အခ်ိန္ကို မေစာင့္ပါနဲ႔......

ေစာင့္တယ္ဆိုတာ ဝမ္းနည္းပူေဆြးျခင္းတစ္မ်ဳိး၊ ေနာင္တတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အဲဒီဝမ္းနည္းပူေဆြးျခင္းကို ဘာနဲ႔မွ ကုသလို႔မရပါဘူး။ ကုသလို႔မရတဲ့ဘဝက အသစ္တဖန္ျပန္ျဖစ္လို႔လည္း မရပါဘူး.. အေၾကာင္းက ဘဝမွာလည္း ဒိတ္လြန္ေန႔စဲြေတြ ရွိလို႔ပါပဲ။

(၁) မိဘကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အခ်ိန္ကိုမေစာင့္ပါနဲ႔...

လူေတြကေျပာတယ္။ ငါခ်မ္းသာတဲ့တစ္ေန႔ ငါ့မိဘေတြကို ပိုက္ဆံေတြပံုေပးပစ္မယ္။ ပိုက္ဆံပံုေပၚထိုင္ၿပီး သူတို႔ဝယ္ခ်င္တာဝယ္၊ စားခ်င္တာ စားပါေစ။ ငါအခ်ိန္ရွိတဲ့တစ္ေန႔ ငါ့မိဘကိုေခၚၿပီး ကမာၻပတ္ပစ္မယ္။ သူတို႔အသက္ရွင္တုန္း တဝႀကီးေပးေပ်ာ္လိုက္မယ္။

ပိုက္ဆံခ်မ္းသာမယ့္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရရင္ သင့္မိဘရဲ႕သြားေတြက အစားဝါးႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ရွိမယ့္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရရင္ သင့္မိဘေတြ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုဟာျဖစ္၊ ဒီဟာျဖစ္ဖို႔ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတဲ့ သားသမီးေတြေၾကာင့္ ဒိတ္လြန္သြားတဲ့ မိဘေတြလည္းရွိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေဖအေမကို ဂရုစိုက္ဖို႔ဆိုတာ မခက္ခဲပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္အခ်ိန္ေလးမွာ ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္၊ ေႏြးေထြးတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္း၊ အျပဳစုေလးတစ္ခုက သူတို႔ရင္ကို ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔ ဆြတ္စိုေစႏိုင္ပါတယ္။

ဖခင္မ်ားေန႔မွာ အေဖ့အတြက္ ငါးတစ္ေကာင္ဝယ္ၿပီး သင္ကိုယ္တိုင္အေရာက္သြားေပးၾကည့္... အေဖက ပါးစပ္ေတာင္မပိတ္ႏိုင္ဘဲ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနတာကို သင္ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ မိခင္မ်ားေန႔မွာ အေမ့အတြက္ အေႏြးထည္တစ္ထည္ဝယ္ၿပီး သင္ကိုယ္တိုင္ အေရာက္သြားဝတ္ေပးၾကည့္... အေမရဲ႕မ်က္ႏွာလံုးထဲ ၾကည္ႏူးရိပ္ေလးေတြ တဲြခိုေနတာကို သင္ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ မိဘေတြက အလြယ္တကူနဲ႔ ေရာင့္ရဲတင့္တိမ္တတ္သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ေမတၱာက အႏႈိင္းမဲ့ခဲ့ပါတယ္။

"အိမ္ကို မၾကာခဏျပန္ပါ"
ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚထားတဲ့ မိဘေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီလိုလုပ္ဖို႔ (အိမ္ကို မၾကာမၾကာျပန္ဖို႔) မခက္ခဲေစခဲ့ပါဘူး။


(၂) မိဘေမတၱာကို တန္ဖိုးထားပါ

သင့္မွာ ဂရုစိုက္၊ ျပဳစုရမယ့္မိဘေတြရွိေသးလို႔ သင္ကံေကာင္းေနပါေသးတယ္။ ဒါကို သင္တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့ၿပီလား? မိဘေတြက တျဖည္းျဖည္း အိုမင္းလာခဲ့ၿပီ... ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ဥတုဘယ္ႏွခုကို သူတို႔ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ဦးမလဲ? ကိုယ့္ရဲ႕ေရွ႕ဆက္ရက္ေတြကို ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနာင္တေတြ မက်န္ခဲ့ပါေစနဲ႔။

"တိုင္းျပည္အတြက္ သစၥာရွိႏိုင္သမွ်ရွိပါ။ အိမ္အတြက္ ဂရုစိုက္ႏိုင္သမွ် ဂရုစိုက္ပါ"
"မိဘကိုဂရုစိုက္၊ ျပဳစုဖို႔ အခ်ိန္ကိုမေစာင့္ပါနဲ႔" တဲ့။
ဂရုစိုက္ျပဳစုတယ္ဆိုတာ ပိုက္ဆံပံုေပးတိုင္း ရႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ မိဘအိုမင္းသြားၿပီ... ပိုက္ဆံေတြေပးေတာ့ သူတို႔ဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ? သူတို႔ သိပ္မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သူတို႔ မဝတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ မိဘကို ဆပ္စရာအေၾကြးေတြ ဆပ္ေနတယ္လို႔ ပိုမထင္ျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့...သူတို႔လိုအပ္ေနတာက သားသမီးေတြနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနရဖို႔ပါ။
သူတို႔လိုအပ္ေနတာက ေႏွးေကြးတဲ့ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ေဖးမတဲ့လက္တစ္စံုကိုပါ။
သူတို႔လိုအပ္ေနတာက ဆာေလာင္တုန္း ခြံေကၽြးတဲ့ထမင္းတစ္လုပ္နဲ႔ ေရတစ္ေပါက္ကိုပါ။
သူတို႔လိုအပ္ေနတာက အေဖာ္မဲ့အထီးက်န္ခ်ိန္ အေဖာ္ျပဳမယ့္သူတစ္ေယာက္ကိုပါ။
အေဝးကို ေရာက္ေနတဲ့ သားသမီးေတြ တစ္လတစ္ခါ၊ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ.... သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းစည္းေတြ႔ဆံုဖို႔၊ ဖ်ားနာတဲ့အခါ ဂရုစိုက္ေႏြးေထြးတဲ့စကားကို အထပ္ထပ္အခါခါ ေျပာဖို႔... ဒါေတြဟာ သူတို႔ရင္ထဲက လိုအင္ေတာင့္တမႈေတြပါ။


(၃) မိဘကိုေက်းဇူးတင္ဖို႔ အခ်ိန္ကိုမေစာင့္နဲ႔...

"ေက်းဇူးတင္တယ္" ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရးတတ္ေပမယ့္ သူထဲကပါဝင္တဲ့ တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိခဲ့ၾကဘူး။ အေမ့ဝမ္းဗိုက္ထဲကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ တခဏ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝက မိဘတို႔ရဲ႕ေမတၱာ၊ မိဘတို႔ရဲ႕ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာထဲ ဝကြက္အပ္လိုက္ၿပီျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ ကာမိုးလိုက္ၿပီျဖစ္တယ္။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့ဘဝ ေပးခ်င္မွေပးႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေပးလိုက္တာက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝအတြက္ အစားထိုးလို႔မရတဲ့ ရွင္သန္ျခင္းေတြျဖစ္တယ္။

မေျပာပေလာက္တဲ့ အရာေလးနဲ႔တင္ မိဘကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးသြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာဟာလည္း မိဘေက်းဇူးဆပ္တာပါပဲ။ အခုထိ ကၽြန္ေတာ့္အရိုးစဲြမွတ္မိေနတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီေၾကာ္ျငာမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေရဇလံုတစ္ခုကို မႏိုင္မနင္းမ,ၿပီး အေမ့ေရွ႕မွာ ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ပံုစံနဲ႔ "ေမေမ... ေျခေထာက္ေဆးရေအာင္!"လို႔ သူေျပာတယ္။

ဒီေၾကာ္ျငာက ဒီကေန႔အထိ လူႀကိဳက္မ်ားလို႔ လႊင့္ထုတ္ေနတုန္းပဲ။ လူႀကိဳက္မ်ားရတဲ့အေၾကာင္းက သရုပ္ေဆာင္ေတြ နာမည္ႀကီးလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေမတၱာသံေယာဇဥ္က လူေတြရဲ႕ရင္ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီေၾကာ္ျငာကိုၾကည့္ၿပီး လူေတြမ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္ေလးအတြက္သာမက ေကာင္ေလးရင္ထဲကလာတဲ့ နက္ရိႈင္းတဲ့ေမတၱာနဲ႔ ေက်းဇူးသိတတ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးကို လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတုိင္း မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ "သင္တို႔ရဲ႕ေက်းဇူး ဘယ္မွာလဲ?"လို႔ ကၽြန္ေတာ္စမ္းေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

စိတ္ပညာမွာ အနက္တစ္ခုဖြင့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ယခုေခတ္လူေတြရဲ႕ ေျပာဆိုဆက္ဆံမႈေတြမွာ အျပဳအမူတစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ အဲဒီအျပဳအမူက "ခ်စ္ျခင္းမပါတဲ့ အျပဳအမူ" ျဖစ္တယ္။ ခ်စ္ျခင္းကိုခုတံုးလုပ္ၿပီး ကိုယ့္အရင္းႏွီးဆံုးလူေတြဆီကေန ကိုယ္ရလိုခ်င္တဲ့အရာကို အဓမၼရယူတာျဖစ္တယ္။ ခ်စ္ျခင္းကို ဘန္းျပၿပီး ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ ၿပီးေျမာက္ေစတာျဖစ္တယ္။

ေက်းဇူးတင္တယ္၊ ေက်းဇူးဆပ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ရင္ထဲကေန လာသင့္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ စကားပံုတစ္ခုက "ေရတစ္စက္မွ်ေသာေက်းဇူးကို စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုလံုးနဲ႔ ဆပ္သင့္တယ္"တဲ့။ ကိုယ့္အတြက္ မိဘေတြ၊ မိသားစုေတြေပးဆပ္ခဲ့တာ "ေရတစ္စက္"မဟုတ္ပါဘူး။ သမုဒၵရာႀကီးတစ္စင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မိဘေတြ ပင္ပန္းေမာပန္းခ်ိန္ ေရတစ္ခြက္ သင္ေပးကမ္းခဲ့ဖူးသလား?
မိဘေတြ ႏြမ္းလ်အားေလ်ာ့ခ်ိန္ ႏွစ္သိမ့္စကားတစ္ခြန္း သင္ေျပာခဲ့ဖူးသလား?
မိဘတို႔ရဲ႕ အိမ္ခန္းကို သင္လွဲက်င္းေပးေပးခဲ့ဖူးသလား?
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေသြး၊ ေခၽြး၊ အင္အားေတြ သူတို႔သြန္းေလာင္းခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားခဲ့မိဖူးလား?
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေငြေရာင္သမ္းလာတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြ၊ တစတစ နက္ရိႈင္းလာတဲ့ ပါးျပင္ေပၚက အေရးအေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိထားခဲ့မိသလား?

မိဘကို ဂရုစိုက္၊ ျပဳစုဖို႔ အခ်ိန္ကိုမေစာင့္ပါနဲ႔။ မိဘကို ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုရင္လဲ ရင္ထဲ၊ အသဲထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေပးဆပ္ပါ။ အခ်ိန္လြန္မွာ ယူႀကံဳးမရတဲ့ ပူေဆြးေနာင္တေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုမခ်ဳပ္ေႏွာင္ပါေစနဲ႔....


မူရင္း--- http://www.duwenzhang.com/wenzhang/qinqingwenzhang/ganwuqinqing/20091220/83915.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။