ေဆာ့ခရတၱိ(socrates)ကို ပညာဉာဏ္ႀကီးသူအျဖစ္ လူသိမ်ားၾကတယ္။
ေဆာ့ခရတၱိကေတာ့
“ေလာကႀကီးမွာ ငါသိတာတစ္ခုတည္းပဲရွိတယ္။
ဘာလဲဆိုေတာ့ ငါဘာမွ မသိဘူးဆိုတာပါပဲ”
လို႕ေျပာတတ္တယ္။
သူဟာရုိးသားေျဖာင့္စင္းတဲ့စိတ္ရွိသူျဖစ္လို႕လည္း သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သတင္းက
ပိုၿပီးေက်ာ္ေစာတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေဆာ့ခရတၱိကို သိပ္ေတြ႕ခ်င္၊ျမင္ခ်င္၊စကားေျပာဆိုခ်င္ေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေတာကေနၿပီး ၿမိဳ႕ကိုတက္လာတယ္။
ေဆာ့ခရတၱိရဲ႕အိမ္ကိုလိုက္စံုစမ္းတယ္။
လူစည္ကားတဲ့ေစ်းကိုသြားတဲ့လမ္းတစ္ခုအေရာက္မွာ
အဲဒီလူဟာသူ႕ေရွ႕ကေလွ်ာက္လာတဲ့ လူႀကီးတစ္ဦးကို
“ေဆာ့ခရတၱိရဲ႕အိမ္ကို သိပါသလား?”လို႕ေမးတယ္။
အဲဒီလူႀကီးကသိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႕ဦးေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
အဲဒီလူက “ေက်းဇူးျပဳၿပီးဆရာႀကီး ေဆာ့ခရတၱိအိမ္ကိုဘယ္လိုသြားရပါသလဲ?လို႕ထပ္ေမးတယ္။
ဒါနဲ႕ လူႀကီးက ေဆာ့ခရတၱိရဲ႕အိမ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာညႊန္းျပလိုက္တယ္။
အဲဒီလူဟာ ေက်းဇူူးတင္စကားေျပာၿပီး ဝမ္းသာစြာနဲ႕ ေဆာ့ခရတၱိရဲ႕အိမ္ကိုထြက္သြားပါတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဆာ့ခရတၱိမရွိတာနဲ႕ထိုင္ေစာင့္ေနပါတယ္။
အတန္ၾကာေတာ့ ေဆာ့ခရတၱိကျပန္လာပါတယ္။
ေစာင့္ေနတဲ့လူကို “အခုဝင္လာတာက ေဆာ့ခရတၱိပါပဲ”လုိ႕
အိမ္မွာရွိတဲ့အမ်ိဳးသမီးကမိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေစာင့္ေနတဲ့လူက သူအရမ္းေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေဆာ့ခရတၱိဟာ
သူလမ္းမွာတုန္းက ေဆာ့ခရတၱိအိမ္ကိုလမ္းညႊန္ေပးလိုက္တဲ့လူႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရတယ္။
ဒီေတာ့ အဲဒီလူက“ဆရာႀကီးရယ္…လမ္းမွာေတြ႕တုန္းကတည္းက
ငါဟာ ေဆာ့ခရတၱိပါလို႕ေျပာလိုက္ေရာေပါ့”လို႕ေျပာေတာ့…
ေဆာ့ခရတၱိက
“မင္းက ေဆာ့ခရတၱိရဲ႕အိမ္အေၾကာင္းပဲေမးေနတယ္။
ေဆာ့ခရတၱိအေၾကာင္းကိုေတာ့ မေမးဘူး၊
ဒီေတာ့ ငါကလည္း အိမ္အေၾကာင္းပဲေျပာရတာေပါ့။”
လို႕ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ေဆာ့ခရတၱိဟာေမးသေလာက္ပဲေျဖတယ္။
လိုသေလာက္ပဲေျပာတတ္သူျဖစ္တယ္။
အပ္ိုေတြမေျဖဘူး။ အပိုေတြမေျပာဘူး။
မေျပာသင့္တာကိုမေျပာဘူး။
လို႕သိလိုက္ရပါတယ္။
ဒါကိုဖတ္လိုက္မိေတာ့မွ
က်ေနာ္တို႕ဟာ အပိုေတြသိပ္ေျပာတာကို သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။
အပိုေတြနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနတာက္ု္ိလည္းထပ္ဆင့္သိလိုက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment