" ရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက ႏိုဗယ္ဆုႏွစ္ဆု..."

တစ္ခါတုန္းက

အဂၤလန္ႏိုင္ငံရဲ႕စေကာ့တလန္ျပည္နယ္မွာလူကေလးတစ္ေယာက္ေမြးဖြားခဲ့တယ္။

သူ႕နာမည္က ဖလန္းမင္းပါ။သူတို႕မိသားစုဟာ အလြန္ဆင္းရဲပါတယ္။

သူဟာ ပညာသင္ရမယ့္အရြယ္ေရာက္လာေပမယ့္ပညာမသင္ႏိုင္ပါဘူး။

သူတို႕မိသားစုဟာ ေတာႀကီးျမက္မည္းမွာေနၾကတယ္။

အဲဒီေတာႀကီးျမက္မည္းထဲမွာ ရြံ႕ႏြံအိုင္ႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။

အဲဒီရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက်သြားတဲ့ဘယ္သတၱဝါမဆို ရြံ႕ႏြံအိုင္ကဆြဲယူသြားတဲ့အတြက္

ေသဆံုးၾကရတယ္။

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္က စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းရွိသူျဖစ္တယ္။

အဲဒီရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက်သြားသူအေတာ္မ်ားမ်ားကိုကယ္ဆယ္ခဲ့ဖူးတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ "ကူညီပါ" လို႕ေအာ္သံၾကားေတာ့

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္က သြားကယ္တယ္။

သူ႕သားအရြယ္လူငယ္ေလးျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက ကယ္ခဲၿပီး အိမ္မွာေရခ်ိဳးသန္႕စင္ေပးလိုက္တယ္။

ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ကိုျပန္ေစခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ျမင္းရထားလံုးတစ္စီးအိမ္ေရွ႕ကိုထိုးဆိုက္လာတယ္။

ဒါေတြဟာ ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုတစ္စုလို႕ေျပာႏိုင္တဲ့အေဆာင္အေယာင္ေတြပါပဲ။

အဲဒီျမင္းရထားလံုးက ဂုဏ္သေရရွိတဲ့လူႀကီးတစ္ေယာက္ဆင္းလာတယ္။

“မေန႕က က်ေနာ့္သားကို ကယ္ခဲ့သူဟာ ဘယ္သူလဲခင္ဗ်ာ”

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္ကအိမ္ေရွ႕ကိုထြက္လာတယ္။

“ က်ေနာ္ပါပဲခင္ဗ်ား၊ဘာကိစၥရွိလို႕ပါလဲ”

“က်ေနာ့္သားကိုကယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေက်းဇူးအထူးတင္မိပါတယ္။

က်ေနာ္ေငြဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲခင္ဗ်ာ”

ဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္က

“က်ေနာ္ေငြမယူပါဘူး။

အကူအညီလိုတဲ့သူကို ကူညီဖို႕ဆိုတာ

က်ေနာ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္တစ္ခုလို႕ယူဆပါတယ္။

ဒီလိုပဲ က်ေနာ္ကူညီခဲ့သူေတြအမ်ားအျပားရွိပါတယ္။

ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ေငြေၾကးတစ္စံုတစ္ရာမယူခဲ့ဖူးပါဘူး”

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖလန္းမင္းဟာ အိမ္ထဲကထြက္လာတယ္။

အိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့လူႀကီးမင္းဟာ

“အဲဒီကေလးဟာ ဘယ္သူ႕ကေလးလဲခင္ဗ်ာ”

“ က်ေနာ့္ရဲ႕သားပါခင္ဗ်ာ”

“ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ေနၿပီလဲ”

“က်ေနာ္တို႕ကေတာမွာေနရေတာ့ ဘယ္မွာေက်ာင္းထားႏိုင္မွာလဲ”

“ဒီလိုဆိုရင္ ဒီကေလးေလးကိုက်ေနာ္တို႕ၿမိဳ႕ကိုေခၚသြားခ်င္တယ္။

ေက်ာင္းထားေပးပါရေစ”

ဒီလိုနဲ႕ဖလန္းမင္းေလးကိုၿမိဳ႕ကိုေခၚသြားခဲ့တယ္။

လန္ဒန္မွာေက်ာင္းတက္ျဖစ္တယ္။ဆရာဝန္ျဖစ္လာတယ္။စိန္႕ေမရီေဆးရံုမွာအလုပ္လုပ္ရင္း

ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္လာတယ္။ သုေတသနလုပ္ငန္းလုပ္ရင္းနဲ႕ေပါင္မုန္႕မွာတက္ေနတဲ့မႈိကိုစမ္းသပ္လိုက္ေတာ့

ဘက္တီးရီးယားပိုးေတြေသတာကိုေတြ႕သြားခဲ့တယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ ပဋိဇီဝဆိုတဲ့ပင္နီစီီလင္ေဆးကိုပထမဦးဆံုးရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီပင္နီစီလင္ေဆးဟာလူ႕အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ကမၻာစစ္မွာ ဒဏ္ရာရစစ္သားေတြဟာအနာျဖစ္ၿပီးမက်က္ႏိုင္

ေနာက္ဆံုးေသဆံုးသူေတြအေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။

ဒီလိုပဲ ကာလသားေရာဂါျဖစ္သူေတြ

ကုစရာေဆးမရွိလို႕ေသဆံုးသူေတြအေျမာက္အမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။

ေရာဂါပိုးဝင္ၿပီးေဆးဆံုးသူေတြအေျမာက္အမ်ားကို

ပင္နီစီလင္ေဆးနဲ႕အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္လို႕ဒီေဆးကို မူပိုင္မွတ္ပံုတင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္

ပထမဦးဆံုးရွာေဖြေတြ႕ရွိသူျဖစ္တဲ့ဖလန္းမင္းဟာသန္းႂကြယ္သူေ႒းႀကီးျဖစ္လာဖို႕ရွိပါတယ္။

ဖလန္းမင္းဟာ မူပိုင္မွတ္ပံုတင္ျခင္းမရွိပါဘူး။

ဒီေဆးဟာ လူသားေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရဲ႕အသက္ကယ္ႏိုင္တဲ့ေဆးျဖစ္တဲ့အတြက္

ဘယ္သူမဆိုအခမဲ့သံုးခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးဖလန္းမင္းေျပာခဲ့တာက

ဒီေဆးကိုဒီထက္ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္ဆက္လက္သုေတသနျပဳဖို႕တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာစိတ္ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္းသူေတြသာလုပ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတြ႕ရွိမႈေၾကာင့္ပဲ အလက္ဇႏၵာရား ဖလန္းမင္းဟာ ႏိုဗယ္ဆုကိုခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

ဖလန္းမင္းရဲ႕ေဆးနဲ႕ပဲ တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူ႕ရဲ႕ဖခင္ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့လူကို ဒီေဆးနဲ႕ပဲ

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအေဖေရာ၊သားပါ အသက္ကယ္ခြင့္ႀကံဳခဲ့ရသူဟာလည္းေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ

စာေပေရးရာႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ႏိုဗယ္ဆုကို ခ်ီးျမွင့္ျခင္းကိုခံခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီလူရဲ႕နာမည္ကေတာ့ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီဟာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးေအာင္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

စစ္အတြင္း လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကယ္တင္ႏိုင္သူလည္းျဖစ္ပါတယ္။

မထင္မွတ္ပဲဖလန္းမင္းရဲ႕ဖခင္ရဲ႕စိတ္ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္းနဲ႕

အသက္ကယ္တင္မႈတစ္ခုေပၚအေၾကာင္းျပဳၿပီး

လူသားေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကိုကယ္တင္ႏို္င္တဲ့လူသားႏွစ္ဦးေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလူသားႏွစ္ဦးဟာလည္း ႏိုဗယ္ဆုကိုယ္စီရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။

စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိသူတစ္ေယာက္ကအစျပဳခဲ့တာေၾကာင့္

ရြံ႕ႏြံအိုင္ထဲက ႏိုဗယ္ဆုႏွစ္ဆုကိုရလိုက္သလို

ကမၻာသူကမၻာသားမ်ားစြာရဲ႕အသက္လည္းခ်မ္းသာရာရခဲ့ပါတယ္။