ဘ၀မွာအလြယ္တကူ လြဲေခ်ာ္သြားႏိုင္တဲ့ နည္းႏွစ္နည္းရွိတယ္။ ဘာမဆိုယံုတာနဲ႔ ဘာကိုမွ် မယံုတာ။
ႏွစ္နည္းစလံုးေၾကာင့္ လူမွာ အစဥ္းစား အဆင္ျခင္ ကင္းတတ္တယ္။
ေရွ႕ေရးနဲ႔ ပတ္သက္္လာရင္ မေန႔က အျမင္ေလာက္ ေဟာင္းအိုလြယ္တာ မရွိဘူး။
ကမာၻက ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး အရင္းအျမစ္ေတြက ဆထမ္းပိုး တိုးလာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္တစ္ရာက ရွင္ဘုရင္ ဧည့္ခံ ထမင္းစားပြဲ
တက္မယ့္ အစား ဒီကေန႔ တိုလီမိုလီ ေရာင္းတဲ့ အိမ္ဆိုင္ကေလးထဲသာ ၀င္သြားလိုက္ခ်င္တယ္။
ဘ၀ဆိုတာ အေတာ္ရယ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်။ အေကာင္းဆံုးကလြဲရင္ ဘာမွ လက္မခံဘူးလို႔ ခင္ဗ်ား ျငင္းၾကည့္၊ အဲ . . ရေရာဗ်ိဳ႕ ခဏ . .ခဏ။
စိတ္သေဘာခ်င္း ႏွီးေႏွာဖို႔ ကိစၥမွာ စာေတြက အနမ္းေတြ ထက္သာတယ္။
အကုန္ယူလို႔ ရပါတယ္။ တစ္ခါတည္းေတာ့ ဘယ္အကုန္ယူလို႔ ရပါ့မလဲ။
ကိုယ့္ကိုရယ္ရေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ လူအနားမွာ အရူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္မေနပါေစနဲ႔။
အက်င့္စာရိတၱဆိုတာ အလံုးစံု ပြင့္လန္းတဲ့ သစၥာပန္း။
အမွန္အတိုင္း ေျပာတတ္တာရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေျပာတဲ့သူဟာ အင္မတန္ ေသခ်ာသထက္ ေသခ်ာလာတတ္တယ္။
မိတ္ေဆြ မိမိေပ်ာ္ရႊင္ေနဖို႔မလိုဘူး။ မိမိၿပဳလုပ္ေပးလိုက္လို႔ သူတစ္ပါးေပ်ာ္ရႊင္သြားလွ်င္ မိမိပါအလိုလို ေပ်ာ္ရႊင္လာပါလိမ့္မည္။
စိတ္ကူးစိတ္သန္း သံုးတာဟာ လူ႔ဘ၀မွာ ဘယ္ေနရာမဆို တကယ္တမ္းသြားလို႔ ရတဲ့ အခိ်န္တစ္ခ်ိန္ပါ။
အျမင္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ေအာင္ျမင္ရမယ့္ အနာဂတ္ တစ္ခုကို မျဖစ္မေန ဖန္တီးထားတဲ့ ပံုရိပ္ပဲ။
အသက္ရွည္ရွည္ ေနရဖို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးက လူတိုင္းကို ဆြဲေဆာင္ေပမဲ့ သက္ႀကီး ရြယ္အိုျဖစ္ဖို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးက်ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ေရွ႕ေနာက္မညီတဲ့ ေလာကဆိုတာ ဒါေပါ့။
သိပၸံဆိုင္ရာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခ်က္ မွန္သမွ်ရဲ႕ ထက္၀က္ဟာ ၂၀ ရာစုထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဖန္တီးမႈက အရွိန္ျမင့္တက္လာေနတယ္။
အရွိန္ျမင့္ႏႈန္းဆိုတာေတာင္မွ အရွိန္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေပၚေပါက္ေနေလရဲ႕။
ကမၻာႀကီး မီးသင့္ၿပီး ပ်က္မလား၊ေရခဲၿပီး ပ်က္မလား စဥ္းစားေနစရာ မလိုပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တာ ႏွစ္ခုရွိေသးတယ္။ တစ္ခုက စာနဲ႔ေပနဲ႔ရံုးဆန္တာ၊
ေနာက္တစ္ခုက ေခတ္ေနာက္ျပန္ ဆြဲတာ။
အေျပာင္းအလဲဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာကိုက ဘ၀ပဲ။
လူဆိုတာ သူသူငါငါ လွည့္လည္ စူးစမ္းရသူပါ။ တံခါးကို ၾကည့္ရံုသာၾကည့္ေနၿပီး မဖြင့္ဘဲ ထားရင္ ဘ၀မွာဘယ္လိုလုပ္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ ရပါ့မလဲ။
ဘ၀ဆိုတာ ၾသခ်ယူရေလာက္ေအာင္ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။
ကမၻာက အက်ယ္ႀကီးပါ။ က်ဳပ္ဘ၀ကို အဟုန္အျဖစ္ ေျပာင္းပစ္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပြတ္အားနဲ႔ ျဖဳန္းမပစ္ႏိုင္ဘူး။
ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွန္ရင္ ပညာသားပါပါ မွန္းဆရတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ အင္မတန္ရခဲတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို အင္မတန္ရခဲတဲ့
ေအာင္ပြဲေတြ ျဖစ္သြားဖို႔ အားကိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပစ္ရမယ္။
လူေတြဘယ္ပံု လႈပ္ရွားၾကသလဲ။ အဲဒါလႈပ္ရွား မႈနဲ႔ ေရးျပတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပတၱိပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ႏုနယ္တဲ့ ခ်ည္မွ်င္ေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုးထားတဲ့ ဇာပန္းကြက္ေတြက်ေတာ့ လက္ရာမေျမာက္လား။
အက္စ္ကီးမိုး အႏုပညာရွင္ေတြ ဆင္စြယ္ပန္းပုထုရင္း ေျပာျပတာကေတာ့ ဘာပံုထုဆစ္မယ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ သူတို႔ စ, လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။
"အထဲမွာ ဘာရွိမလဲလို႔ မွန္းၾကည့္တာ" တဲ့။ ပန္းပုထုရင္း၊ တျဖည္းျဖည္း သူတို႕ေတြ႕လာတယ္။ ေတြ႕ေအာင္ရွာပါ၊ ထုတ္ျပေပးပါဆိုၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ဟာက အထဲမွာပဲ။
(ေဇယ်ာဟိဏ္း)
ႏွစ္နည္းစလံုးေၾကာင့္ လူမွာ အစဥ္းစား အဆင္ျခင္ ကင္းတတ္တယ္။
ေရွ႕ေရးနဲ႔ ပတ္သက္္လာရင္ မေန႔က အျမင္ေလာက္ ေဟာင္းအိုလြယ္တာ မရွိဘူး။
ကမာၻက ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး အရင္းအျမစ္ေတြက ဆထမ္းပိုး တိုးလာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္တစ္ရာက ရွင္ဘုရင္ ဧည့္ခံ ထမင္းစားပြဲ
တက္မယ့္ အစား ဒီကေန႔ တိုလီမိုလီ ေရာင္းတဲ့ အိမ္ဆိုင္ကေလးထဲသာ ၀င္သြားလိုက္ခ်င္တယ္။
ဘ၀ဆိုတာ အေတာ္ရယ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်။ အေကာင္းဆံုးကလြဲရင္ ဘာမွ လက္မခံဘူးလို႔ ခင္ဗ်ား ျငင္းၾကည့္၊ အဲ . . ရေရာဗ်ိဳ႕ ခဏ . .ခဏ။
စိတ္သေဘာခ်င္း ႏွီးေႏွာဖို႔ ကိစၥမွာ စာေတြက အနမ္းေတြ ထက္သာတယ္။
အကုန္ယူလို႔ ရပါတယ္။ တစ္ခါတည္းေတာ့ ဘယ္အကုန္ယူလို႔ ရပါ့မလဲ။
ကိုယ့္ကိုရယ္ရေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ လူအနားမွာ အရူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္မေနပါေစနဲ႔။
အက်င့္စာရိတၱဆိုတာ အလံုးစံု ပြင့္လန္းတဲ့ သစၥာပန္း။
အမွန္အတိုင္း ေျပာတတ္တာရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေျပာတဲ့သူဟာ အင္မတန္ ေသခ်ာသထက္ ေသခ်ာလာတတ္တယ္။
မိတ္ေဆြ မိမိေပ်ာ္ရႊင္ေနဖို႔မလိုဘူး။ မိမိၿပဳလုပ္ေပးလိုက္လို႔ သူတစ္ပါးေပ်ာ္ရႊင္သြားလွ်င္ မိမိပါအလိုလို ေပ်ာ္ရႊင္လာပါလိမ့္မည္။
စိတ္ကူးစိတ္သန္း သံုးတာဟာ လူ႔ဘ၀မွာ ဘယ္ေနရာမဆို တကယ္တမ္းသြားလို႔ ရတဲ့ အခိ်န္တစ္ခ်ိန္ပါ။
အျမင္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ေအာင္ျမင္ရမယ့္ အနာဂတ္ တစ္ခုကို မျဖစ္မေန ဖန္တီးထားတဲ့ ပံုရိပ္ပဲ။
အသက္ရွည္ရွည္ ေနရဖို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးက လူတိုင္းကို ဆြဲေဆာင္ေပမဲ့ သက္ႀကီး ရြယ္အိုျဖစ္ဖို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးက်ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ေရွ႕ေနာက္မညီတဲ့ ေလာကဆိုတာ ဒါေပါ့။
သိပၸံဆိုင္ရာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခ်က္ မွန္သမွ်ရဲ႕ ထက္၀က္ဟာ ၂၀ ရာစုထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဖန္တီးမႈက အရွိန္ျမင့္တက္လာေနတယ္။
အရွိန္ျမင့္ႏႈန္းဆိုတာေတာင္မွ အရွိန္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေပၚေပါက္ေနေလရဲ႕။
ကမၻာႀကီး မီးသင့္ၿပီး ပ်က္မလား၊ေရခဲၿပီး ပ်က္မလား စဥ္းစားေနစရာ မလိုပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တာ ႏွစ္ခုရွိေသးတယ္။ တစ္ခုက စာနဲ႔ေပနဲ႔ရံုးဆန္တာ၊
ေနာက္တစ္ခုက ေခတ္ေနာက္ျပန္ ဆြဲတာ။
အေျပာင္းအလဲဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာကိုက ဘ၀ပဲ။
လူဆိုတာ သူသူငါငါ လွည့္လည္ စူးစမ္းရသူပါ။ တံခါးကို ၾကည့္ရံုသာၾကည့္ေနၿပီး မဖြင့္ဘဲ ထားရင္ ဘ၀မွာဘယ္လိုလုပ္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ ရပါ့မလဲ။
ဘ၀ဆိုတာ ၾသခ်ယူရေလာက္ေအာင္ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။
ကမၻာက အက်ယ္ႀကီးပါ။ က်ဳပ္ဘ၀ကို အဟုန္အျဖစ္ ေျပာင္းပစ္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပြတ္အားနဲ႔ ျဖဳန္းမပစ္ႏိုင္ဘူး။
ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွန္ရင္ ပညာသားပါပါ မွန္းဆရတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ အင္မတန္ရခဲတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို အင္မတန္ရခဲတဲ့
ေအာင္ပြဲေတြ ျဖစ္သြားဖို႔ အားကိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပစ္ရမယ္။
လူေတြဘယ္ပံု လႈပ္ရွားၾကသလဲ။ အဲဒါလႈပ္ရွား မႈနဲ႔ ေရးျပတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပတၱိပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ႏုနယ္တဲ့ ခ်ည္မွ်င္ေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုးထားတဲ့ ဇာပန္းကြက္ေတြက်ေတာ့ လက္ရာမေျမာက္လား။
အက္စ္ကီးမိုး အႏုပညာရွင္ေတြ ဆင္စြယ္ပန္းပုထုရင္း ေျပာျပတာကေတာ့ ဘာပံုထုဆစ္မယ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ သူတို႔ စ, လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။
"အထဲမွာ ဘာရွိမလဲလို႔ မွန္းၾကည့္တာ" တဲ့။ ပန္းပုထုရင္း၊ တျဖည္းျဖည္း သူတို႕ေတြ႕လာတယ္။ ေတြ႕ေအာင္ရွာပါ၊ ထုတ္ျပေပးပါဆိုၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ဟာက အထဲမွာပဲ။
(ေဇယ်ာဟိဏ္း)
No comments:
Post a Comment