီးထီးသမားပဲ``
``မင္းတုိ႕ေကာင္ေတြ အလကား စာအုပ္ကေလး ႏွစ္အုပ္ သုံးအုပ္ဖတ္ျပီး စကားမ်ားေနၾကတယ္။ ကဲ ငါေမးပါမယ္--What is Revolution ? ကဲ---ေျဖၾကစမ္း---``
``ရဲေဘာ္ေတြ ေမးရင္ တစ္မ်ိဳးရမယ္။ ဆိုရွုယ္လစ္ေတြေမးရင္ တစ္မ်ိဳးရမယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီ ``ေတာ္လွန္ေရး``ရဲ႕ အယူအဆကိုေတာင္ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး
တူညီေအာင္ မညွိႏိႈင္းႏိုင္ေသးဘဲ၊ မစုစည္း ႏို္င္ေသးဘဲနဲ႕ ဘာလို႕ ဖင္ေကာင္းက်ယ္ခ်င္ရတာလဲ ။အခ်င္းခ်င္းလည္း တည့္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေနခ်င္ ၾကဘူး။
မင္းတုိ႕မညီညြတ္ရင္ ``အားလုံး ဖင္စုတ္သြားမယ္``သိရဲ႕လား``
``မင္းတုိ႕တေတြ မညီညြတ္ရင္ ဘာေတြျဖစ္သြားမယ္ဆုိတာ သိရဲ႕လား။ ျပီးေတာ့ မင္းတုိ႕ ႏွစ္ဦး သေဘာတူဖြဲ႕ထားတဲ့ ငါးဦးေကာ္မတီ ဆုံးျဖတ္တဲ့အတိုင္း
လုိက္နာၾကေပါ့။ မညီညြတ္ဘူး ဆုိတာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ညီညြတ္ေအာင္ လုပ္ဘုိ႕ကေတာ့ အလြယ္ေလးဘဲ။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး တစ္ဖက္စကား နဲ႕ အထင္လြဲ ဟိုလုပ္ ဒီလုပ္ လုပ္ရင္
ဘယ္ေတာ့မွ ညီညြတ္မွာမဟုတ္ဘူး။``
``ငါ့ေတာ့ ဘာမွ မနာလိုမရွိၾကနဲ႕။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးရင္ ႏို္င္ငံေရးက ထြက္မွာဘဲ။ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးလွ်င္ ဆြဲထားေတာင္မေနဘူး။ စကားမ်ားမေနၾကနဲ႕--- ။ဒါဘဲ
---။``
ဟု ရယ္ေမာေျပာဆိုျပီး သူ႕ေနရာသို႕ျပန္ရုဳ္ထုိင္ေန၏။ သခင္ႏုႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ဘာေတြေျပာမွန္း မသိ ရယ္ေမာေျပာေနၾက၏။ မိုးဖြဲကေလးမ်ားသည္
တဖြဲဖြဲက်ဆင္းကာ ေမွာင္ရီရုဳ္ေနေလျပီ။ စိန္ေဝလွ်ံ ဒူရိယာ အဖြဲ႕မွ ``ညီညြတ္ေရး ေသြးဗိမၼာန္ ``သီခ်င္းသံသည္။ ေလာင္းဝစၥလမ္း ႒ာနခ်ဳပ္ ဝမ္းထဲတြင္ ဝဲပ်ံကာ
လြင့္ေနၾကေလသည္။
ေျမာ္ျမင္ရုဳ္ သေဘာထားၾကီးေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ ရုိးသားရုဳ္ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ ပါးစပ္က ဒီအတိုင္းေျပာရုဳ္ အလုပ္ကိုလည္းေျပာတဲ့အတုိင္း
လုပ္တဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္။ က်မ်က္ရည္ ဆည္မဆုံးေအာင္ လြမ္းမိပါေတာ့သည္။
မသာ တစ္ခုကို အရင္းျပဳရုဳ္ စီးပြားရွာခဲ့ၾကသူမ်ားလည္း ပြခဲ့ၾကျပီ။ ကုိယ္က်ိဳးမငဲ့ကြက္ ဟူရုဳ္ ေၾကြးေက်ာ္ျပီး စိန္ေတြ ေရႊေတြ စုခဲ့သူ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားလည္း
စုခဲ့ပါျပီ။ က်ဳပ္တုိ႕ ေနာက္လုိက္ကို ရာထူးေပး မစည္းရုံးဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ တပည့္ေတြကို တိတ္တိတ္ပုန္း ဓါးျပတုိက္ခုိင္းေနေသာ ေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႕လည္း
ၾကီးပြားခဲ့ေလျပီ။ ဆယ္ႏွစ္--ဆယ္မိုး ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ လူတိုင္းအသိပင္။
ဒီလို လူေတြျမင္မိတိုင္း ၾကားရတုိင္း ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တစ္သက္ပတ္လုံး ရိုးရိုးႏွင့္ ေျဖာင့္မွန္ ျမင့္ျမတ္သူျဖစ္၏။ ဗမာျပည္သူ ဗမာျပည္သားမ်ားသည္
ထုိျမင့္ျမတ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူေလာက္ေပရာ ၾကီးက်ယ္ျခင္း ျမင့္ျမတ္ျခင္း အဘတိုင္းျပည္အား အဆမတန္ျမတ္ႏိုးျခင္း ----စသည္တုိ႕သည္
မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္ကို ထိုပုဂၢိဳလ္ၾကီးထံမွ သင္ခန္းစာ ခံယူရရွိႏုိင္ေပသတည္း`` ဟူေသာ စာပိုဒ္ကို ရီေဝေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ထပ္တလဲလဲ
ဖတ္မိေနပါေသးသည္။ ေမ့ခ်င္ရုဳ္လည္း ေမ့မ၇။
ထုိသူကား မည္သူနည္း။
ယခုတိုင္ ေမ့ေပ်ာက္ရုဳ္မ၇သည့္ သူကား ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း``ျဖစ္သတည္း။ ။
ျမဝတီ မဂၢဇင္း အတြဲ ၅ ၊ အမွတ္ ၉ ၊
၁၉၅၇ ဇူလုိင္လ။
ကိုစိုးႏိုင္။။။။။။။
