၁) အိုင္ယာလန္နိုင္ငံ ဘီးလ္ဖတ္စ္ ၿမိဳ႕မွာ ညမထြက္ရအမိန္႔ ထုတ္ခဲ့ခ်ိန္က ည ၁၀ နာရီေက်ာ္လို႔ အျပင္မွာေတြ႔ရင္ ေတြ႔ရာေနရာမွာ ပစ္သတ္ပိုင္ခြင့္ ရွိခဲ့သတဲ့။ တခါေတာ့ ၿမိဳ႕သားတစ္ဦးဟာ ၉နာရီ၄၅မိနစ္မွာပဲ လမ္းေပၚမွာ ပစ္သတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ သတ္လိုက္တဲ့စစ္သားကို ဘာလို႔ ၁၀နာရီမထိုးခင္ ပစ္ရသလဲလို႔ စစ္ေဆးတဲ့အခါမွာေတာ့ အခုလိုျပန္ေျပာပါသတဲ့။ “သူေနတဲ့အိမ္ ကြ်န္ေတာ္သိတာေပါ့ ၁၀နာရီမထိုးခင္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ျပန္မေရာက္နိုင္ပါဘူး”
၂) တစ္ခါက လူဆိုးႀကီးတစ္ဦး ကိုေသဒဏ္ခ်အၿပီးမွာ ငရဲကို ေရာက္သြားပါသတဲ့။ ငရဲမွူးႀကီးက လူဆိုးႀကီးကို ေျပာသတဲ့။ “ငါတို႔ငရဲမွာ အခု ငရဲသားအခြင့္အေရးေတာင္းဆိုသူေတြ
ပထမငရဲခန္းမွာေတာ့ ငရဲသားေတြဟာ သစ္သားၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အုန္းပင္စိုက္ေနၾကရသတဲ့။
(အုန္းပင္စုိက္ = ၾကမ္းေပၚမွာ ဦးေခါင္းေထာက္၍ ေဇာက္ထိုးေနရျခင္း) လူဆိုးၾကီး။ အိုးဒါေတာ္ေတာ္နာမွာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး ေနာက္တစ္ခန္းၾကည့္မယ္။
ဒုတိယငရဲခန္းမွာလဲ ငရဲသားေတြဟာ အုန္းပင္စိုက္ေနရသတဲ့။ ဒီတခါေတာ့ ေက်ာက္ျပားခင္းၾကမ္းျပင္ပါတဲ့။
လူဆိုးႀကီး။ အိုးဒါ ပိုဆိုးေသးတယ္။ မႀကိဳက္ေသးဘူးဗ်ာ။
တတိယ ငရဲခန္းမွာေတာ့ ငရဲသားေတြဟာ အုန္းပင္မစုိက္ရဘဲ ဒူးေလာက္နက္တဲ့ မစင္ေတြထဲမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရသတဲ့။ လူဆိုးႀကီးစဥ္းစားတယ္။ အင္း နံေတာ့နံတယ္ ဒါေပမယ့္ ေကာ္ဖီေလး ေသာက္ေနရလဲမဆိုးပါဘူး။ ေကာင္းၿပီ ဒီမွာပဲ ငရဲခံမယ္။
အဲလိုနဲ႔ အႏွစ္တစ္သန္းစာ ငရဲခံဖို႔ လက္မွတ္ထိုးၿပီး အခန္းထဲကို ၀င္လိုက္တဲ့အခါမွာပဲ တာ၀န္က် ငရဲၾကပ္ရဲ႕ အမိန္႔သံထြက္လာပါတယ္။
“ကဲ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ေစ့ၿပီ အုန္းပင္ျပန္စုိက္ၾက”
၃) ေအာင္ျမင္တဲ့သူေဌးႀကီး နဲ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ႀကီးလဲျဖစ္သူ ဦးဘ က အႏွစ္၄၀ေျမာက္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ညမွာ သူ႔ဇနီး ေဒၚျမကို ေမးသတဲ့။
“ ျမေရ ကိုတို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ႏွစ္၅၀တြင္းမွာ မင္းတာ၀န္ ေက်ပြန္ခဲ့ပါတယ္ကြာ။ ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္။ ကိုတစ္ခုေမးခ်င္တယ္ မင္းတျခားသူနဲ႔မ်ား က်ဴးလြန္ဖူးသလားဆိုတာ အမွန္အတုိင္းေျပာျပပါလား။ ကိုလံုး၀အျပစ္မယူပါဘူး။ သိခ်င္ယံုပါ။”
“ အင္းေလ ကိုေမးေတာ့လည္းေျပာရတာေပါ့။ ၃ ခါထဲပါ။ ”
“အင္း…. ပထမ တစ္ခါက ဘယ္သူနဲ႔လဲ”
“ကို အသက္၃၅ႏွစ္မွာ ကို႔ကုမၸဏီေလး အရွံးေပၚၿပီး ေရာင္းရမလိုျဖစ္ေတာ့ ဘဏ္သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီ
“ေအာ္ဒါလား ျမကို႔ေၾကာင့္ အနစ္နာခံခဲ့ရတာပဲ၊ ကို အျပစ္မတင္တဲ့အျပင္ေက်းဇူးေတာင္
“ကို အသက္ ၄၅ႏွစ္မွာ ႏွစ္လံုးေရာဂါျဖစ္ေတာ့၊ ခဲြစိတ္ရင္လဲ ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ဘယ္ဆရာ၀န္မွ နံမည္ပ်က္ခံၿပီး မခြဲခ်င္ၾကဘူးေလ၊ ေနာက္ဆံုး ဆရာ၀န္ႀကီး တစ္ေယာက္စိတ္ေျပာင္းၿပီး ခဲြေပးလို႔ အသက္ရွင္ခဲ့တာေရာမွတ္မိလား”
“ေအာ္ဒါလည္း ျမအနစ္နာခံခဲ့တာပဲလား ေက်းဇူးတင္လုိက္တာျမရယ္၊ ေနာက္ဆံုး အေခါက္ကေရာ”
“ကို အသက္ ၅၅ ႏွစ္မွာ ပထမဆံုး အႀကိမ္ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ေတာ့ ႀကိဳတင္မဲ ၃၅၀ ရခဲ့တာ မွတ္မိေသးလား”
(မွတ္ခ်က္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ မဟုတ္ပါ)
၄) ဆရာမ။ ဟဲ့ဆိုးေပ။ ငါ့စာသင္ခ်ိန္မွာ အိပ္လို႔မရဘူးဆိုတာနင္မသိဘူးလား
ဆိုးေပ။ ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္။ ဆရာမ နဲနဲ တိုးတိုးသင္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္မယ္ထင္တယ္။
၅) တစ္ခါက အရက္ဘားတစ္ခုမွာ သေဘၤာသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ပင္လယ္ဒျမ အိုႀကီးတစ္ေယာက္ ဆံုၾကသတဲ့။ ပင္လယ္ဒျမႀကီးမွာ သစ္သားေျခတု တဖက္၊ သံခ်ိတ္ေကာက္လက္တုတစ္ဖက္ နဲ႔ မ်က္ေစ့တစ္ဖက္ကိုလည္း သားေရျပားေလးအုပ္ထားသတဲ့။
သေဘာၤသား။ အဘ ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ဘာျဖစ္လို႔ျပတ္သြားတာလဲ။
ပင္လယ္ဒျမအိုႀကီး။ တခါက ဒို႔သေဘာၤမုန္တိုင္းမိေတာ့ ငါသေဘာၤရြက္ေတြကို တက္ျဖဳတ္တာေပါ့ကြာ။ အဲဒီမွာ ေရထဲကို ျပဳတ္အက်ေအာက္က ငါးမန္းနဲ႔ ေတြ႔တာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါးမန္းလဲေသ ငါလည္းေျခ တစ္ဖက္ဆံုးတာပဲ။
သေဘာၤသား။ ေအာ္ အဘ လက္တဖက္ကေရာ။
ပင္လယ္ဒျမအိုႀကီး။ တခါက ဒို႔သေဘာၤနဲ႔ အစိုးရသေဘၤာ နဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔တုန္းကေပါ့ကြာ။ ငါလည္း အႀကိတ္အနယ္ ျပန္ခံခ်ရင္းနဲ႔ လက္တစ္ဖက္ေပးလိုက္ရတာပဲ။
သေဘာၤသား။ ေအာ္ အဘ မ်က္ေစ့တစ္ဖက္ကေရာ။
ပင္လယ္ဒျမအိုႀကီး။ တခါက စင္ေရာ္တစ္ေကာင္ ငါ့မ်က္ေစ့ေပၚ ေခ်းပါခ်တုန္းကေပါ့ကြာ။
သေဘာၤသား။ ဟင္ စင္ေရာ္ ေခ်းပါခ်တာနဲ႔ ကန္းေရာလား။
ပင္လယ္ဒျမအိုႀကီး။ မဟုတ္ဘူး အဲဒီေန႔က ဒီသံေကာက္စတပ္တဲ့ေန႔။
_______
ကြန္းေဇာ္
