ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေကာင္းထား

အုန္း၀မ္(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)

    ဒီတစ္ပတ္မွာေတာ့Good Moral ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုေလးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္
ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဇာတ္လမ္းတိုေလးကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ လူ႔ေလာကမွာရွိၾကတဲ့
လူေတြရဲ႕ ထူးျခားတဲ့၊ နက္နဲတဲ့၊ အံ့ၾသဖြယ္ ရာေကာင္းတဲ့၊ ဆန္းၾကယ္တဲ့
လူ႔က်င့္၀တ္ (၀ါ) ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေတြးေလးေတြ
၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ အရင္ဆံုး အဲဒီဇာတ္လမ္းတိုေလးကို ဖတ္ ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္။
     Two men, both seriously ill, occupied the same hospital room.
One man was allowed to sit up in his bed for an hour each afternoon to
help drain the fluid from his lungs. His bed was next to the room's
only window. The other man had to spend all his time flat on his back.

   အျပင္းအထန္ေနမေကာင္းျဖစ္ေန တဲ့ အမ်ဳိးသားႏွစ္ေယာက္ဟာ ေဆး႐ံု
အခန္းတစ္ခန္းတည္းမွာ ေဆး႐ံုတက္ေနခဲ့ ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက သူ႔အဆုတ္
ထဲက အရည္ေတြစစ္ထုတ္ဖို႔အတြက္ သူ႔ ခုတင္ေပၚမွာ မြန္းလြဲပိုင္းအခ်ိန္တိုင္း
တစ္နာရီၾကာထုိင္ခြင့္ရပါတယ္။ သူ႔ခုတင္ က ေဆး႐ံုအခန္းရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ
ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အျခား လူနာတစ္ဦးကေတာ့ (သူ႔ေရာဂါ အေျခ
အေနအရ) ခုတင္ေပၚမွာပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး ပက္လက္လွဲရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးရ
ပါတယ္။

   The men talked for hours on end. They spoke of their wives and
families, their homes, their jobs, their involvement in the military
service, where they had been on vacation. And every afternoon when the
man in the bed by the window could sit up, he would pass the time by
describing to his room-mate all the things he could see outside the
window.
   အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္ဟာ စကားေတြ ကို နာရီအေတာ္ၾကာၾကာမရပ္မနားေျပာခဲ့
ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဇနီးေတြနဲ႔မိသားစု ေတြအေၾကာင္း၊ သူတို႔ရဲ႕အိမ္ေတြ၊
အလုပ္ အကိုင္ေတြ၊ စစ္မႈထမ္းခဲ့တာေတြ၊ အားလပ္ရပ္
သူတို႔သြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြ အေၾကာင္း သူတို႔ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။
မြန္းလြဲပိုင္းေရာက္လို႔ ျပတင္းေပါက္ေဘး ခုတင္က လူနာထုိင္ရတဲ့အခါ အဲဒီလူက
သူ႔ရဲ႕အခန္းေဖာ္ကို အျပင္မွာ သူျမင္ေတြ႕ ေနရတဲ့ အေၾကာင္းအရာအားလံုးကို
သ႐ုပ္ေဖာ္ေျပာျပရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုး ေစခဲ့ပါတယ္။
   The man in other bed began to live for those one-hour periods
where his world would be broad-ened and enlivened by all the activity
and colour of the world out- side. The window overlooked a park with a
lovely lake. Ducks and swans played on the water while children sailed
the model boats. Young lovers walked arm in arm amidst flowers of
every colour of the rainbow. Grand old trees graced the landscape, and
a fine view of the city skyline could be seen in the distance. As the
man by the window described all this in exquisite detail, the man on
the other side of the room would close his eyes and imagine the
picture-sque scene.
    အျခားခုတင္မွာရွိတဲ့ လူနာကေတာ့ (ျပတင္းေပါက္ေဘးကုတင္က လူနာေျပာ
ျပလို႔) အျပင္ေလာကက လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ အေရာင္အေသြးေတြေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀၊
သူ႔ကမ္ၻာဟာ သက္၀င္လႈပ္ရွားၿပီး အဲဒီ တစ္နာရီၾကာ အခ်ိန္ကာလမ်ားအတြက္
အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကေလး ေလးေတြ ေလွ႐ုပ္ေတြကို ရြက္လႊင့္ေနခ်ိန္
မွာ ဘဲေတြနဲ႔ ဘဲငန္းေတြဟာ ေရျပင္ေပၚ မွာ ေဆာ့ကစားေနခဲ့တယ္။ ငယ္ရြယ္တဲ့
ခ်စ္သူစံုတြဲေတြကေတာ့ သက္တံ့ေရာင္လို အေရာင္အေသြးစံုတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြရဲ႕
အလယ္မွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လက္ခ်င္း ခ်ိတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ခမ္းနား
တဲ့ သစ္ပင္အိုႀကီးေတြက ေတာေတာင္ ေရေျမ႐ႈခင္းကို ပနံရေစၿပီး
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕လွပတဲ့ အေဆာက္အဦေတြကို မုိးကုတ္စက္၀ိုင္း ေနာက္ခံၿပီး
ခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာအေ၀း မွာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ျပတင္းေပါက္ ေဘးက လူက
အေသးစိတ္လွပသိမ္ေမြ႕ စြာ ေဖာ္ျပေျပာဆိုတာေၾကာင့္ အခန္းရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္က
လူလည္း သူ႔မ်က္လံုး ေတြကို မွိတ္ၿပီး လွပတဲ့ ႐ႈခင္းကို စိတ္ကူး
ပံုေဖာ္မွန္းဆၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
    One warm afternoon the man by the window described a parade
passing by. Although the other man couldn't hear the band-he could see
it in his mind's eyes as the gentleman by the window portrayed it with
descriptive words. Days and weeks passed. One morning, the day nurse
arrived to bring water for their baths only to find the lifeless body
of the man by the window, who had died peacefully in his sleep.
    ေႏြးေထြးတဲ့ မြန္းလြဲပိုင္း တစ္ခ်ိန္မွာ ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ေဘးက လူက
ေဘးကေနျဖတ္သြားတဲ့ အခမ္းအနားနဲ႔ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္တဲ့အေၾ

ကာင္း ကို
ေျပာျပပါတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ေဘးက လူက ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ သ႐ုပ္ေဖာ္ျပ
တဲ့အတြက္ အျခားတစ္ဖက္က လူအေနနဲ႔ ဘင္ခရာတီးမႈတ္သံမၾကားရေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ႕
စိတ္မ်က္စိအာ႐ံုမွာ အဲဒါကို ျမင္ေတြ႕ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ
ကုန္ဆံုးသြား ခဲ့ပါတယ္။ တစ္မနက္မွာေတာ့ သူတို႔ခ်ဳိးဖုိ႔ ေရယူလာတဲ့
ေန႔တာ၀န္က်သူနာျပဳ ဆရာမေရာက္လာေတာ့ အိပ္ေနရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေသဆံုးေနတဲ့
ျပတင္းေပါက္ ေဘးက လူရဲ႕ အသက္မဲ့ ကိုယ္ခႏ္ၶာကို ေတြ႕သြားပါတယ္။
   She was saddened and called the hospital attendants to take the
body away. As soon as it seemed appropriate, the other man asked if he
could be moved next to the window. The nurse was happy to make the
switch, and after making sure he was comfortable, she left him alone.
Slowly, painfully, he propped himself up on one elbow to take his
first look at the world outside. Finally, he would have the joy of
seeing if for himself.
   သူမဟာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၿပီး ေဆး႐ံု၀န္ထမ္းေတြကို ႐ုပ္အေလာင္း
သယ္သြားဖုိ႔ ေခၚလိုက္ပါတယ္။ သင့္ေတာ္ တယ္လို႔ထင္တာေၾကာင့္ အျခားတစ္ဖက္ က
လူက ျပတင္းေပါက္ေဘးကို သူ႔ကို ေရႊ႕ေပးဖုိ႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူနာျပဳ
ဆရာမကလည္း ၀မ္းသာစြာနဲ႔ ေျပာင္းလဲ ေပးၿပီး အဲဒီလူသက္ေသာင့္သက္သာရွိ ေအာင္
ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႔ကို တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ပါတယ္။ ျပင္ပ ေလာကႀကီးကို
ပထမဆံုးၾကည့္ဖို႔ နာက်င္ စြာနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူ႔ရဲ႕ တံေတာင္ ဆစ္
တစ္ဖက္ကို ေထာက္ကန္ရင္းအားျပဳ လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပင္ပ
ေလာကႀကီးကို သူ႔ဘာသာသူ ျမင္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရေတာ့မွာပါ။
   He strained to slowly turn to look out the window beside the bed.
It faced a blank wall. The man asked the nurse what could have
compelled is deceased roommate who had described such wonderful things
outside this window. The nurse responded that the man was blind and
could not even see the wall. She said, "Perhaps he just wanted to
encourage you."
  ခုတင္ေဘး ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ၾကည့္ဖို႔ သူဟာ အားစိုက္ၿပီး
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လိုက္ပါတယ္။ သူ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတာကေတာ့ ဘာမွမရွိတဲ့
နံရံအလြတ္ႀကီးတစ္ခုပါပဲ။ ကြယ္လြန္ သြားတဲ့ သူ႔အခန္းေဖာ္ေျပာျပခဲ့တဲ့
ျပတင္း ေပါက္ရဲ႕အျပင္က ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြနဲ႔
စိတ္၀င္စားဖြယ္ဆြဲေဆာင္တဲ့ အရာ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူနာျပဳဆရာမကို သူက
ေမးလုိက္တယ္။ အဲဒီလူက မ်က္ မျမင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အဲဒီနံရံကို ေတာင္မွ
ျမင္ႏုိင္စြမ္းမရွိပါဘူးလို႔ သူ႔အေမး ကို သူနာျပဳဆရာမက တံု႔ျပန္လိုက္တယ္။
“သူက ရွင့္ကို အားတက္ေစခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ မယ္”လို႔ သူမက ေျပာလိုက္တယ္။
    (Source-http://www.crystal- reflections.com/stories/story-57.htm)
    ေဆး႐ံုအခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ေဆး႐ံု အတူတူတက္တဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း ကူညီ
႐ိုင္းပင္းသြားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ ဒါမွမဟုတ္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လူနာရဲ႕
ကိုယ္က်င့္ တရား(၀ါ)ေကာင္းတဲ့ လူ႔က်င့္၀တ္ေလးကို အရမ္းေလးစားသြားမိပါတယ္။
သူ႔ေရာဂါ ေ၀ဒနာအတြက္ မြန္းလြဲပိုင္းမွာ တစ္နာရီ ေလးပဲထိုင္ရတာကိုေတာင္မွ
အၿမဲပက္ လက္ လဲေလ်ာင္းေနရတဲ့ လူနာကို စိတ္အားတက္ႂကြေအာင္၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္
ေအာင္၊ စိတ္ၾကည္လင္လန္းဆန္းေအာင္၊ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္၊ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊
စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ သူမ်က္စိမျမင္ေပမဲ့ လည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ စြမ္းေဆာင္
ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ကူညီ ေဖးမ အားေပးသြားခဲ့ပါတယ္။
     စက္ၡဳႏွစ္ကြင္းအလင္းမရရွာတဲ့ အဆုတ္ေရာဂါေ၀ဒနာသည္တစ္ဦးက သူ႔ ေဘးက
တစ္ခန္းတည္းအတူ ေဆး႐ံု တက္ေနတဲ့ လူနာအေပၚGood moral ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သူလိုလူမ်ဳိးကေတာင္ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး(၀ါ)ေကာင္းတဲ့ လူ႔
က်င့္၀တ္ရွိေသးရင္ ဒီေန႔ကမ္ၻာေလာကႀကီး မွာ တစ္ရပ္ကြက္တည္း တစ္လမ္းတည္း
ေနၾကသူ အခ်င္းခ်င္း၊ စာသင္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းတည္းမွာ ေက်ာင္းတက္ၾကသူ
အခ်င္းခ်င္း၊ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းတည္းမွာ စာအတူသင္ၾက သူအခ်င္းခ်င္း၊
ကုမ္ၸဏီ/ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုတည္းမွာ၊ ဌာန တစ္ခုတည္းမွာ အတူတူ အလုပ္လုပ္
ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္(colleagues) အခ်င္းခ်င္း သူ႔လို စိတ္ထားမ်ဳိး၊
သူ႔လို ေကာင္းတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား(Good moral)ထားႏိုင္ၾကရင္ ဘယ္ေလာက္
ေကာင္းမလဲ...။
 ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြလည္း အဲဒီလို စိတ္ထားမ်ဳိး၊ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ဳိးထားေရာ
ထားႏုိင္ၾကပါ႔မလား...။