တစ္ခါတုန္းက
အၿမဲစိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားတစ္ဦးရွိပါတယ္။
သူဟာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အတြက္ မနက္မိုးလင္းတဲ့အခ်ိန္ကေန
ညဥ့္နက္တဲ့အထိ သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႕ ေနတတ္ပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕အိမ္ျပဴတင္ေပါက္အဝမွာ ကေလးေတြ အၿမဲရပ္ေနၿပီး သူ႕သီခ်င္းသံကို
နားေထာင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။
သူ႕အိမ္နဲ႕ ကပ္ေနတဲ့အိမ္မွာေတာ့ လူခ်မ္းသာတစ္ဦးေနပါတယ္။
သူဟာ သူ႕ရဲ႕ေငြေတြကို တစ္ညလံုးေရတြက္ၿပီး
နံနက္မိုးလင္းမွ အိပ္ရာဝင္ေလ့ရွိပါတယ္။
သူဟာ ေငြခ်မ္းသာေပမယ့္လည္း စိတ္မခ်မ္းသာပါ။
ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားရဲ႕
သီခ်င္းသံေၾကာင့္ သူမအိပ္ႏုိင္ပါ။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမား သီခ်င္းမဆိုႏိုင္ေအာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႕ အႀကံထုတ္ပါတယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ့ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားကိုလည္း မနာလိုမရႈစိမ့္ႏိုင္ပါ။
တစ္ေန႕ေတာ့
ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားကို သူက လာလည္ဖို႕ဖိတ္လုိက္ပါတယ္။
ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားက လာလည္ပါတယ္။
လူခ်မ္းသာကေရႊျပားေတြ အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ငယ္တစ္လံုးကို
ေပးတဲ့အတြက္ သူ အလြန္အံ့ၾသသြားပါတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားဟာ အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ပါတယ္။
အဲဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ ေငြေတြကို သူ႕တစ္သက္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးပါ။
သူဟာ အားလံုးကို ေရတြက္ၾကည့္ပါတယ္။
ကေလးမ်ားက ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကပါတယ္။
မ်ားလြန္းတဲ့အတြက္ အဲဒီေငြေတြကို မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံရဲပါ။
အဲဒါေၾကာင့္ အိပ္တဲ့အခါ သူနဲ႕အတူ ေငြအိတ္ကို ယူထားပါတယ္။
အဲဒီလို ယူထားတာေတာင္မွ အဲဒီေငြအေၾကာင္း စဥ္းစားၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
အဲဒါေၾကာင့္ အိပ္ရာမွထၿပီး ေငြအိတ္ကိုယူကာ ဘုရားစင္တြင္ တင္ထားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ အဲဒီေနရာလည္း မလံုၿခံဳဘူးလို႕ အေတြး ဝင္လာျပန္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္မွာ ေငြထုပ္ကို ေအာက္ထပ္ကို ယူလာျပန္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ မီးလႈံတဲ့ေနရာတြင္ ဝွက္ထားဖို စဥ္းစားပါတယ္။
“ ဒါေပမယ့္ ငါ့ေငြထုပ္ကို ၾကက္ၿခံမွာ ထည့္ထားမယ္၊
ဘယ္သူမွ အဲဒီမွာ ရွာမွာမဟုတ္ဘူး ”
လို႕ သူ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေငြအတြက္ စိတ္ပူပန္ေနပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ တြင္းနက္နက္ တစ္ခုတူးၿပီး အဲဒီတြင္းထဲမွာ
ေငြထုပ္ကို ဝွက္ထားပါတယ္။
အဲဒီေငြထုပ္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့အတြက္ ဖိိနပ္မခ်ဳပ္ႏုိင္ပါ။
သီခ်င္းလည္း မဆိုႏိုင္ပါ။
သူဟာ စိတ္ေသာက ေရာက္လြန္းသျဖင့္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ပါ။
အဆိုးဆံုုးမွာ ကေလးေတြက သူဆီလာမလည္ေတာ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္္ဆံုးမွာေတာ့ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားဟာ စိတ္ မေပ်ာ္လြန္းတဲ့အတြက္ ေငြကို တူးၿပီး
ေငြထုပ္နဲ႕အတူ အိမ္နီးခ်င္းဆီ အေျပးသြားပါတယ္။
“ ဒီေငြထုပ္ကို ျပန္ယူပါခင္ဗ်ာ၊
ေငြအတြက္ ပူပန္ရလြန္းလို႕ က်ေနာ္ေနမေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။
မိတ္ေဆြေတြကေတာင္ လာမလည္ၾကေတာ့ပါဘူး၊
က်ေနာ္ အရင္ကအတိုင္း ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ”
လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မၾကာခင္မွာပင္
ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားဟာ အရင္ကအတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႕
တစ္ေန႕လံုး အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနပါေတာ့တယ္။
ဒီေတာ့မွ နကိုအတိုင္းစိတ္ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္သြားပါသတဲ့။
No comments:
Post a Comment