တစ္ခါတုန္းက မြန္ျပည္နယ္က ေတာရြာတစ္ခုမွာ
မူလတန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။
အဲဒီေက်ာင္းက စတုတၳတန္းမွာ အလြန္ခ်စ္ၾကတဲ့ မသန္း နဲ႕မေအး
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။
မသန္း နဲ႕မေအး ႏွစ္ေယာက္ဟာအတန္းထဲမွာ အရမ္းတြဲၾကသူမ်ားျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းတက္လာေတာ့လည္းအတူတူ၊ အစားစားေတာ့လည္း အတူတူ၊ စာက်က္ေတာ့လည္း အတူတူ၊
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ စာလည္းေတာ္ၾကတယ္။
သူတို႕ရဲ႕အဆင့္ေတြကေတာ့ အေတာ္ဆံုးငါးေယာက္ထဲမွာ အၿမဲပါေနတယ္။
စတုတၳတန္းေအာင္ေတာ့ ရြာမွာက မူလတန္းေက်ာင္းပဲရွိေတာ့
ေက်ာင္းဆက္မတက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
အရြယ္ေရာက္လာၾကေတာ့ မသန္းက အျခားရြာကတံငါသည္တစ္ဦးနဲ႕အိမ္ေထာင္ၾကသြားပါတယ္။
မေအးကေတာ့ တစ္ရြာတည္းေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ဦးနဲ႕အိမ္ေထာင္ၾကပါတယ္။
လင္ေယာက်ာ္းေပၚမူတည္ၿပီးခ်စ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တစ္ရြာစီျဖစ္သြားၾကပါတယ္။
မသန္းက လင္ေယာက်ာ္းရွာလာတဲ့ ငါးေတြကို လည္ေရာင္းရတဲ့ ငါးစိမ္းသည္ျဖစ္လာပါတယ္။
မေအးကေတာ့ လင္ေယာက်ာ္းစိုက္ပ်ိဳးတဲ့ ပန္းမ်ိဳးစံုကိုသီကံုးၿပီးေရာင္းရပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ မသန္းက ငါးလည္ေရာင္းရင္းမကုန္ႏိုင္တာမို႕
မေအးတို႕ရဲ႕ရြာဘက္ကိုေရာက္လာၿပီးေရာင္းပါတယ္။
အခ်ိန္လြန္သြားတဲ့အထိ ငါးေတြကလည္း ေရာင္းမကုန္ဘူး။
ရြာဘက္ကိုျပန္ဖို႕လည္း အခ်ိန္မရွိေတာ့တာနဲ႕ မေအးအိမ္ကို
ညအိပ္ဖို႕ေရာက္လာပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မသန္းေရာက္လာေတာ့ မေအးက အလြန္ဝမ္းသာတယ္။
မေတြ႕ရတာလည္းၾကာၿပီျဖစ္ေတာ့ စကားေတြလည္း ေျပာမကုန္ဘူး။
ငယ္အေၾကာင္းဟာအလြန္ေျပာလို႕ၿမိန္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြပါပဲ။
ထမင္းစားခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အတူတူထမင္းစားၾကတယ္။
စကားကေျပာလို႕ေကာင္းတုန္းပါပဲ။
ဒါနဲ႕ပဲ ညဥ့္နက္လာေတာ့ မသန္းက တစ္ေနကုန္ ငါးလည္ေရာင္းလာတာမို႕ ပင္ပန္းၿပီးသန္းလာတယ္။
အိမ္ရွင္ျဖစ္တဲ့ မေအးက ဒီေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို အိမ္ေရွ႕ခန္းက
ပန္းေတြထားတဲ့အခန္းမွာ အိပ္ယာခင္းေပးလိုက္တယ္။
ပန္းရနံ႕ကေမႊးႀကိဳင္ေနပါတယ္။
စကားေျပာေနတုန္းက အိပ္ခ်င္ေပမယ့္ တကယ္တန္းအိပ္ေတာ့ အိပ္လို႕မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
မေအးကလည္း ဝမ္းသာၿပီးအိပ္မရပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းမသန္းအိပ္မေပ်ာ္တာကိုလည္း သိေနတာေပါ့။
အခ်ိန္ေတြလြန္တဲ့အထိ တလူးလူး၊တလိွမ့္လိွမ့္နဲ႕မ္ို႕မေအးကထလာၿပီးေမးပါတယ္။
“သူငယ္ခ်င္းမသန္းရယ္….ဘာျဖစ္လို႕အိပ္မေပ်ာ္တာလဲ? ဟင္”
မသန္းက “ဘာျဖစ္လို႕အိပ္မေပ်ာ္တာလည္းဆိုတာ တိတိက်က်ေတာ့ ငါလည္းမေျပာတတ္ပါဘူး၊”
“ဒီလိုဆို…ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ? ေျပာေလ”
“ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါ့ရဲ႕ငါးေတာင္းကို ငါ့ရဲ႕အနားမွာထားေပးပါလား၊
ပန္းအနံ႕ကိုငါမခံႏိုင္လို႕အိပ္မရတာလားမသိဘူး။”
မေအးက အိမ္ေနာက္ဘက္မွာခ်ထားတဲ့ ငါးေတာင္းကိုယူေပးလိုက္ပါတယ္။
မသန္းမွာ ငါးေတာင္းကို အနားမွာထားလိုက္ေလေတာ့မွ
ငါးညီွနံ႕နဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သတည္း။
..................................................................................................................................
အေတြးတစ္ခုစိုက္၊ အျပဳအမူတစ္ခုရိတ္...
အျပဳအမူတစ္ခုစိုက္၊ အက်င့္တစ္ခုရိတ္...
အက်င့္တစ္ခုစိုက္၊ စရုိက္တစ္ခုရိတ္......
စရုိက္တစ္ခုစိုက္၊ ကံၾကမၼာတစ္ခုရိတ္….။
( စာေရးဆရာႀကီး ဆင္မ်ဴရယ္ စမိုင္း)
...................................................................................
*အစကေတာ့
ငါတို႕က အက်င့္ေတြ လုပ္၊
ေနာက္ေတာ့
အက်င့္ေတြက ငါတို႕ကို ျပန္လုပ္။
No comments:
Post a Comment