က်ေနာ္ ေရလိုစီးခဲ့ပါသည္။
အေကြ႔အေကာက္မ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသည္။ ၾကည္လင္စြာစီးခဲ့ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္… က်ေနာ့္ေက်ာေပၚတြင္ အမႈိက္သရုိက္ တခ်ိဳ႕လည္း ပါလာႏူိင္ပါသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
ခြက္လြတ္တစ္လုံးကုိ က်ေနာ္ၾကည့္သည္။
အထဲမွာ ဘာမွမရွိေသာေၾကာင့္ သူ ခြက္လြတ္ျဖစ္ေနသည္။
ထုိဘာမွမရွိေသာ ေနရာကပင္ အသုံး၀င္လွသည္။
က်ေနာ္လည္း “ဘာမွမရွိေသာ ေနရာ” ျဖစ္ခ်င္သည္။
ဘယ္ခြက္ထဲသုိ႔ ၀င္ရမည္နည္း။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
“ေလာကသစၥာ” ကို က်ေနာ္ေတြ႔ခ်င္ပါသည္။
သူ႔ေနာက္ကုိ က်ေနာ္လုိက္၏။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔မွာ “ေက်ာ” မရွိေခ်။
သူ႔ကုိ က်ေနာ္ရင္ဆုိင္၏။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔မွာ “ရင္ဘတ္” မရွိေခ်။
“ေလာကသစၥာ” ကုိ က်ေနာ္ လုိက္မရွာေတာ့ပါ။
ေနရာမွာ ပဲရပ္ေနလုိက္ပါသည္။
အကယ္၍ သူက က်ေနာ့္ကို လာရွာလွ်င္ လြယ္ကူရန္ျဖစ္ပါသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ္သည္ ပညာရွင္ႀကီး မျဖစ္ခ်င္ပါ။
အလြမ္းေတြထဲမွာ ပညာႏွင့္ယွဥ္၍ ျဖစ္ေပၚေသာ အလြမ္းသည္ အဆုိး၀ါးဆုံး ျဖစ္ပါသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အိပ္မက္မ်ားစြာကုိ က်ေနာ္မက္ဖူးပါသည္။
ထုိအိပ္မက္မ်ားကုိ ဖမ္းဆုပ္ကုိင္တြယ္၍ မရပါ။ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားဖူးပါသည္။ ဖမ္းဆုပ္ကုိင္တြယ္၍ ရဖူးပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ … ထုိျဖစ္ရပ္ကပင္လွ်ႈင္ ေနာက္ဆုံးမွာ အိပ္မက္ျဖစ္ေနပါသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ္ ထြက္သြားဖူးပါသည္။ ေ၀းရာကုိ ထြက္သြားဖူးပါသည္။
ပုိ၍ေ၀းရာကုိ ထြက္သြားဖူးပါသည္။
မူလေနရာသုိ႔ပင္ ျပန္ေရာက္လာပါသည္။ “ေမေမ” ဟု က်ေနာ္ ေအာ္ေခၚလုိက္ပါသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ေႏွာင္တတ္၏။
အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ႀကိဳးမပါဘဲ ခ်ည္ေႏွာင္တတ္သည္။ က်ေနာ္ ခံခဲ့ရဖူးသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အျခားသူမ်ားကုိ နားလည္တတ္ရန္ထက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နားလည္ရန္ ခက္၏။
က်ေနာ့္ကုိယ္ က်ေနာ္ မၾကာခဏ ေျပာဖူးပါသည္။
“မင္းက.. ဘာေကာင္လဲ ?…”
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အသီးအတြက္ ေနထုိင္သူသည္ အပြင့္အတြက္ မဟုတ္ေခ်။
ပန္းသီးပင္ေရွ႕မွာ က်ေနာ္ ေတြေ၀စဥ္းစားေနပါသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အက်ယ္ျပန္ဆုံးေသာ ေနရာသည္ ေထာင့္ခ်ိဳးမ်ား မရွိ…။
က်ေနာ္၏ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ေထာင့္ခ်ိဳးမ်ားသည္…
က်ေနာ့္မက်ယ္ျပန္႔မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
ကၽြန္ေတာ္ မက္ခဲ့ဖူးေသာ အိပ္မက္တုိ႔ မ်ားလွပါၿပီ။
လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ လုံေလာက္ပါၿပီ။
ေတာ္ပါၿပီ။ က်ေနာ္ ေျပာေသာ္လည္း သူတုိ႔မၾကားၾက။
အိပ္မက္မ်ားစြာ လာၿမဲလာ သည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ့္မွာ ရွိသမွ်အကုန္လုံး ေပ်ာက္ဆုံးသြားဖူး၏။
သတင္းစာထဲမွာ ေၾကာ္ျငာမထည့္ျဖစ္ပါ။ က်ေနာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားပါသည္။
ဘာမွမရွိသျဖင့္ ဘာမွလုပ္စရာမလုိေတာ့။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ္ မုဆုိးမဟုတ္ပါ။ ေလးႏွင့္ျမွားကုိ မထုတ္လုပ္ပါ။
အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ရွိၾကေသာ “ပစ္မွတ္” မ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္မဟုတ္ၾကပါ။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
လုိခ်င္ေသာအခါ ေကာက္ယူရ၏။ မလုိခ်င္ေတာ့ေသာအခါ ျပန္လႊင့္ပစ္ရ၏။
အစကတည္းက မယူခဲ့လွ်င္ အေကာင္းသား။
အခုေတာ့ “အား” ႏွစ္ခါ ကုန္ရသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ့္ကုိ ဘယ္သူခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့သည္ မသိ။
ဘယ္တုန္းက ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့သည္ မသိ…။
က်ေနာ့္မွာ ျဖည္လုိက္ရတာ။ ( ခုတုိင္… မလြတ္ေျမာက္ေသး )
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အစြန္းမေရာက္ေအာင္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ထိန္းႏူိင္ပါၿပီ။
သူမ်ားအစြန္းႏွင့္ လြတ္ေအာင္ေတာ့ ကုိယ္မေနတတ္ေသး......။
ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီး ၾကားညပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးကုိ ဆြဲထုတ္ေပးၾကပါ။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဒုိင္းႏွင့္ကာထားၿပီးမွ သူတစ္ပါးကုိ ဓါးႏွင့္ ရြယ္ရဲသူ၊
ထုိလူႏွင့္ က်ေနာ္ လမ္းမတူ။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ့္ကုိ မ်ိဳးႏွိမ့္ခ်စြာ ဆက္ဆံလာသူမ်ား ရွိပါသည္။
က်ေနာ္ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္၍ သူတုိ႔ အရႈံးထြက္ၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္။
တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္.. “လိုအင္” တစ္ခုအတြက္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းမဟုတ္။
သဘာ၀အတုိင္း ႏွိမ့္ခ်ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ။ သူတုိ႔ကေတာ့ ျမတ္လိမ့္မည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
“ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစ” ဟု သမားေတာ္က က်ေနာ့္ စိတ္ကုိ ကု၏။
ေ၀ဒနာေပ်ာက္ေသာအခါ က်ေနာ္သူ႔ကုိ ေဆးဖုိး၀ါးခမေပး။
သူ ေဒါသထြက္ေသာအခါ “ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစ” ဟု က်ေနာ္ ျပန္ေဖ်ာင္းဖ်လုိက္၏။
ေၾကၿပီ။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
အခ်ိဳ႕လူမ်ား က်ေနာ့္ကုိ ေရွ႕မွာကာထား၏။ အခ်ိဳ႕လူမ်ား က်ေနာ့္ကုိ ေက်ာ္တက္သြား၏။
ေခ်ာက္ကမ္းပါးကုိ ေရာက္မွ ေၾကာက္အားႏွင့္ လွည့္ျပန္၊ က်ေနာ္ႏွင့္တစ္ဖန္ လူခ်င္းလဲ ၾကျပန္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
သူေ႒းႀကီးလက္ထဲမွ ျပားေစ့သည္လည္း သူေတာင္းစား လက္ထဲမွ ျပားေစ့ႏွင့္ တန္ဖုိးညီသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
က်ေနာ္စုိက္ေသာ ႏွင္းဆီပင္ကေလး ေသသြားၿပီ။ ေျခာက္ေသြ႔သြားၿပီ။
က်ေနာ္က ရွင္သန္ရဦးမည္ ျဖစ္၏။ ေလာကႀကီးမွာ စိမ့္စုိရပ္တည္ရေခ်ဦးမည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
ဘ၀မွာ ေလျပည္ကုိခ်ည္း ေမွ်ာ္လင့္စရာမလုိပါ။
မုန္တုိင္းမွာ လည္း ေအာက္ဆီဂ်င္ပါေလသည္။
/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\♥/\
မွတ္ခ်က္
ဆရာ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ စာသားအခ်ဳိ႕ပါ..
အရမ္းၾကိဳက္လြန္းလို႕ ျပန္မွ်လိုက္တာပါ။
Mr. Violet~Z
Vz
